ใบไม้ผลิบนดวงจันทร์

[ginger 11,058]

แมวเจ้ากรรม

 

เมื่อสมัยที่ฉันอายุราว 10 ขวบตอนนั้นกำลังเรียนชั้นประถม ที่บ้านได้เลี้ยงแมวสีดำจมูกขาวไว้ตัวหนึ่ง ชื่อ “เจ้าเดี่ยว” แม่บอกว่าเลี้ยงไว้ช่วยจับหนู ฉันไม่ค่อยชอบมันเท่าไหร่ เพราะมันชอบมาพันแข้งพันขา บางทีฉันนอนเล่นอยู่ในบ้าน มันก็มานอนเบียดใกล้ๆ ไล่ก็ไม่ไป ฉันก็ต้องลุกหนีไปเอง นับวันฉันก็ยิ่งไม่ชอบมัน แต่มันคงไม่รู้หรอก

 

วันหนึ่ง หลังจากที่แม่คลุกข้าวให้มันกินแล้ว และพวกเราก็กินข้าวเสร็จแล้ว ฉันก็มีหน้าที่ล้างจาน ขณะที่ฉันกำลังล้างจานอยู่นั้น เจ้าเดี่ยวก็เดินเข้ามาวนเวียนอยู่ใกล้ๆ ฉันเอ่ยปากไล่ เพราะไม่อยากให้ชามที่ล้างไว้สะอาดดีแล้ว ต้องมาโดนขนแมวสกปรก แต่ไล่เท่าไหร่มันก็ไม่ไป กลับมานั่งเลียขนอยู่ข้างๆ ทำให้ฉันรู้สึกหงุดหงิดมาก จึงโยนชามกระเบื้องใส่มัน

 

“เพล้ง!!” เสียงจานกระทบพื้นแตกกระจาย เจ้าเดี่ยวตกใจกระโดดหนี พร้อมกับร้องเมี้ยวๆ ขณะที่แม่ก็เดินมาดูว่า เกิดอะไรขึ้น ฉันโดนแม่ดุที่ทำจานแตก ฉันรู้สึกเสียใจจนร้องไห้ เมื่อล้างจานเสร็จ ก็ต้องมานั่งเก็บเศษกระเบื้องแตกอีก ตอนนั้นรู้สึกว่า ในใจฉันโกรธแค้นเจ้าแมวดำตัวนี้มาก

 

วันหนึ่งขณะที่ฉันกำลังนั่งทำการบ้านอยู่ เจ้าเดี่ยวก็เดินเข้ามาหา แล้วก็มาขดตัวอยู่ข้างๆ ฉันทั้งตีทั้งผลัก แต่มันลุกไปเดี๋ยวเดียว แล้วก็กลับมาอีก ทำให้ฉันเกิดความโมโหมาก จึงคว้ามีดคัทเตอร์ที่วางไว้เหลาดินสอ ขึ้นมาขู่มัน

“ไป..ชิ้วๆ..ไปไกลๆเลย ถ้าไม่ไปฉันจะเอามีดสับขาแก ไปเร็วๆ”

 

แต่เจ้าเดี่ยวมันไม่เข้าใจภาษาคนหรอก และมันก็ไม่รู้ว่า สิ่งที่ฉันถืออยู่ในมือนั้นคืออะไร มันจึงไม่ยอมลุกไปไหน แถมยกขาขึ้นมาเลียอย่างสบายใจ

 

ด้วยความโกรธสุดขีด ฉันจึงใช้มีดคัทเตอร์ฟันเข้าไปที่ขาของมัน เจ้าเดี่ยวสะดุ้งสุดตัว กระโดดหนี พร้อมกับร้องเมี้ยวๆด้วยเสียงที่โหยหวน !!

 

เมื่อมันไปแล้ว ฉันก็ไม่ได้หันไปมองอีกเลย ได้แต่ก้มหน้าก้มตาทำการบ้านจนเสร็จ

 

ตอนที่ฉันจะเดินไปอาบน้ำ ฉันเห็นเจ้าเดี่ยวมันนอนอยู่ข้างๆแม่ ที่ขามันมีผ้าพันแผลอยู่ แม่พูดว่า สงสัยเจ้าเดี่ยวมันไปปีนหลังคาบ้านเลยถูกสังกะสีบาดเป็นแผลยาว แม่ก็เลยทำแผลให้มัน แต่ยังดีที่แผลไม่ลึกมาก

ฉันได้ยินแล้วก็พยักหน้า ไม่พูดอะไร เดินไปอาบน้ำ ฉันไม่กล้าบอกแม่ว่า ที่เจ้าเดี่ยวเป็นอย่างนี้ ไม่ใช่สังกะสีบาดหรอก เป็นฝีมือของฉันล้วนๆ

 

และตั้งแต่นั้นมา เจ้าเดี่ยวก็ไม่เข้ามาใกล้ฉันอีกเลย เมื่อมันเห็นฉันกลับมาจากโรงเรียน มันก็จะเลี่ยงไปแอบซุกอยู่ข้างๆลังใส่ของ

ตอนนั้นฉันมีความสุขมากที่สามารถทำให้เจ้าแมวดำจมูกขาวไม่มายุ่งด้วย และเจ้าเดี่ยวยังคงอยู่กับครอบครัวเรามาอีกนาน

.......

 

วันนี้ที่ฉันหวนคิดถึงเจ้าเดี่ยว เพราะสิ่งที่เคยทำไว้กับมัน ได้ย้อนกลับมาทำร้ายฉันจนเจ็บปวดเหมือนกับที่มันเคยได้รับ และนี่ก็คือกฎแห่งกรรม ที่ไม่มีใครหลีกหนีได้

 

เรื่องเกิดขึ้นเมื่อฉันได้แต่งงานและแยกครอบครัวออกไป หลังแต่งงานได้ราว 5 ปี ฉันก็มีลูกสาวเล็กๆคนหนึ่ง ชื่อเล่นว่า “นิ้ง” ใครเห็นก็บอกว่าหน้าตาน่ารัก นิ้งเป็นเด็กขี้อาย และเป็นดั่งแก้วตาดวงใจของฉันและสามี เพราะเป็นลูกสาวคนแรก ฉันจึงเลี้ยงดูลูกสาวอย่างทะนุถนอม สุดชีวิต

พอนิ้งเริ่มเดินเตาะแตะ สามีก็ชวนไปเที่ยวเชียงใหม่ เพราะเห็นว่าฉันเหนื่อยกับการเป็นแม่บ้านมาหลายปี และตอนนี้ลูกก็โตพอเดินได้บ้างแล้ว ฉันตอบตกลงด้วยความดีใจ

 

เราค่อยๆขับรถไปกันเอง ค่ำไหนก็พักที่นั่น จนกระทั่งมาถึงเชียงใหม่ เราไปเที่ยวกันหลายที่ รวมทั้งน้ำตกแม่สาที่ใครๆบอกว่าสวยที่สุด ถ้าไปเที่ยวเชียงใหม่ ต้องไปให้ได้

เมื่อมาถึงน้ำตก สามีก็อุ้มลูกไปหาที่นั่ง ส่วนฉันก็ถือตะกร้าของตามไป เราเลือกนั่งตรงบริเวณที่มีผู้คนนั่งอยู่ เพราะมีเสื่อของร้านขายส้มตำปูไว้ ฉันสั่งข้าวเหนียว ส้มตำ และไก่ย่าง มานั่งกินอย่างเพลิดเพลิน ท่ามกลางบรรยากาศที่สดชื่น สวยงาม

หลังจากกินเสร็จฉันก็เดินไปล้างมือตรงแอ่งน้ำใกล้ๆ ส่วนลูกสาวนั่งเล่นอยู่กับพ่อ ขณะนั้นเอง น้องนิ้งก็ลุกขึ้นและค่อยๆเดินเตาะแตะมาหาฉัน โดยสามีนั่งมองอยู่

 

และแล้ว.. ฉันก็ได้ยินเสียงเหมือนอะไรตกลงข้างๆ พร้อมๆกับเสียงร้องไห้จ้า ฉันรีบหันไปดู ลูกสาวแสนสวยของฉันนั่นเอง เดินสะดุดล้มลง หน้าคว่ำ สามีรีบเข้ามาอุ้มแล้วปลอบให้หยุดร้องไห้ ส่วนฉันก็รีบเช็ดมือแล้วก็เช็ดหน้าตาลูกสาวที่เปื้อนดิน แต่แทนที่น้องนิ้งจะหยุดร้องเหมือนที่เคยเป็นตอนเดินหกล้ม เจ้าตัวน้อยกลับแผดเสียงร้องดังกว่าเดิม

 

สามีซึ่งอุ้มลูกอยู่ ก็พาลูกเดินไปรอบๆ เพื่อปลอบขวัญ ทันใดนั้นฉันก็เห็นเลือดสดๆไหลมาจากขาของลูก ฉันรีบบอกสามีให้วางลูกลงกับพื้น แล้วดูว่า เลือดออกตรงจุดไหน ปรากฏว่า มีเศษขวดแก้วเครื่องดื่มชูกำลัง ปักติดอยู่กับหน้าขาของลูกสาวเป็นทางยาว!!

 

นี่เองที่เป็นสาเหตุให้ลูกสาวแสนรักของฉันร้องไห้ไม่หยุด ฉันค่อยๆบรรจงดึงเศษแก้วออกจากขาลูก เอากระดาษทิชชูชุบน้ำดื่มที่สะอาดเช็ดแผล แล้วใช้ผ้าเช็ดหน้าของสามีที่ยังไม่ได้ใช้ มารัดแผลไว้ จากนั้นเราก็รีบขับรถไปคลินิกหมอที่ใกล้ที่สุด ระหว่างทางน้องนิ้งก็ร้อง ไห้สะอึกสะอื้นมาตลอด

 

หลังตรวจดูแล้ว หมอบอกว่า โชคดีที่เศษแก้วบาดไม่ลึก หมอจึงใส่ยาห้ามเลือด และทำแผลให้ โดยไม่ได้เย็บ และบอกว่าอีกไม่นานก็หาย

 

พอเราออกจากร้านหมอ ความรู้สึกของฉันในตอนนั้นมันเจ็บปวดเหมือนเศษแก้วบาดเข้าที่หัวใจ ลูกสาวร้องไห้จนเพลียหลับอยู่ในอ้อมกอดตลอดทางที่เราเดินทางกลับที่พัก และเราทั้งสองก็ตัดสินใจเดินทางกลับบ้านในวันรุ่งขึ้น เพราะเป็นห่วงลูก

 

......

เวลาผ่านไปอีกหลายปี น้องนิ้งเติบโตเป็นสาวน้อยน่ารัก แต่ร่องรอยบาดแผลยังคงปรากฏอยู่ที่ขา

ฉันเคยเล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟัง ตอนที่พาลูกสาวไปหายาย แม่เห็นแผลของหลานแล้ว จึงพูดขึ้นว่า

 

“จำได้ไหมที่เจ้าเดี่ยวโดนสังกะสีบาด จริงๆแล้วแม่รู้ว่าเป็นฝีมือของลูก ทีนี้รู้หรือยังล่ะว่า ตอนนั้นมันเจ็บปวดแค่ไหน”

 

ฉันฟังที่แม่พูดแล้วได้แต่น้ำตาซึม ไม่คิดว่าเวรกรรมมันจะมาตกที่ลูกสาวที่ฉันรักดังดวงใจ คงเหมือนกับที่พระท่านสอนไว้ว่า ทุกคนมีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่มา และมีกรรมเป็นที่ไป

 

และฉันจำไม่ได้ว่า สมัยเด็กๆได้เคยทำบาปอะไรไว้อีกบ้าง ดังนั้น ทุกวันนี้ ฉันจึงเพียรทำบุญสร้างกุศล บริจาคโลหิต ปล่อยนกปล่อยปลา เข้าวัดฟังธรรม ถือศีลภาวนา เท่าที่โอกาสจะอำนวย พยายามทำความดีให้มากที่สุด เพราะอย่างน้อยๆบาปกรรมที่อาจหลงเหลืออยู่ ก็คงบรรเทา เบาบางลงได้บ้าง

ขอเชิญชวนท่านผู้อ่านที่มีประสบการณ์จริงเกี่ยวกับเรื่องกฎแห่งกรรม เขียนเล่ามาเป็นธรรมทานในการเตือนสติแก่เพื่อนร่วมโลกให้ตระหนักถึงบาปบุญคุณโทษ และตั้งอยู่ในความดีงามตลอดไป

 

(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 135 มีนาคม 2555 โดย นิศรา)

 

ขอบคุณ manager online

[Mamakhing 9]

คิดถึงคุณ ginger หนูเข้ามาอ่านทุกวันนะค่ะ แต่ไม่ค่อยได้โพสต์ แอบอ่านอย่างเดียว

 

ขอบคุณที่สละเวลามอบแต่สิ่งดีๆๆ ให้ ดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ

ถูกแก้ไข มีนาคม 28, 2012 โดย หัดเล่น gf

[ginger 11,058]

คลิปเด็กน้อย ยืนหลับสุดน่ารัก

 

[ginger 11,058]

คิดถึงคุณ ginger หนูเข้ามาอ่านทุกวันนะค่ะ แต่ไม่ค่อยได้โพสต์ แอบอ่านอย่างเดียว ขอบคุณที่สละเวลามอบแต่สิ่งดีๆๆ ให้ ดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ

 

สวัสดี หัดเล่นgf คิดถึงเช่นกัน ^______^

 

ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้เสมอ

 

ขอบอก เต็มใจและมีความสุขดีเพราะมีคนน่ารักแอบอ่านกันอยู่

 

พิมพ์เขียว หรือผังสิ่งงดงามจรัสอยู่ในขอบเขตอันประมาณมิได้

 

สมองและหัวใจกว้างและลึกล้ำนัก

 

ชีวิต เวลา ความพอใจ ความสุขเรียบง่ายที่เกิดในใจ

 

และอื่นๆอีกมากมายที่เจิดแจ่มมีชิวิตชิวาล้วนอยู่ที่ใจและมุมที่เรามอง

[ginger 11,058]

ถูกแก้ไข มีนาคม 28, 2012 โดย ginger

[jewjang40 5,712]

ชอบจัง

ชอบจังginger ทานข้าวแร้วยังคะ มิตรภาพความรู้สึกดีๆเกิดขึ้นได้ทุกที่เลยนะคะ ดีใจที่ได้รู้จักนะคะ

[luck 512]

ขอบคุณมากค่ะ คุณginger

[ginger 11,058]

สวัสดี

 

ใบไม้ผลิบนดวงจันทร์

 

 

ขอบคุณ

 

ธรรมชาติ

 

ความอ่อนโยนนุ่มนวลของปุยเฆฆ สายน้ำ

 

ภูผา ร่มเงาไม้ ต้นพริ้ว ดอกพราว งามจับตา

 

วิถีที่เรียบง่าย สมถะ จึงเกิดความสงบเย็น

 

แสง เงา ระลอกคลื่นเคลื่อนไหว

 

ทุกสิ่งมิใช่หยุดนิ่ง เช่นเดียวกับกระแสเคลื่อนไหวของใจ

 

ใบไม้จึงผลิ ดอกสพรั่งได้ทุกที่ เช่นที่ผลิใบบนดวงจันทร์

 

ขอบคุณเพื่อน ขอบคุณศิลปินผู้เก็บความลับของธรรมชาติ

ถูกแก้ไข มีนาคม 29, 2012 โดย ginger

[ginger 11,058]

 

รายงานพิเศษ

จับชีพจรศก.สหรัฐจากถ้อยแถลง"เบอร์นันเก้" "เบน เบอร์นันเก้" ประกาศชัดยังเร็วเกินไปที่จะประกาศชัยชนะในการฟื้นตัวของเศรษฐกิจสหรัฐ 'พล.อ.สนธิ':'ผมไม่ใช่ต้นเหตุความขัดแย้ง..ผมไม่ผิด' เปิดใจ"พล.อ.สนธิ":"ผมไม่ใช่ต้นเหตุความขัดแย้ง..ผมไม่ผิด" ลั่นไม่เคยรับแนวทาง"ทักษิณ" จำลองภาพสหรัฐถูกโจมตีด้วยนิวเคลียร์ รัฐบาลสหรัฐเผยแพร่รายงาน ให้ภาพกรณีสหรัฐตกเป็นเป้าโจมตีด้วยระเบิดนิวเคลียร์ ยืนยันไม่หายนะเหมือนในหนังฮอลลีวู้ด

[ginger 11,058]

ชอบจัง ชอบจังginger ทานข้าวแร้วยังคะ มิตรภาพความรู้สึกดีๆเกิดขึ้นได้ทุกที่เลยนะคะ ดีใจที่ได้รู้จักนะคะ

 

ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ

เห็นของอร่อยที่ส่งมา แล้วต้องทาใส่ท้องมะงั้นท้องคงประท้วง 555

[ginger 11,058]

แปลกหนุ่มผู้ดีสุดซวย!ถูกโจรขโมยหญ้า

 

โจรขโมยหญ้าในสนามหญ้าบ้านหนุ่มผู้ดี เจ้าของคาดเหตุเกิดจากภาวะเศรษฐกิจที่ย่ำแย่ อาจมีคนต้องการหญ้า

[ginger 11,058]

"เซอร์วิส ชาร์จ" บาทเดียวก็ต้องรู้ จากนโยบายขึ้นค่าแรงของนายกฯ ปู สู่ประเด็น "เซอร์วิส ชาร์จ" เจ้าปัญหา ว่านับรวมเป็นค่าจ้างได้หรือไม่ ขณะที่ผู้รู้ช่วยตีความกันใหญ่ แต่ไม่เห็นมีใครสนใจถามลูกค้าตาดำๆ ในฐานะ "เจ้าของเงิน" ว่าคิดเห็นอย่างไร

[ginger 11,058]

ความงามข้างบ้าน...ในวันฝนพรำ

แม่เคยบอกไว้ว่า….ยามใดที่ใบยางแทงยอดอ่อน หากมีฝนตกลงมา มันจะมิสู้ดีนัก..ใบยางที่แทงยอดอ่อน ช่วงเวลานี้ มีทั้งผลิยอดอ่อนนานแล้ว และกำลังเริ่มผลิยอดอ.... (แสงแห่งความดีgtk)

[jewjang40 5,712]

ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ

เห็นของอร่อยที่ส่งมา แล้วต้องทาใส่ท้องมะงั้นท้องคงประท้วง 555

ขอบคุณนะคะginger

[ginger 11,058]

หมาขี้เรื้อน

 

 

 

 

ลูกชายนักธุรกิจใหญ่มีชื่อเสียงระดับประเทศคนหนึ่งเพิ่งสำเร็จการศึกษากลับมาจากเมืองนอก

ยังไม่ทันทำงานอะไรเป็นชิ้นเป็นอันก็ถูกผู้เป็นแม่ขอร้องให้บวชเรียนเสียก่อน

เพื่อเห็นแก่แม่..บัณฑิตใหม่หมาดๆจากเมืองนอกจึงบวชอย่างเสียไม่ได้

เมื่อบวชที่วัดใหญ่ในกรุงเทพฯแห่งหนึ่งเสร็จแล้ว

ผู้เป็นแม่จึงพาไปฝากให้จำพรรษาอยู่กับพระวิปัสสนาจารย์รูปหนึ่งที่วัดป่าแถวภาคอีสาน

พระหนุ่มการศึกษาสูงมาจากตระกูลผู้ดีมีแต่ความสุขสบาย

เมื่อมาอยู่วัดป่ากว่าจะปรับตัวได้จึงใช้เวลานานเป็นแรมเดือน

 

แต่ก็นั่นแหละกว่าจะนิ่งก็ทำเอาพระร่วมวัดหลายรูปพลอยอิดหนาระอาใจไปตาม ๆ กัน

ปัญหาที่ทำให้พระทั้งวัดเหนื่อยหน่ายจนนึกระอาก็เพราะพระใหม่มีนิสัยชอบจับผิด

และชอบอวดรู้ยกหู ชูหางตัวเองอยู่เป็นประจำ

วันแรกที่มาอยู่วัดป่าก็นึกเหยียดพระเจ้าถิ่นทั้งหลายว่าไม่ได้รับการศึกษาสูงเหมือนอย่างตน

ออกบิณฑบาตได้อาหารท้องถิ่นมาก็ทำท่าว่าจะฉันไม่ลง

เห็นที่วัดใช้ตะเกียงน้ำมันก๊าดแทนไฟฟ้าก็วิพากษ์วิจารณ์เสียเป็นการใหญ่หาว่าล้าสมัย

ไม่รู้จักใช้เทคโนโลยี่ ตอนหัวค่ำมีการทำวัตรสวดมนต์เย็นก็บ่นว่า

ท่านรองเจ้าอาวาสทำวัตรนานเหลือเกินกว่าจะสิ้นสุดยุติได้ก็นั่งจนขาเป็นเหน็บชา

 

ครั้นพอถึงเวรตัวเองล้างห้องน้ำเข้าบ้างก็ทำท่าจะล้างอย่างขอไปทีล้างไปบ่นไป

ประเภทตูจบปริญญาโทมาจากเมืองนอกต้องมาเข้าเวรล้างห้องน้ำร่วมกับใครก็ไม่รู้

โอ้ชีวิต! ความสำรวยหยิบโหย่งทำให้พระใหม่ไม่พอใจสิ่งนั้นสิ่งนี้ถือดี

ว่าตัวเองมีชาติตระกูลสูง มีการศึกษาสูงกว่าใครในวัดนั้น

ผิวพรรณก็ดูสะอาดสะอ้านชวนเจริญศรัทธากว่าพระรูปไหนทั้งหมด

มองตัวเองเปรียบกับพระรูปอื่นแล้วช่างรู้สึกว่าตัวเองเหนือกว่าทุกประตู

นึกแล้วก็ยิ้มกระหยิ่มอยู่ในใจกลับเข้ากุฏิเมื่อไหร่ก็เอาปากกามาขีดเครื่องหมายกากบาทบนปฏิทิน

นับถอยหลังรอวันสึกด้วยใจจดจ่อ

 

อยู่มาได้พักใหญ่พระใหม่อดีตนักเรียนนอกก็สังเกตเห็นว่าท่านเจ้าอาวาสวัดป่าแห่งนี้ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา

ซ้ำนาน ๆ ครั้งจะออกมาให้โอวาทกับลูกศิษย์เสียทีหนึ่ง

วัน ๆ ไม่เห็นท่านทอะไรเอาแต่กวาดใบไม้ เก็บขยะ

ซักผ้าเอง (เณรน้อยก็มีไม่รู้จักใช้) สอนก็ไม่สอน

การบริหารวัดก็มอบให้ท่านรองเจ้าอาวาสเป็นคน

จัดการไปเสียทุกอย่าง เห็นแล้วเลยนึกร้อนวิชา

เสนอให้ปรับโน่นลดนี่สารพัดที่ตัวเองเห็นว่าไม่เข้าท่าล้าสมัย

รวมทั้งให้เสนอให้วัด ใช้ไฟฟ้าแทนตะเกียงด้วยอีกข้อหนึ่ง เพราะตนเห็นว่า ยุคสมัยก้าวไกลมามากแล้ว

ไม่ควรจะทำตนเป็นคนหลังเขาให้คนอื่นเขาดูถูก

อีกหนึ่งในข้อวิจารณ์จุดด้อยของวัดทั้งหลายเหล่านั้นพระใหม่เสนอให้หลวงพ่อเจ้าอาวาส

มีปฏิสัมพันธ์กับพระลูกวัดให้มากขึ้นกว่านี้

สอนให้มากขึ้นเทศน์ให้มากขึ้น

และแนะนำว่าคนระดับผู้บริหารไม่ควรจะทำงานอย่างการซักจีวรเองเป็นต้นด้วยตนเอง

ควรจะกระจายอำนาจมอบงานให้คนอื่นทำดีกว่า

 

เย็นวันนั้นเป็นวันพระสิบห้าค่ำ

หลวงพ่อเจ้าอาวาสมานั่งทำวัตรที่โบสถ์ธรรมชาติกลางลานทรายด้วย

ท่านไม่ลืมที่จะหยิบข้อเสนอแนะจากพระใหม่มาอ่านให้พระหนุ่มสามเณรน้อย

ทั้งหลายฟังแต่ท่านไม่บอกว่า พระรูปไหนเป็นคนเขียน

อ่านจบแล้วหลวงพ่อก็ยิ้มอย่างมีเมตตาพลางหยิบไมโครโฟนขึ้นมา

แล้วชี้ให้ภิกษุหนุ่มสามเณรน้อยทั้งหลายดูหมาขี้เรื้อนตัวหนึ่ง

ที่นอนอยู่ใต้ม้าหินอ่อนตัวหนึ่งจากใต้ต้นอโศกที่อยู่ ใกล้ ๆ

 

เธอทั้งหลายเห็นหมาขี้เรือนตัวนั้นหรือไม่ เจ้าหมาตัวนั้นน่ะมันเป็นขี้เรื้อน

คันไปทั้งตัว ฉันเห็นมันวิ่งวุ่น ไป มาทั้งวัน

เดี๋ยวก็วิ่งไปนอนตรงนั้นเดี๋ยวก็ย้ายมานอนตรงนี้

อยู่ที่ไหนก็อยู่ไม่ได้นานเพราะมันคัน แต่พวกเธอรู้ไหม

เจ้าหมาตัวนั้นน่ะมันไปนอนที่ไหนมันก็นึกด่าสถานที่นั้นอยู่ในใจ

หาว่าแต่ละที่ไม่ได้ดั่งใจตัวเองสักอย่าง นอนที่ไหนก็ไม่หายคัน

สถานที่เหล่านั้นช่างสกปรกสิ้นดี

 

คิดอย่างนี้แล้วมันจึงวิ่งหาที่ที่ตัวเองนอนแล้วจะไม่คัน

แต่หาเท่าไหร่มันก็หาไม่พบสักที

เลยต้องวิ่งไปทางนี้ทางโน้นอยู่ทั้งวัน เจ้าหมาโง่ตัวนั้นมันหารู้สักนิดไม่ว่า

เจ้าสาเหตุแห่งอาการคันนั้นหาใช่เกิดจากสถานที่เหล่านั้นแต่อย่างใดไม่

แต่สาเหตุแห่งอาการคันอยู่ที่โรคของตัวมันเองนั่นต่างหาก

พูดจบแล้วหลวงพ่อก็วางไมโครโฟนลงเป็นสัญญาณให้รู้ว่า ได้เวลาภาวนาหลังการทำวัตร

สวดมนต์เย็นแล้ว

 

ขณะที่ทุกรูปนั่งหลับตาภาวนาอย่างสงบนั้น

ในใจของพระใหม่กลับร้อนเร่าผิดปกติ นอกสงบ แต่ในวุ่นวาย

นึกอย่างไรก็มองเห็นตัวเองไม่ต่างไปจากหมาขี้เรื้อนที่หลวงพ่อชี้ให้ดู

ยิ่งนั่งสมาธินานๆ ยิ่งคันคะเยอในหัวใจ ทั้งอายทั้งสมเพชตัว เอง

 

นับแต่วันนั้นเป็นต้นมาพระใหม่อดีตนักเรียนนอกก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน

จากคนพูดมากกลายเป็นคนพูดน้อย จากคนที่หยิ่งยโสกลายเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตน

จากคนที่ชอบจับผิดคนอื่นกลายเป็นคนที่หันมาจับผิดตัวเอง

เมื่อออกพรรษาแล้วโยมแม่มาขอให้ลาสิกขาเพื่อกลับไปสืบต่อธุรกิจจากครอบครัวท่านก็ยังไม่ยอมสึก

 

'อาตมาเป็นหมาขี้เรื้อนขออยู่รักษาโรคจนกว่าจะหายคันกับครูบาอาจารย์ที่นี่อีกสักหนึ่งพรรษา 'โยมแม่ได้ฟังแล้วก็ได้แต่ยกมืออนุโมทนาสาธุการกราบลาพระลูกชายแล้วก็เดินออกจากวัดไปขึ้นรถพลางนึกถามตัวเองอยู่ในใจว่าคำว่า หมาขี้เรื้อน ของพระลูกชายหมายความว่าอย่างไรกันแน่หนอ

 

ถ้าเรายังเป็น โรค อยู่ในใจ ไม่ พอใจอะไรซักอย่าง เงินเดือนน้อย หน้าที่การงานไม่พัฒนา ตำแหน่งไม่ไปไหน ไม่ว่าเราย้ายงาน ไปที่ไหน เราก็ไม่พอใจ สถานที่เหล่านั้นไม่ดี คนไม่ได้เรื่อง ทั้ง ๆ ที่เราไม่เคยได้ดูตัวเองเลยว่า เราพัฒนาการทำงานของเรามั้ย ขวนขวายหาความรู้หรือเปล่า ซึ่งก็ไม่ต่างอะไรกับหมาขี้เรื้อนตัวนั้นเลย

 

 

 

จาก FWM ขอบคุณผู้เขียนและ ผู้ก็บไว้ให้ได้อ่านกัน