ปุณณ์

ดังนั้นถ้าช่วยได้ก็ช่วยเท่าที่ไม่เบียดเบียนตัวเองและผู้อื่น ช่วยแล้วผลเป็นอย่างไรก็วางแล้วค่ะ ช่วยได้ก็ไม่ดีใจ ช่วยไม่ได้ก็ไม่เสียใจ มองเห็นและวางความห่วงกังวลลงไม่แบกไว้ในใจอีก เมื่อก่อนช่วยไม่ได้จะวิตกห่วงกังวลติดค้างอยู่ตลอด(ปุณณ์หัดแบบนี้ค่ะ)

การกำหนดความคิดให้ไม่เห็น ไม่รับรู้ กับ การเห็นและรับรู้แต่วางลงให้ได้นี่ สำหรับปุณณ์นี่ไม่เหมือนกันนะคะ

ขอบคุณที่ชี้แนะค่ะ คุณปุณณ์ การเห็นและรับรู้ และวางลงให้ได้นี่ เหนือจิตใจเรามากกว่าการกำหนดความคิดให้ไม่เห็น ไม่รับรู้