สาเหตุการเกิดโศกนาฏกรรมเรือเฟอร์รี่เกาหลีล่ม

[ส้มโอมือ 4,910]

วันอาทิตย์ที่ 4 พฤษภาคม 2557

 

 

 

 

 

ปริศนาตัวเลขเท็จ 'ปมนายกฯเกาหลีลาออก'

 

ปริศนาตัวเลขเท็จ 'ปมนายกฯเกาหลีลาออก' : โดย...สุชานันท์ หมู่มี

 

ทุกวันนี้ ทีมมนุษย์กบยังคงพยายามค้นหาผู้สูญหายที่ติดอยู่ในซากเรือเซโวล ขณะเดียวกันรัฐบาลเกาหลีใต้ก็ตั้งทีมสืบสวนสอบสวนคดีพิเศษขึ้นมา โดยพบว่ามีการแจ้งข้อมูลเท็จของตัวเลขหลายประการ รวมถึงการดัดแปลงเรือแบไม่ได้มาตรฐานด้วยกัน

ประเด็นสอบสวนประเด็นแรก พบความผิดปกติของเรือเซโวลอยู่ 3 ประการ คือ 1.สภาพเรือเก่า 2.การดัดแปลงผิดมาตรฐาน และ3.การบรรทุกเกินพิกัด

ประเด็นแรกสภาพเรือเก่านั้น พบว่า เรือเซโวลลำนี้เป็นเรือที่ดัดแปลงมาจากเรือญี่ปุ่นที่ใช้งานไปแล้วถึง 18 ปี เกาหลีเอามาดัดแปลงปี 2556 และเพิ่งมาใช้เมื่อต้นปีนี้ โดยทำสัญญาให้ใช้งานได้ 7 ปี ปกติแล้วเรือใหญ่ขนาดนี้จะให้ใช้ได้ไม่เกิน 15 ปี แต่เรือลำนี้ใช้งานมาเกือบ 20 ปีแล้ว

นอกจากเรือเซโวล ยังมีเรือชื่อว่า "โอฮามานา" เป็นเรือรุ่นเดียวกัน ใช้เดินทางจากเมืองอินชอน ไปที่เกาะเชจูเหมือนกัน อาทิตย์ละ 3 เที่ยว ตอนนี้เรือโอฮามานาถูกสั่งระงับการเดินทาง เพื่อนำไปตรวจสอบว่ามีความผิดปกติ เบื้องต้นพบปัญหาในเรื่องของแพชูชีพมีอยู่ 40 ชิ้นใช้การไม่ได้ และอุปกรณ์ที่ใช้ "ยึดเกี่ยว" การขนส่งรถยนต์ ตู้คอนเทนเนอร์ ปรากฏว่าอุปกรณ์นี้ใช้ไม่ได้เช่นกัน อาจเทียบเคียงได้ว่า เพราะเหตุใดเรือเซโวลถึงเอียงตะแคงข้างลงทะเลในลักษณะผิดปกติ

ประเด็นที่สอง การดัดแปลงผิดมาตรฐาน เรือลำนี้มีการเพิ่มชั้นพิเศษมา บริเวณชั้นที่ 3 เพื่อเพิ่มห้องพักผู้โดยสารขึ้นมา เช่นเดียวกับชั้นที่ 4 มีการเพิ่มเคบินพิเศษ เป็นพื้นที่ใช้สอย แต่ว่าที่สำคัญคือชั้นที่ 5 มีการเพิ่มขึ้นมาเกือบเต็มชั้น เพื่อรองรับผู้โดยสารเพิ่มมากขึ้นจากเดิม 804 คน เป็น 921 คน

ทั้งนี้ การดัดแปลงของเรือเซโวลดังกล่าวทำให้จุดศูนย์ถ่วงของเรือนั้นสูงขึ้นอีก 51 เซนติเมตรนั้น ตัวแทนผู้ประกอบการเรือเฟอร์รี่ของไทยให้ข้อมูลว่า การที่เรือสูงขึ้น 51 เซนติเมตรนี้ จะทำให้เรือเสียสมดุลได้ โดยเปรียบเทียบกับรถกระบะว่า หากนำรถกระบะไปเปลี่ยนให้ล้อให้มันใหญ่ขึ้น รถกระบะคันนั้นก็อาจคว่ำได้ง่ายขึ้น

และประการสุดท้าย การบรรทุกเกินพิกัด ตามมาตรฐานแล้ว เรือเซโวลจะบรรทุกสินค้าไม่เกิน 987 ตัน แต่ในที่เกิดเหตุ (16 เม.ย.) แจ้งมาว่ามีสินค้า 657 ตัน แต่พอทีมสืบสวนไปสืบสวนมาเอกสารต่างๆ พบว่าสินค้าในวันนั้นมีน้ำหนักถึง 3,608 ตัน มากกว่าที่แจ้งถึง 3.5 เท่า

นอกจากนี้แล้ว ก็ยังมีการแจ้งผู้โดยสารเท็จ จากตัวเลขผู้โดยสารที่เรือรับได้คือ 921คน ในวันเกิดเหตุแจ้งว่ามีผู้โดยสารขึ้นเรือ 274 คน แต่ว่าพอทีมกู้ภัยไปถึงทางบริษัทเรือรับสารภาพว่า จริงๆ แล้วรวมทั้งลูกเรือด้วยกับผูโดยสารที่ทั้งหมด 476 คน และยังมีเรื่องของตั๋วผี 50 คน หมายถึงมีผู้โดยสารขึ้น แต่ไม่มีการออกตั๋วให้ คาดว่าอาจจะเกี่ยวกับการหลีกเลี่ยงภาษีหรือเกี่ยวกับเอกสารลับบางอย่าง ซึ่งตอนนี้ทางทีมสืบสวนกำลังตรวจสอบเรื่องนี้อยู่

ขณะที่หลายฝ่ายเชื่อว่า การที่ "ชอง ฮง วอน" นายกรัฐมนตรีเกาหลีใต้ประกาศลาออก เพื่อรับผิดชอบกรณีเรือเฟอร์รี่เซโวลอับปาง และการกู้ภัยค้นหาผู้สูญหายไม่มีประสิทธิภาพ เมื่อวันที่ 27 เมษายน ที่ผ่านมานั้น เบื้องหลังเกิดจากการถูกกดดันอย่างน้อย 3 เรื่อง คือ 1.การปฏิเสธการช่วยเหลือของอเมริกาและญี่ปุ่น ซึ่งเป็นทีมงานมืออาชีพ 2.การกู้ภัยที่ล่าช้า 3.มีเจ้าหน้าที่รัฐและนักการเมืองบางรายอยู่เบื้องหลัง บริษัทธุรกิจเดินเรือ และการดัดแปลงเรือผิดกฎหมายโดยเฉพาะ เครือข่ายของ "ยู เบียง อึน" บริษัท ชอง แฮจิน มารีน ซึ่งเป็นเจ้าของเรือเฟอร์รี่เซโวล ทีมอัยการเกาหลีใต้ได้บุกค้นสำนักงาน รวมถึงความเกี่ยวข้องกับครอบครัวของเจ้าของบริษัทเพื่อทำการสืบสวนขยายผลหา สาเหตุของเรือล่ม...

----------------------

วิเคราะห์โศกนาฏกรรม เรือล่ม "เซโวล" รายการเก็บตกจากเนชั่นภาคค่ำ เนชั่นทีวี เวลา 19.30 น. โดย "พรรณี อมรวิพุธพนิช" บรรณาธิการรายงานพิเศษ

----------------------

(ปริศนาตัวเลขเท็จ 'ปมนายกฯเกาหลีลาออก' : โดย...สุชานันท์ หมู่มี)

[ส้มโอมือ 4,910]

เอกสารชี้ “เรือเฟอร์รีโสมขาว” บรรทุกสัมภาระ “เกินพิกัด” ตลอด 13 เดือนก่อนอับปาง

โดย ASTVผู้จัดการออนไลน์ 4 พฤษภาคม 2557 16:29 น.

 

 

 

เอพี/ASTVผู้จัดการออนไลน์ – เรือเฟอร์รี “เซวอล” ของเกาหลีใต้ซึ่งประสบอุบัติเหตุอับปางนอกชายฝั่งเมื่อวันที่ 16 เมษายน เคยบรรทุกน้ำหนักเกินถึง 246 ครั้งในรอบ 13 เดือน และในการเดินทางเที่ยวสุดท้าย เซวอล อาจบรรทุกผู้โดยสารและสัมภาระเกินพิกัดยิ่งกว่าทุกๆ ครั้งที่ผ่านมา เอกสารของทางการเผย

 

องค์กรเอกชนที่เกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมเดินเรือเป็นผู้บันทึกน้ำหนัก เรือ ส่วนพิกัดน้ำหนักบรรทุกสูงสุดก็ถูกกำหนดโดยหน่วยงานอีกแห่งหนึ่ง โดยที่ทั้ง 2 แห่งไม่ได้ติดต่อประสานงานกันเลย ที่กล่าวมานี้คือความหละหลวมในระบบกำกับการเดินเรือเกาหลีใต้ซึ่งทำให้ผู้ บริสุทธิ์หลายร้อยคนต้องโดยสารเรือที่ไม่ได้มาตรฐานความปลอดภัย จนนำมาสู่อุบัติเหตุร้ายแรงที่มีผู้เสียชีวิตกว่า 300 คน เมื่อกลางเดือนที่แล้ว

 

โศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นกับเรือเซวอลแสดงให้เห็นช่องโหว่ของระบบควบคุม เรือโดยสารในเกาหลีใต้ ซึ่งบางครั้งก็ไม่ได้บังคับใช้กฎระเบียบอย่างเข้มงวดเท่ากับเรือที่บรรทุก สินค้าเพียงอย่างเดียว ผู้ตรวจสอบของเกาหลีใต้มีข้อมูลมากพอที่จะสรุปได้ว่า เรือเซวอล “บรรทุกน้ำหนักเกินอยู่เสมอ” แต่ข้อมูลเหล่านี้ก็แทบไม่มีประโยชน์ เนื่องจากพวกเขาไม่เคยเปิดเผยมันออกมา และไม่ถูกบังคับให้ต้องทำเช่นนั้นด้วย

 

สำนักงานจดทะเบียนเรือเกาหลีใต้ (Korean Register of Shipping) ซึ่งเป็นผู้ตรวจสภาพเรือเซวอลเมื่อปีที่แล้วหลังจากที่เรือลำนี้ถูกดัดแปลง เพื่อให้บรรทุกผู้โดยสารได้มากขึ้น ได้สั่งลดพิกัดน้ำหนักที่เรือจะบรรทุกได้ลงมาครึ่งหนึ่งอยู่ที่ 987 ตัน และเตือนว่าเรือต้องมีน้ำอับเฉา (ballast water) มากกว่า 2,000 ตันจึงจะรักษาสมดุลอยู่ได้

 

อย่างไรก็ดี สำนักงานทะเบียนได้แจ้งข้อมูลนี้ต่อบริษัท ชองแฮจิน มารีน ซึ่งเป็นเจ้าของเรือเท่านั้น ส่วนหน่วยยามฝั่งหรือสมาคมขนส่งทางเรือเกาหลีใต้ซึ่งมีหน้าที่กำกับดูแลเรือ โดยสารที่จะเดินทางออกจากท่าหรือเข้าเทียบท่า ล้วนไม่เคยรับทราบข้อจำกัดใหม่นี้

 

“นี่คือช่องโหว่ของกฎหมาย” ลี คยู-เยิล ศาสตราจารย์เกียรติคุณจากภาควิชาสถาปัตยกรรมเรือและวิศวกรรมสมุทรศาสตร์ มหาวิทยาลัยแห่งชาติกรุงโซล ให้สัมภาษณ์

 

เจ้าหน้าที่ยามฝั่งในเมืองอินชอนซึ่งมีอำนาจเข้าถึงเอกสารทางการ แต่ปฏิเสธที่จะนำออกมาเผยแพร่ ชี้ว่า ชองแฮจิน แจ้งพิกัดสัมภาระสูงสุดของเรือเซวอลต่อสมาคมขนส่งทางเรือไว้สูงถึง 3,963 ตัน

 

เอกสารฉบับนี้ระบุว่า ตั้งแต่เดือนมีนาคม ปี 2013 เป็นต้นมา เรือเซวอลซึ่งผ่านการดัดแปลงสภาพได้นำผู้โดยสารเดินทางไป-กลับท่าเรือเมือง อินชอนกับเกาะเชจูมาแล้วเกือบ 200 เที่ยว คิดเป็นการเดินทางเดี่ยวๆ 394 ครั้ง และในจำนวนนี้มีอยู่ 246 ครั้งที่เรือเซวอลบรรทุกสัมภาระเกิน 987 ตัน

 

อย่างไรก็ดี เป็นไปได้ว่าเรือเซวอลอาจขนสัมภาระเกินพิกัด “บ่อยยิ่งกว่านั้น” เพราะในการเดินทางอีก 148 ครั้งที่เหลือ มีเพียงครั้งเดียวเท่านั้นที่มีการแจ้งน้ำหนักสัมภาระบนเรือ นอกนั้นถูกระบุว่าเป็น “ศูนย์”

เรือเซวอลเคยบรรทุกสัมภาระหนักกว่า 2,000 ตันในการเดินทาง 136 ครั้ง และมีอยู่ 12 ครั้งที่บรรทุกสัมภาระเกิน 3,000 ตัน แต่สถิติเหล่านี้ยังเทียบไม่ได้กับการเดินทางเที่ยวสุดท้ายเมื่อวันที่ 16 เมษายน ซึ่ง มุน คี-ฮาน รองประธานบริษัท ยูเนียน ทรานสปอร์ต ซึ่งเป็นผู้ขนถ่ายสัมภาระลงเรือ ระบุว่า เซวอลบรรทุกสัมภาระหนักถึง 3,608 ตัน

 

ผู้บริหารท่าเรือยังไม่ได้ทราบจำนวนสัมภาระของเรือเซวอลในเที่ยวสุด ท้าย เนื่องจากเจ้าของเรือจะแจ้งหลังจากที่เรือถึงจุดหมายแล้วเท่านั้น ซึ่งแนวปฏิบัติข้อนี้ต่างกับเรือบรรทุกสินค้าที่จะต้องแจ้งสัมภาระบนเรือ ทั้งหมดก่อนออกเดินทาง

 

กัปตัน ลี จุน-ซุก ผู้ควบคุมเรือเซวอล ได้แจ้งน้ำหนักสัมภาระบนเรือต่ำกว่าที่ มุน ให้สัมภาษณ์ โดยเจ้าหน้าที่ยามฝั่งซึ่งเข้าถึงเอกสารฉบับนี้เผยต่อสำนักข่าวเอพีว่า เรือเซวอลแจ้งรายการสัมภาระเป็นรถยนต์ 150 คัน และสิ่งของอื่นๆ อีกเพียง 657 ตัน

 

หากเป็นไปตามนี้ สัมภาระบนเรือก็จะไม่เกินพิกัด 987 ตัน แต่ในความเป็นจริง หน่วยยามฝั่งกลับพบรถยนต์จมอยู่ใต้น้ำมากถึง 180 คัน

 

สาเหตุที่แน่นอนของการอับปางยังอยู่ระหว่างสอบสวน แต่ผู้เชี่ยวชาญระบุว่า หากเรือเฟอร์รีลำนี้บรรทุกเกินพิกัดมากไป แม้การหักเลี้ยวเล็กน้อยก็อาจทำให้เรือเสียสมดุลได้ ซึ่งจากการติดตามข้อมูลเรือก็พบว่า เรือเซวอลได้เอียงไปด้านกราบซ้ายประมาณ 45 องศาก่อนจะจมสู่ก้นทะเล

ผู้สันทัดกรณีบางคนชี้ว่า เรือเซวอลไม่ควรได้รับอนุญาตให้แล่นรับ-ส่งผู้โดยสารอีกเลยด้วยซ้ำหลังจาก ที่ถูกดัดแปลงสภาพเมื่อปีที่แล้ว เพราะหากเจ้าของเรือยอมบรรทุกสัมภาระตามพิกัดน้ำหนักที่สำนักงานทะเบียนเรือ กำหนดไว้ ก็จะไม่สามารถทำกำไรได้

 

คิม กิล-ซู อาจารย์จากมหาวิทยาลัยทางทะเลและมหาสมุทรแห่งเกาหลี (Korea Meritime and Ocean University) ในเมืองปูซาน ชี้ว่า บริษัท ชองแฮจิน พยายามแสวงหากำไรจากการบรรทุกสัมภาระเกินพิกัด และหน่วยงานรัฐซึ่งมีหน้าที่ตรวจสอบก็ไม่ได้ปฏิบัติหน้าที่ของตนอย่างเคร่ง ครัด