Dakdae

ของแด้สั้นกว่านั้นอีก..อิอิ ในเวลาที่จิตตก แด้จะคิดว่า "ทุกสิ่งรอบตัวนั้นเป็นเรื่องปกติ แต่ไม่ปกติตรงใจของเรานั่นแหล่ะที่ไปคาดว่าสิ่งนั้น ๆ จะเป็นดั่งใจเรา"

พอมีตัวนี้ไว้เตือนสติ ใจเย็นลงมาก ๆ เลยค่ะ ปล่อย วาง ละ เว้น ได้มากขึ้น (ธรรมะของเด็กเตรียมอนุบาลค่ะ)

พี่ปุณณ์จิตไม่ค่อยตกค่ะ แต่มักโทสะกำเริบน่ะค่ะ

ยิ่่งเวลาไปดูผู้ป่วยแล้วเจอผู้ให้บริการที่วางท่าใช้อารมณ์กับผู้ป่วย จะเกิดอัตตาโทสะกำเริบเชียวค่ะ มัวท่องบทยาวๆนี่ไม่ทันโทสะค่ะ ต้องยึดไว้เลยว่า เหตุเกิดผลเกิด เหตุดับผลดับ พอผลเกิดปุ๊บอารมณ์โทสะเริ่มจะจับไม่ทันปรุงแต่งต่อก็เห็นเหตุ ดับเหตุแห่งอัตตา(ของตัวเอง)ทันเลยไม่มีเรื่อง

ถ้าเป็นสมัยก่อนละโวยถึงผู้บริหารไปแล้ว

แต่ส่วนใหญ่เดี๋ยวนี้การให้บริการมีความอดทนสูงเห็นอกเห็นใจผู้ป่วย