moddang

"100 คำพูดดีๆ ที่พ่อแม่ควรพูด" ในระยะนี้มีข่าวคราวที่เกี่ยวกับเยาวชนไม่เว้นแต่ละวัน และที่มีอยู่เสมอเป็นระยะคือข่าวนักเรียนนักเลง ที่ตีกันจนมีนักเรียนต้องมาเสียชีวิตไป 1 รายจากการทะเลาะวิวาทกันครั้งนี้ นอกนั้นก็ยังมีข่าวเด็กนักเรียนชั้น ป3-ป6 ทำการสัก เรียนแบบภาพยนต์ไทยเรื่องหนึ่ง ผมไม่ทราบว่าสมัยนี้ สถาบันครอบครัว ซึ่งเสมือนสถาบันหลักของทุกคน ค่อนข้างอ่อนแอสวนทางกับความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี่ คนในครอบครัวได้พูดคุยกันมากน้อยเพียงไร? หรือที่พูดนั้นมีความจริงใจแค่ไหน อาจจะมีแต่เพียงคำโกหกหลอกลวงกันที่ได้ถูกนำมาพูดให้กันฟังหรือมีเพียงความ เงียบและการหลบหน้ากันเพราะคนพูดไม่อยากจะพูดในขณะที่คนฟังก็ไม่อยากจะฟัง ผมอยากจะบอกว่าคนเราที่เรียกว่าเป็นสัตว์ชั้นสูงมีอารยธรรมก็ตรงที่มีภาษาพูด ภาษาเขียน แต่หากไม่ได้ใช้ภาษาไม่ว่าจะพูดหรือเขียนกันแล้วคนเราจะอยู่ด้วยกันด้วย ความเข้าใจกันได้อย่างไร? หรือหากพูดโดยใช้อารมณ์มากว่าเหตุผล การพูดก็ไรประโยชน์ และที่แย่กว่านั้นก็คือ คนพูดเอาแต่พูดแต่คนฟังไม่อยากจะฝังเพราะเบื่อที่จะฟัง หากเหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นในครอบครัวแล้ว อนาคตครอบครัวจะเป็นเช่นไร? ผมได้เคยได้อ่านบทความเรื่อง 100 คำพูดที่พ่อแม่ควรพูด และที่ลูกไม่อยากฟัง จึงอยากจะเอามาให้ได้อ่านกัน โดยหวังเพียงให้การพูดคุยกันในระหว่างครอบครัวได้เป็นไปด้วยดี เรียกว่าคนพูดรู้วิธีพูดคนฟังก็อยากจะฝัง อะไรๆก็คงจะดีขึ้นครับ งานวิจัยนี้เป็นของรศ.ดร.สมพงษ์ จิตระดับ และคณะจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย งานศึกษาชิ้นนี้บอกทางออกสำหรับการแก้ปัญหา ของครอบครัวอย่างหนึ่ง ซึ่งยุคนี้พ่อแม่ลูกมักคุยกันไม่รู้เรื่อง ด้วยมีปัญหาในการ "สื่อสาร" ให้เข้าใจ มันกลายเป็นว่ามีช่องว่างของวัย และอคติของความรู้ และไม่รู้แฝงอยู่ ทำให้เด็กรุ่นนี้ไม่ค่อยเข้าใจหัวอกพ่อแม่ยุคปัจจุบัน และพ่อแม่ก็ไม่สามารถเข้าถึงความคิด ความรู้สึกของเด็กในยุคนี้ เรียกว่าไปด้วยกันไม่ได้ และผลที่ปรากฎออกมาพบว่า เด็ก เยาวชนที่มีปัญหานั้น ล้วนเป็นปัญหาสังคมที่มีแนวโน้มความเข้มข้นที่รุนแรงขึ้น ดังนั้น เพื่อเป็นวิธีป้องกันปัญหาสังคมด้วยการสร้างสายสัมพันธ์อันดีให้ครอบครัวและสังคม ดร.สมพงษ์ จิตระดับ-พร้อมคณะ ก็ได้สำรวจความคิดเห็นของวัยรุ่นว่า เขาอยากฟังอะไรจากพ่อแม่บ้าง 100 คำพูดดีๆ ที่พ่อแม่ควรพูด 3 อันดับแรกสูงสุดที่เด็กๆ อยากได้ยิน เริ่มตั้งแต่… 1. พูดด้วยน้ำเสียงอันไพเราะ อ่อนหวานน่าฟัง 2. พูดให้กำลังใจ, ไม่เป็นไรทำใหม่ได้ และ 3. ให้คำปรึกษาหารือ เช่น ปรึกษาพ่อแม่ได้นะลูก ทำดีแล้วลูก ดีมากจ้ะ นอกจากนั้นเป็นการแบ่งให้เห็นประเภทกลุ่มคำ ความสัมพันธ์ในครอบครัว ยอมรับในสิ่งที่เราเป็น, ให้ความรัก, พ่อแม่ดีใจที่หนูเป็นลูก, ดูแลตัวเองดีๆนะ, มีอะไรให้แม่ช่วยไหม, จำไว้ว่าพ่อเป็นห่วง, รักและหวังดี การให้กำลังใจชมเชย พูดในสิ่งที่ดีกับตัวเรา, หนักแน่น มันจะช่วยให้เข้มแข็งในเวลาที่อ่อนแอ, พยายามเรียนอย่างเต็มที่, ไม่เป็นไรยินดีช่วยเสมอ, ลูกเล่นกีฬาเก่งมาก, ดูแลน้องให้ดี ไม่รังแกน้อง, สู้ต่อไป, จงทำดีเถิด, ค่อยเป็นค่อยไปทำดีที่สุด, ไม่ผิดหรอก, แก้ไขได้, ดีใจด้วย, เรียนเก่งๆนะ, ไม่ดีไม่เป็นไรเริ่มใหม่, อย่าท้อ, เราช่วยกันแก้ปัญหาได้, เวลาทำให้ทุกอย่างดีขึ้น, ทำสิ่งที่อยากทำก่อนถูกผิดไม่เป็นไร ลองทำก่อน, ทำอะไรก็ขอให้สำเร็จ, ลูกสาวพ่อไม่ใช่คนโง่ย่อมรู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควร, เก่งมากลูก, เก่งจริง, มีพรสวรรค์จริงๆ, คนเก่งไม่ต้องไปกลัว กลัวคนขยันเข้าไว้, แค่นี้ก็ดีแล้ว, คะแนนมากน้อยไม่สำคัญขอแค่อย่าตกก็พอแล้ว การอบรมสั่งสอน อย่าเพิ่งกลับนะมันดึกแล้ว, ไม่เป็นเด็กขโมย, ไม่ไปมั่วสุมยาเสพติด, บอกอะไรควรเชื่อฟัง, ไปไหนระวังตัวด้วยนะลูก, วันนี้รีบกลับนะ, ผิดเป็นครู, ทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว, ช่วยทำงานเสร็จแล้วค่อยไปเล่น, พ่อและแม่ไม่อยากให้ลูกลำบาก ขยันเข้าไว้นะ, ที่พ่อแม่ทำโทษเพราะรักลูกนะ อยากทำให้คิด ไม่อยากทำให้โกรธ ไม่ใช่ไม่รัก, ไหนลองยกเหตุผลมาซิ, ตั้งใจเรียนให้เก่ง อย่ามัวแต่เล่นเดี๋ยวเรียนไม่ทันเพื่อน, เพื่ออนาคตลูกต้องตั้งใจเรียน, ลำบากก่อนสบายทีหลัง, การทำสิ่งใดต้องรู้คุณค่าของคน คือความกตัญญู, พ่อแม่ลำบากเพื่อลูก, ลูกต้องลบคำดูถูกของคนทางบ้านเราให้ได้, เพื่อแบบนี้ต้องมีมั่ง อย่าทำอย่างเขาแล้วกัน การแก้ปัญหา การให้คำปรึกษา มีอะไรคุยกันได้ทุกเมื่อ, เงินทองของนอกกายแต่เก็บไว้บ้างก็ดีนะ, ไม่ว่าลูกจะตัดสินใจอย่างไร พ่อแม่หาทางช่วยเหลือหาทางออกให้, ใจเย็นๆทุกอย่างมีทางแก้ การถามถึงสารทุกข์ ชวนมากินข้าว, ไปไหนมาลูก, อยากกินอะไรไหม, ทำข้อสอบได้ไหม, ที่ไปเอ็นทรานซ์มาน่ะ ไม่ต้องเครียด, การบ้านทำเสร็จหรือยังลูก ทำให้เสร็จจะได้พัก, ทำไมเหรอ (พ่อ/แม่) อะไร ยังไงคะ การแจ้งให้ทราบ แม่ซื้อของมาฝาก, แม่จะไปธุระข้างนอก, เดี๋ยวแม่พาไปเที่ยว, พ่อจะเก็บเงินที่ไหนมาไว้ให้, พ่อจะพาพวกเรากลับบ้าน, วันนี้พ่อจะไม่กินเหล้าและเลิก, พ่อจะไปทำงาน (พ่อมีงานทำ), จะพาไปหาหมอ, จะพาไปโรงเรียน, จะหางานทำให้, จะพาไปต่อบัตรประชาชน, จะพาไปเข้าค่าย, ช่วยแม่ทำงานนี้หน่อยสิจ๊ะ ลักษณะการพูดที่ดี พูดเป็นกันเองไม่ถือตัว, ไม่พูดเรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่, เป็นผู้อ่อนน้อม, ไม่ตี ,พูดจริงทำจริง, สั้นๆง่ายๆได้ใจความ, คำพูดที่เข้าใจเราให้ความรู้สึกที่ดี, คำพูดที่ยอมรับไม่ซ้ำเติม, แม่พูดจาดีกับเด็ก, ตั้งใจสนทนา, รับฟังทุกเรื่องราว, ไม่ทำให้หงุดหงิด, ทำให้ความคิดไม่ถูกปิดกั้น, คำพูดมีสาระเนื้อน่าฟัง, ฟังความคิดผู้อื่น, การพูดที่ไม่โต้แย้งกัน, ลงท้ายคำพูด คะ ขา ข่ะ ออ…จ๋า ผมขอฝากคำพูดที่น่าฟังเหล่านี้ไปถึงคุณพ่อ-แม่ทุกคนพูดกับลูกหลาน เพื่อเพิ่มความอบอุ่นให้แก่ครอบครัวของทุกๆคน นะครับ คำพูดที่ลูกไม่อยากฟังจากพ่อแม่........ เมื่อได้พูดถึงคำพูดที่น่าฟังแล้วและเพื่อสร้างความตระหนักแก่พ่อแม่ ผู้ปกครองทั้งหลายว่า คำพูด หรือการสื่อสารในสิ่งที่ไม่ได้คิดไว้ก่อน มีผลต่อผู้ฟังอย่างมาก โดยเฉพาะวัยรุ่นวัยที่แข็งกร้าว ชอบการท้าทาย ซึ่ง ดร.สมพงษ์กล่าวว่า คนเป็นพ่อแม่นั้นอย่าใช้คำว่า "ห้าม" กับลูกวัยรุ่น เพราะผลการศึกษา เราพบเด็กสารภาพว่า ถ้าการขออนุญาตกระทำสิ่งใดแล้ว พ่อแม่ห้าม เขาจะทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม เพราะอยากท้าทาย และอยากรู้ว่ามันจะเป็นอย่างไร ดังนั้น พ่อแม่ยุคนี้จึงต้องฟังลูกให้มาก บ่นให้น้อยลง อยู่กับเขาอย่างใจเย็น พูดคุยด้วยการดูจังหวะเวลาที่เหมาะสม เพื่อเป็นการเตือนตัวเองว่า คำพูดรุนแรง ที่จะสร้างความรู้สึกไม่ดีให้กับลูก 3 อันดับแรกคือ พูดคำหยาบ คำไม่สุภาพ ตามมาด้วย การด่าทอ พูดเสียงดังโหวกเหวก พูดจาแดกดัน ไม่ยอมรับฟังเหตุผล เมื่อจำแยกเป็นประเภท จะได้ดังนี้ ลักษณะคำพูดที่รุนแรง พูดบ่อยเกินไปซ้ำๆ ไม่มีสาระ, พูดมะนาวไม่มีน้ำ, รู้อย่างนี้เอาขี้เถ้ายัดปากตั้งแต่เด็ก, ไม่มีความเกรงใจ, ผลาญเงินเท่าไรผลาญไปเลย, ไม่รู้ว่าลับหลังเรามันจะขนาดไหน, อยู่เฉยๆไม่ตอบไม่พูดไม่จา, น้ำเสียงน่ากลัว, คะแนนห่วยแตก, คำพูดที่ทำให้ผู้อื่นเสียใจ พูดดุด่า ด้วยอารมณ์ที่รุนแรง โตเป็นควาย หมาเลียตูดไม่ถึง ยังทำแบบนี้อีก, ไม่ได้เรื่อง, มึงมีปัญหากับกูรึเปล่า, โง่อวดฉลาด, ไอ้ลูกนอกคอก, เถียงคำไม่ตกฟาก, กลับดึกดื่น ค่ำมืด, เลี้ยงเสียข้าวสุก, เกิดมาทำไมเรื่องมาก วุ่นวาย, ฉันยังเป็นแม่แกอยู่นะ พูดตักเตือน ว่ากล่าว อะไรเนี่ย อะไรถึงเป็นแบบนี้, หยุดพูดได้แล้ว, ว่ากล่าวตักเตือน, คำสั่งงานต่างๆ, เป็นลูกผู้หญิงไม่เคยช่วยงานพ่อแม่เลย, อย่าเสียมารยาทสิ, คุยอะไร โทรศัพท์บอกให้วาง, ทำไมไม่ระมัดระวังเลย ซุ่มซ่าม พูดห้าม ออกคำสั่ง อย่าเพิ่งมากวน, นี่อย่าส่งเสียงดังได้ไหม, ขอออกไปข้างนอกบ้าน แต่พ่อแม่ปฏิเสธ "ไม่ต้องไป", จะไปหรือไม่ไป, เป็นเด็กเป็นเล็ก เรื่องผู้ใหญ่อย่ายุ่ง, อย่าทำอย่างนั้นสิ, อย่าออกไปไหนนะ, อย่าทำอีก คำพูดขับไสไล่ส่ง เอาเงินกับเพื่อนแกโน่น, ตัดลูกตัดแม่กันไปเลย, เดี๋ยวตัดหางปล่อยวัด คำพูดดูถูกประณาม เหยียดหยาม สอนอะไรไม่จำ พูดจนปากเปียกปากแฉะ, ฉันจะดูว่าน้ำหน้าอย่างแกจะไปรอดไหม พูดประชดประชัน ให้แต่เพื่อน, จะเอาเพื่อนมาเป็นพ่อแม่ ลักษณะคำพูดอื่นๆ อยากอยู่ใกล้ๆเพื่อน, อยากอยู่คนเดียว,พอเราแก่ลงลูกคงไม่เลี้ยงดูเราหรอก คำพูดหลักๆข้างต้นเมื่อพูดไปแล้วส่งผลต่อจิตใจ กระทบความรู้สึกกับผู้ฟัง โดยเฉพาะคนเป็นลูกที่พ่อแม่ควรระวังอย่างยิ่ง By: จากหนังสือพิมพ์มติชนรายวัน 17/3/46 คอลัมน์ โลกวัยใส

"การจัดการกับอารมณ์โกรธ" :mad: เรื่อง ราวเกี่ยวกับความขัดแย้ง การทะเลาะเบาะแว้งทำร้ายร่างกายทั้งผู้อื่นและตนเอง ไปจนถึงการมุ่งร้ายทำลายชีวิตกันในสังคมทุกวันนี้ มักจะมาจากสภาพอารมณ์ที่เรียกว่า " โทสะ" หรือ " อารมณ์โกรธ " ของมนุษย์เรานั่นเอง ความโกรธเป็นหนึ่งใน อารมณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับทุกคน คนธรรมดาเราสามรถรู้สึกได้เมื่อเกิดอารมณ์โกรธ จะมีการเปลี่ยนแปลงสภาวะในร่างกายหลายๆ อย่าง เช่น หัวใจเต้นแรงและเร็ว กล้ามเนื้อตึงเครียด เนื้อตัวสั่น ปั่นป่วนในท้อง ร่างกายเหมือนมีแรงส่งที่สูงขึ้น และพร้อมจะพุ่งพลังออกไป บางคนเปรียบว่า ความโกรธเสมือนหนึ่งเรากำไฟไว้ในมือ คนที่ " เจ้าโทสะ" มักจะทำให้คนอื่นรู้สึกร้อนไม่อยากอยู่ใกล้ เมื่อ มีเรื่องไม่ถูกใจ ความโกรธก็มักเผาลนคำพูดให้เชือดเฉือนผู้อื่น หรือแสดงการกระทำที่ก้าวร้าวรุกราน ทำให้มีปัญหาความสัมพันธ์กับผู้อื่น เพราะความรู้สึกไม่เป็นมิตร มักขาดความระมัดระวังและตัดสินใจผิดพลาดก่อให้เกิดอุบัติเหตุขึ้นได้ง่าย ความโกรธที่เรื้อรังยังเป็นเหตุของปัญหาสุขภาพอาทิ ความดันโลหิตสูง โรคหัวใจ โรคกระเพาะ และอาการปวดศีรษะเป็นประจำ สาเหตุของอารมณ์โกรธ ที่พบได้บ่อยได้แก่ * ความคับข้องใจที่ไม่สามารถทำบางสิ่งบางอย่างได้ดังใจ * ความรำคาญ หงุดหงิด จากสิ่งแวดล้อมต่างๆ * ความรู้สึกไม่สะดวกในการดำเนินชีวิตประจำวัน * การถูกรบกวนความเป็นส่วนตัว * ความเสียใจ ความกลัวที่แปรเปลี่ยนกลายเป็นความโกรธ * ความผิดหวัง ความรู้สึกว่าตนเองโชคร้าย ประสบเคราะห์กรรมหรือเผชิญความสูญเสีย * การถูกคุกคาม รู้สึกถูกเหยียดหยาม ดูหมิ่น ความอิจฉาริษยาผู้อื่น ฯลฯ ถ้าควบคุมอารมณ์ไม่ได้ก็อาจก่อพฤติกรรมรุนแรง โดยความโกรธนั้นอาจพุ่งเข้าหาตนเองด้วย การทำร้ายตนเอง หรือพุ่งไปสู่คนอื่นก็ได้ วิธีหาทางออกให้กับอารมณ์โกรธ * ยอมรับว่ากำลังรู้สึกโกรธ พิจารณาว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นกับตนเอง ไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดหรือละอายที่รู้สึกโกรธ * พิจารณาสาเหตุของความโกรธ ที่เกิดขึ้นโดยไม่เข้าข้างหรือตำหนิตนเองเกินเหตุ * พยายามเปิดความคิดให้กว้างและยืดหยุ่น * ตัดสินใจทำการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์แล้วลองปฎิบัติ ขั้นตอนที่ควรใช้เพื่อควบคุมอารมณ์ ตั้งสติให้มั่นคง ทำใจให้สงบ ระงับอารมณ์ที่พุ่งพล่านก่อนทำความตกลง หรือลงมือทำอะไร เพราะอาจตัดสินใจผิดพลาด หากเจรจาหรือแก้ปัญหาขณะที่กำลังมีอารมณ์ ถามตนเองว่า " กำลังต้องการเอาชนะ " หรือ " ต้องการแก้ปัญหา " ถ้าคำตอบคือ การเอาชนะ ให้หยุดการเจรจาไว้ แล้วหาทางระงับอารมณ์ และความคิดเอาชนะให้ได้ก่อน เพราะไม่มีทางที่คุณจะเอาชนะได้อย่างสันติ แสดงความรู้สึกและความต้องการของตนเองด้วยท่าทีไม่ก้าวร้าว ไม่ข่มขู่ หรือละเมิดสิทธิของคนอื่น หาทางระบายความโกรธออก ถ้าหากคุณไม่สามารถจัดการกับความโกรธของตนเองได้ อย่าอายที่จะพูดคุยความรู้สึกของคุณกับคนที่ใกล้ชิดและเข้าใจ หากทำใจเล่าให้คนอื่นฟังไม่ได้ อาจใช้วิธีเขียนเรื่องที่คุณโกรธลงบนกระดาษ จะทำให้ความโกรธถูกระบายออกมาบ้าง อย่าเก็บความขุ่นมัวโกรธเคืองไว้เงียบๆ ตามลำพัง เพราะจะทำให้คุณเป็นคนเครียดง่าย และมีความอดทนกับเรื่องต่างๆ รอบตัวน้อยลงเรื่อยๆ กิจกรรมที่จะช่วยระงับอารมณ์เมื่อคุณโกรธ กีฬาที่ได้ออกแรง เช่น ตีแบดมินตัน เทนนิส เตะบอล วิ่ง ว่ายน้ำ และอย่าไปเน้นการแข่งขันกับคนอื่น เพราะจะยิ่งเครียดแทนที่จะสงบลง หาทางให้ได้มีการออกแรงที่อัดแน่นออกไปอย่างเหมาะสม การถอนหญ้า ขุดดิน ปลูกต้นไม้ ซ่อมแซมสิ่งของจะช่วยให้ได้ออกแรงระบายอารมณ์ พร้อมกับได้ผลงานที่น่าชื่นชมขึ้นมาแทน ใช้เทคนิคการผ่อนคลาย ที่เหมาะกับตนเอง เช่น นับตัวเลขในใจ กำหนดลมหายใจ ผ่อนคลายกล้ามเนื้อ หรืออาจสวดมนต์ ท่องคาถาสั้นๆ ที่เป็นการช่วยคุณผ่อนคลายและ " ตั้งสติ " By: สถาบันสุขภาพจิตเด็กและวัยรุ่น กรมสุขภาพจิต

ครั้งหนึ่งในชีวิต "พ่อของลูก-ลูกของพ่อ" บ่อยครั้งที่ลูกไม่เข้าใจพ่อและในขณะเดียวกันพ่อเองก็ไม่เข้าใจลูก ผมจึงขอนำเรื่องเกี่ยวกับพ่อมาเล่าสู่กันฟัง เป็นเรื่องของคุณพ่อที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นลูก และเมื่อทุกวันนี้เขาเป็นพ่อ บทเรียนชีวิตที่เขาได้พบในต่างกรรมต่างวาระเป็นเรื่องที่จะสอนใจผู้ที่เป็นลูกให้ได้เข้าใจพ่อของตนมากขึ้น และพ่อก็จะได้เข้าใจความสำคัญของการจัดแบ่งเวลาให้กับครอบครัวให้มากขึ้นเช่นกัน เมื่อครั้งเป็นลูก วันนั้นเป็นวันพ่อผมไม่ได้คุยกับพ่อ ได้แต่โทรทางไกลคุยกับแม่ ได้แต่ถามแม่ว่าพ่อสบายดีอยู่ใช่ไหม พยายามจะคุยกับพ่อหลายครั้ง แต่พ่อมักจะไม่ค่อยสบาย ฟังโทรศัพท์ไม่ค่อยได้ยิน พูดเสียงก็เบาเพราะไม่ค่อยมีแรงตะโกน พ่อเกษียณมาหลายปีแล้ว หลังจากทำงานหนักมาตลอด เพื่อมานอนป่วยอยู่ที่บ้านในบั้นปลายของชีวิต ชีวิตที่ทำมาทุก พ่อทำงานหนักหาเงินจนไม่ค่อยมีเวลามาสนิทกับลูก ปล่อยเวลาผ่านไปสิบปี ยี่สิบปี จนอะไรหลายอย่างยากที่จะเปลี่ยน บอกได้เต็มปากเลยว่า ไม่สนิทกับพ่อเลย บ่อยครั้งที่ผมรู้สึกตำหนิพ่อที่ทำไมไม่เหมือนพ่อคนอื่นเขาเลย แต่อย่างไรก็ดีผมรู้แต่ว่าพ่อรักลูกทุกคน ทำทุกอย่างเพื่อลูก และหวังอนาคตที่ดีของลูก เพียงแต่ทำไมพ่อไม่พูด ทำไมพ่อจึงต้องฝากแม่มาพูด แล้วทำไมลูกชายคนนี้ ต้องคุยกับพ่อผ่านทางแม่มาตลอดเวลา พ่อเคยบอกกับแม่เพียงแค่ว่า เราเป็นลูกที่ดี อยู่ในโอวาททุกอย่าง ตั้งใจเรียนหนังสือ ไม่จำเป็นต้องดุด่าว่ากล่าว พ่อไม่รู้เลยหรือว่า ที่ลูกชายคนนี้เป็นคนดีได้เพราะแม่เคยบอกให้ทำตัวดี ตั้งใจเรียน เพื่อพ่อจะได้รักมากๆ (และกลับมาคุยกับลูกแบบที่พ่อลูกคนอื่นเขาเป็นกัน???) ไม่น่าแปลกใจเลย ที่พ่อเป็นคนสุดท้ายในครอบครัวที่ทราบว่า ลูกชายคนนี้สอบชิงทุนได้ และกำลังจะจากไปเรียนต่อเมืองนอกอีกถึง 6-7 ปี ตอนนั้นพ่อก็เริ่มป่วยมากแล้ว ทั้งพ่อและผมต่างก็คิดว่า อาจเป็นโอกาสสุดท้ายแล้วที่จะได้เห็นหน้ากัน หรือพูดกัน คืนสุดท้ายก่อนเดินทาง พ่อมานั่งดูเราจัดกระเป๋าเดินทาง เหมือนอยากจะพูดอะไร แต่พ่อไม่พูด !!! เหมือนกับตอนที่พ่อนั่งคอยดูผลสอบเอ็นทรานซ์ของเราทางหน้าจอทีวี จนมีชื่อเราขึ้นว่าสอบติด แล้วพ่อก็ไม่พูดอะไร แม้แต่จะแสดงความยินดีด้วย (แต่แม่บอกว่าคืนนั้นพ่อดีใจมาก จนบอกแม่ว่าอยากจะหารถเก่าๆให้เราขับไปเรียนสักคัน) เช้าวันนั้น พ่อไม่ได้ไปส่งที่สนามบิน เพราะพ่อเดินไม่ค่อยไหว ก่อนออกเดินทางรู้สึกอยากกราบลาพ่อมากๆ อยากบอกพ่อว่า "รักพ่อ" คำที่ไม่เคยบอกกับพ่อเลยมาตลอดชีวิต พ่อนั่งอยู่บนเตียง กำลังรอผมอยู่ ผมเข้าไปกราบท่านที่ตักแล้วขอให้ท่าน "อยู่" และรอจนเราเรียนจบ กลับมาจะเอาชุดครุยรับปริญญาเมืองนอกมาถ่ายรูปกับพ่อ แล้วก็เหมือนเช่นทุกครั้ง พ่อไม่พูดอะไร เพียงแค่ลูบหัวตบไหล่ แต่คราวนี้เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เห็นพ่อ...ร้องไห้... ร้องเพราะว่าด้วยสภาพร่างกายของพ่อ เราอาจจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว แล้วพ่อก็ยื่นจดหมายฉบับหนึ่งให้เอาไปอ่านตอนอยู่บนเครื่องบิน ถึงแม้มันจะเป็นจดหมายสั่งสอนอบรมธรรมดา แต่มันลงท้ายว่า "อุ๋ยลูกรัก เรียนจบกลับมาเร็วๆ พ่อจะอยู่รอดูความสำเร็จของลูก" แต่นี่เรายังไม่ได้บอกพ่อเลยว่า "รักพ่อ" เจ็ดปีผ่านไปแล้วตั้งแต่จากมาเรียน กลับไปหาพ่อบ้างสองปีที่แล้ว ใครจะคาดคิดว่าพ่อยังอยู่รอความสำเร็จของลูกคนนี้ แต่ด้วยร่างกายที่ทรุดโทรมลงเรื่อยๆ พ่อต้องนอนอยู่บนเตียงแทบจะตลอดเวลา ซ้ำร้ายพ่อยังเริ่มความจำเสื่อมด้วยโรคสมองฝ่อ แต่ก็พยายามถามแม่ว่า เมื่อไหร่อุ๋ยจะเรียนจบ เมื่อไหร่อุ๋ยจะกลับมา เพื่อกันลืม แม่บอกว่า บางคืนพ่อมักจะตื่นขึ้นมาแล้วเพ้อถามว่า "ดึกป่านนี้แล้ว ทำไมอุ๋ยยังไม่กลับบ้านอีก" แม่ยังบอกด้วยว่า หลังๆนี้พ่อมักจะพูดบ่นคนเดียวไปเรื่อยๆ ว่า "เมื่อไหร่อุ๋ยจะเรียนจบ เมื่อไหร่อุ๋ยจะกลับมา" วันพ่อปีนั้น ผมเรียนจบพอดี ผมอยากบอกพ่อว่าขอบพระคุณที่อยู่เป็นกำลังใจให้ผม และอยู่เป็นเพื่อนแม่มาตลอดเจ็ดปีที่ผ่านมา แต่ครั้นแม่ถามพ่อว่า "อุ๋ยโทรมาจากอเมริกา จะคุยไหม?" พ่อถามแม่กลับว่า "อุ๋ยนี่มันเป็นใครนะ?" ……………………… อ้าว...โธ่...?!?นี่ผมให้พ่อรอนานจนสายเกินไปที่จะได้พูดคุยกันแล้วหรือ สายเกินไปที่จะบอกพ่อว่า "รักพ่อ" แล้วหรือ? ทำไมผมไม่หาเรื่องคุยปรึกษาหารือกับท่าน? ทำไมผมไม่เล่าเรื่องที่พบเห็นให้ท่านฟัง ทำไมผมรอให้ท่านพูดกับผมก่อนแทนที่ผมน่าจะเป็นฝ่ายพูดกับท่านก่อน? ทำไม? และ ทำไม?…….. เมื่อครั้งเป็นพ่อ วันนี้วันพ่อแต่คราวนี้ผมเป็นผู้ที่ถูกเรียกว่า “พ่อ” ที่มีลูกซึ่งไม่ค่อยได้มีโอกาสได้พูดคุยกัน และไม่ได้สนิทสนมกัน ผมในฐานะพ่อ เริ่มเข้าใจว่าทำไมคุณพ่อทั้งหลายต้องทำงานหนัก ผมพึ่งได้มีโอกาสเข้าใจพ่อของผม ที่ครั้งหนึ่งท่านคงเคยรู้สึกเหมือนผมในเวลานี้ว่าทั้ง ๆ ที่อุตส่าห์ทำงานเพื่อหาเลี้ยงครอบครัวให้อยู่สุขสบายยอมสละความสุข ส่วนตัว เอาแต่ทำงานชนิดหามรุ่งหามค่ำ แต่ทำไมบางครั้งลูก ๆ และแม้แต่แม่ของลูก จึงดูว่าไม่ยอมเข้าใจเอาเสียเลย โดยเฉพาะลูก ๆ กลับไปรักแม่ สนิทสนมกับแม่มากกว่าพ่อ มีความลับหรือมีปัญหาคับใจอะไรก็คอยแต่จะปรึกษากับแม่ ไม่ค่อยยอมเข้ามาหาพ่อหรือคลุกคลีกับพ่อให้ชื่นใจ กันบ้างทำให้ผมหวนระลึกถึงครั้งเมื่อผมเป็นลูก และเริ่มเข้าใจพ่อของผมมากยิ่งขึ้นว่า เหตุผลที่ทำให้ลูก ๆ เป็นเช่นนี้ ก็คงเนื่องมาจากสาเหตุสำคัญคือ คุณพ่อมีเวลาให้ลูก ๆ น้อยเกินไปนั่นเอง เป็นธรรมดาที่ลูกย่อมจะรักใคร่สนิทสนมกับฝ่ายที่มีเวลาให้เขา และเห็นความสำคัญของเขามากกว่า เมื่อวันทั้งวันลูกอยู่แต่กับแม่ เช้าขึ้น แม่ก็หาข้าวให้ทาน พาไปส่งที่โรงเรียน บ่ายก็รับกลับบ้าน สอนการบ้านให้ เป็นเพื่อนดูโทรทัศน์ด้วยกัน ฯลฯ ในขณะที่พ่อ เช้าขึ้นก็รีบไปทำงาน ก่อนลูกจะตื่น กว่าจะกลับบ้านก็ค่ำมืด ลูกหลับไปแล้ว จะเป็นเพราะอยู่ทำงานล่วงเวลา หรือไปสังสรรค์เฮฮากับเพื่อนฝูง ก็ตามแต่ กรณีอย่างนี้ ลูกย่อมจะรักแม้ไว้วางใจแม่ และสนิทสนมกับแม่มากกว่าพ่อ อย่างแน่นอน ผมเริ่มเข้าใจว่าทำไมบางวันที่พ่อเกิดกลับบ้านเร็วกว่าปกติ แม่กับลูกจะมีท่าทีประหลาดใจถึงขนาดทำอะไรไม่ถูกเอาเลย ลูกก็ไม่รู้จะวางตัวอย่างไรจึงจะถูกใจพ่อ ตัวพ่อเองก็ไม่รู้จะทักทาย พูดจา หรือหาเรื่องอะไรมาคุยกับลูก จึงจะเข้ากับลูกได้ เพราะพ่อแทบจะไม่รู้เรื่องส่วนตัวของลูกเลย ไม่รู้แม้กระทั่งว่า เพื่อนลูกมีใครบ้าง บางคนลูกเรียนหนังสือชั้นไหน เรียนเกี่ยวกับอะไรบ้างก็ยังไม่รู้เลย พ่อกับลูกจึงแทบจะกลายเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน ผมเริ่มเข้าใจว่า คุณพ่อผมก็คงอยากจะบอกลูกว่า ที่ทำงานหนักอยู่ทุกวันนี้ก็เพื่อให้แม่และลูกได้อยู่กันอย่างสุขสบาย พ่อเองก็รักลูกเท่า ๆ กับที่แม่รัก เหมือนกัน แต่ถึงจะบอกอย่างไร ลูกก็คงไม่เข้าใจ เพราะการกระทำของพ่อที่มุมานะกับงานนอกบ้านมากเกินไป จนเกิดความห่างเหินกับลูก ย่อม แสดงให้ลูกเห็นว่าพ่อสนใจงานมากกว่าลูกอยู่นั่นเอง มาถึงวันนี้ที่ผมเป็นพ่อ ผมยังได้เข้าใจเพิ่มขึ้นอีกว่า ในกรณีที่คุณพ่อกับคุณแม่มีปัญหาขัดใจกัน และยังไม่สามารถปรับความเข้าใจกันได้ มีการทะเลาะวิวาทปะทะคารมกัน ทำให้แม่มีความ ทุกข์ใจ ไม่สบายใจ ก็จะหาระบายปรับทุกข์กับลูก เพราะเป็นผู้ที่อยู่ใกล้ชิด และเพื่อหาพวกให้กับตัวเอง แม่อาจจะกล่าวหาพ่อให้ลูกฟัง พูดถึงแต่ ความไม่ดีต่าง ๆ นานาของพ่อ เมื่อลูกได้รับฟังบ่อย ๆ ก็จะฝังใจว่าพ่อเป็นคนไม่ดี ลูกจึงเลิกเคารพเชื่อฟังพ่อ ร้ายกว่านั้น คือเลิกศรัทธาพ่อไปเลยก็มี เมื่อพ่อลูกเผชิญหน้ากัน จึงเหมือนคนไม่รู้จักกัน หรือลูกเป็นฝ่ายหลบหน้าพ่อ พ่อเองก็ไม่รู้ตัวว่า ถูกกล่าวหาไว้อย่างไรบ้าง จริงหรือไม่จริง แค่ไหนไม่มีโอกาสแก้ตัวหรือชี้แจงข้อเท็จจริงกับลูกให้เข้าใจกันได้เลย เพราะฉะนั้น ถ้าคุณพ่อทั้งหลายไม่อยากจะประสบกับเหตุการณ์แบบที่ทำให้คุณพ่อต้องรู้สึกเสียใจ หรือน้อยใจว่าลูกไม่รักแล้วละก็ ขอให้คุณพ่อพยายามหาเวลาให้ครอบครัวจะมากหรือน้อยนั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ แต่ขึ้นอยู่กับคุณภาพของความใกล้ชิดที่ให้ อยากให้พ่อแสดงความรักต่อลูก อย่าเขินอายที่จะกอดลูกเพียงวันละครั้ง บอกรักลูก บอกรักภรรยา และอย่ามีความคิดว่าลูกต้องพูดกับพ่อก่อน พ่อถึงพูดด้วย ซึ่งเป็นการสร้างช่องว่างให้ห่างกันออกไปมากขึ้น คงไม่ใช่เรื่องแปลกที่พ่อจะเป็นฝ่ายถามลูก และคุยกับลูกก่อน การแบ่งเวลาให้กับครอบครัวและหมั่นเอาใจใส่ใกล้ชิดกับลูก แสดงให้ลูกรู้ว่าพ่อก็รักเขาไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าที่แม่รักเขา ลูกก็ย่อมจะรับรู้ได้แล้วเขาก็คงจะรักพ่อเท่ากับแม่แน่ ๆ ที่ลืมไม่ได้คือจงรักแม่ของลูก ๆ ให้มาก มีปัญหาอะไรก็จงมีสติและใช้การพูดคุยปรึกษาหารือกัน ประนีประนอมเข้าหากัน คงไม่มีความรักและความเข้าใจใดดำเนินไปได้หากปราศการเสียงพูดคุย เสียงหัวเราะ และแม้แต่เสียงพูดปลอบโยนเมื่อยามเศร้าเสียใจ แล้วชีวิตในครอบครัวก็จะเป็นชีวิตที่มีความสุขครับ จงอย่าเสียเวลากับความเงียบไปโดยไร้ประโยชน์เลยเพราะเวลาไม่อาจหวนกลับมาได้อีก By: พี่ชาย http://www.love4home.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=109786&Ntype=5

" 9 คำสอนของพ่อ ." ( พระบรมราโชวาท พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว) !_Rd 1. ความเพียร การสร้างสรรค์ตนเอง การสร้างบ้านเมืองก็ตาม มิใช่ว่าสร้างในวันเดียว ต้องใช้เวลาต้องใช้ความเพียร ต้องใช้ความอดทน เสียสละ แต่สำคัญที่สุดคือความอดทน คือไม่ย่อท้อ ไม่ย่อท้อในสิ่งที่ดีงาม สิ่งที่ดีงามนั้น ทำมันน่าเบื่อ บางทีเหมือนว่าไม่ได้ผล ไม่ดัง คือดูมันครึทำดีนี่ แต่ขอรับรองว่า การทำให้ดีไม่ครึต้องมีความอดทน เวลาข้างหน้าจะเห็นผลแน่นอน ในความอดทนของตนเอง พระบรมราโชวาท พระราชทานแก่นักเรียน นักศึกษา ครู และอาจารย์ในโอกาสเข้าเฝ้าฯ วันที่ 27 ตุลาคม 2516 2. ความพอดี ในการสร้างตัวสร้างฐานะนั้น จะต้องถือหลักค่อยเป็นค่อยไป ด้วยความรอบคอบ ระมัดระวัง และความพอเหมาะพอดี ไม่ทำเกินฐานะและกำลัง หรือทำด้วยความเร่งรีบ เมื่อมีพื้นฐานแน่นหนารองรับพร้อมแล้ว จึงค่อยสร้างค่อยเสริม ความเจริญก้าวหน้าในระดับสูงขึ้น ตามต่อกันไปเป็นลำดับผลที่เกิดขึ้นจึงจะแน่นอน มีหลักเกณฑ์ เป็นประโยชน์แท้และยั่งยืน พระบรมราโชวาท ในพิธีพระราชทานปริญญาบัตร ของมหาวิทยาลัยขอนแก่น วันที่ 18 ธันวาคม 2540 3. ความรู้ตน เด็กๆ ทำอะไรต้องหัดให้รู้ตัว การรู้ตัวอยู่เสมอจะทำให้เป็นคนมีระเบียบ และคนที่มีระเบียบดีแล้ว จะสามารถเล่าเรียนและทำการงานต่างๆ ได้โดยถูกต้องรวดเร็ว จะเป็นคนที่ สร้างความสำเร็จและความเจริญ ให้แก่ตนเองและส่วนรวม ในอนาคตได้อย่างแน่นอน พระบรมราโชวาท พระราชทานลงพิมพ์ในหนังสือ วันเด็ก ประจำปี 2521 4. คนเราจะต้องรับและจะต้องให้ คนเราจะเอาแต่ได้ไม่ได้ คนเราจะต้องรับและจะต้องให้ หมายความว่าต่อไป และเดี๋ยวนี้ ด้วยเมื่อรับสิ่งของใดมา ก็จะต้องพยายามให้ ในการให้นั้น ให้ได้โดยพยายามที่จะสร้าง ความสามัคคีให้หมู่คณะและในชาติ ทำให้หมู่คณะและชาติประชาชนทั้งหลาย มีความไว้ใจซึ่งกันและกันได้ ช่วยที่ไหนได้ก็ช่วย ด้วยจิตใจที่เผื่อแผ่โดยแท้ พระบรมราโชวาท พระราชทานแก่นักศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น วันที่ 20 เมษายน 2521 5. อ่อนโยน แต่ไม่อ่อนแอ ในวงสังคมนั้นเล่า ท่านจะต้องรักษามารยาทอันดีงาม สำหรับสุภาพชน รู้จักสัมมาคารวะ ไม่แข็งกระด้าง มีความอ่อนโยนแต่ไม่อ่อนแอ พร้อมจะเสียสละประโยชน์ส่วนตัวเพื่อส่วนรวม พระบรมราโชวาท ในพิธีพระราชทานปริญญาบัตร ของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย วันที่ 25 มิถุนายน 2496 6. พูดจริง ทำจริง ผู้หนักแน่นในสัจจะพูดอย่างไร ทำอย่างนั้น จึงได้รับความสำเร็จ พร้อมทั้งความศรัทธาเชื่อถือ และความยกย่องสรรเสริญ จากคนทุกฝ่าย การพูดแล้วทำ คือ พูดจริง ทำจริง จึงเป็นปัจจัยสำคัญในการส่งเสริมเกียรติคุณ ของบุคคลให้เด่นชัด และสร้างเสริมความดี ความเจริญ ให้เกิดขึ้นทั้งแก่บุคคลและส่วนรวม พระบรมราโชวาท ในพิธีพระราชทานปริญญาบัตร ของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย วันที่ 10 กรกฎาคม 2540 7. หนังสือเป็นออมสิน หนังสือเป็นการสะสมความรู้และทุกสิ่งทุกอย่าง ที่มนุษย์ได้สร้างมา ทำมา คิดมา แต่โบราณกาลจนทุกวันนี้ หนังสือจึงเป็นสิ่งสำคัญ เป็นคล้ายๆ ธนาคารความรู้ และเป็นออมสิน เป็นสิ่งที่จะทำให้ มนุษย์ก้าวหน้าได้โดยแท้ พระบรมราโชวาท พระราชทานแก่คณะสมาชิกห้องสมุดทั่วประเทศ ในโอกาสที่เข้าเฝ้าทูลละอองธุลีพระบาท วันที่ 25 พฤศจิกายน 2514 8. ความซื่อสัตย์ ความซื่อสัตย์สุจริตเป็นพื้นฐานของความดีทุกอย่าง เด็กๆ จึงต้องฝึกฝนอบรมให้เกิดมีขึ้นในตนเอง เพื่อจักได้เติบโตขึ้นเป็นคนดีมีประโยชน์ และมีชีวิต ที่สะอาด ที่เจริญมั่นคง พระบรมราโชวาท พระราชทานเพื่อเชิญลงพิมพ์ ในหนังสือวันเด็ก ปี พุทธศักราช 2531 9. การเอาชนะใจตน ในการดำเนินชีวิตของเรา เราต้องข่มใจไม่กระทำสิ่งใดๆ ที่เรารู้สึกด้วยใจจริงว่าชั่วว่าเสื่อม เราต้องฝืนต้องต้านความคิด และความประพฤติทุกอย่างที่รู้สึกว่าขัดกับธรรมะ เราต้องกล้า และบากบั่นที่จะกระทำสิ่งที่เราทราบ ว่าเป็นความดีเป็นความถูกต้อง และเป็นธรรม ถ้าเราร่วมกันทำเช่นนี้ ให้ได้จริงๆ ให้ผลของความดีบังเกิดมากขึ้นๆ ก็จะช่วยค้ำจุนส่วนรวมไว้มิให้เสื่อมลงไป และจะช่วยให้ฟื้นคืนดีขึ้นได้เป็นลำดับ พระบรมราโชวาท พระราชทานเพื่อเชิญไปอ่าน ในพิธีเปิดการประชุมยุวพุทธิกสมาคมทั่วประเทศ ครั้งที่ 12 ที่จังหวัดพระนครศรีอยุธยา วันที่ 12 ธันวาคม 2513

สร้างสุขในบ้าน ด้วยการสื่อสารที่ดี :rolleyes: "บ้านเราแสนสุขใจ ถึงจะอยู่บ้านไหน ไม่สุขใจเหมือนบ้านเรา" บ้านคือวิมานของทุกคน ไม่มีที่ใดที่จะให้ความรู้สึกเป็นสุขและอบอุ่นเท่าที่บ้าน แต่ทำไมหลายคน ไม่พยายามช่วยกันทำบรรยากาศในบ้านให้เป็นสุขอย่างที่ต้องการ การสื่อสารกันระหว่างคนในครอบครัว เป็นปัจจัยหลักที่ทำให้บรรยากาศของบ้านอบอุ่นและเป็นสุข การพูดจากันเพื่อสร้างสุขในบ้านนั้น ต้องพูดกันในทางบวก ซึ่งทำได้ไม่ยาก ด้วยวิธีการดังนี้ 1. พูดกันด้วยถ้อยคำสุภาพ น้ำเสียงนุ่มนวล โดยเฉพาะคนที่มีนิสัยใจน้อย มักจะทนฟังคำพูดที่ใช้น้ำเสียงห้วนๆ ไม่ค่อยได้ ได้ยินเสียงห้วนๆ แล้ว จะหงุดหงิดอารมณ์เสีย 2. ขอบคุณ ขอโทษ ไม่เป็นไร ต้องพูดให้ติดปากเป็นนิสัย อย่าละเลยกับคนในบ้านซึ่งถือว่าเป็นคนที่สำคัญ อย่าคิดว่าเป็นคนกันเองคงจะไม่เป็นไร 3. ทักทายหยอกล้อกันบ้างตามเวลาและโอกาส เพื่อให้บรรยากาศสดชื่นแจ่มใส 4. พูดแสดงความห่วงใย เอื้ออาทรต่อกันอย่างสม่ำเสมอ เพื่อให้เกิดความรัก ความผูกพันที่แน่นแฟ้น 5. พูดแสดงความเข้าใจ เห็นอกเห็นใจ และให้กำลังใจซึ่งกันและกัน เมื่อคนหนึ่งคนใดในครอบครัวมีปัญหา ไม่สบายใจ จะได้คิดถึงบ้านเป็นอันดับแรก 6. พูดอย่างมีอารมณ์ขัน อารมณ์ขันช่วยสร้างสรรค์ให้ชีวิตมีความสุข สนุกสนาน และทำให้บ้านมีเสียงหัวเราะ 7. พูดอย่างจริงใจ แม้การพูดจะพูดดี พูดหวาน พูดไปในทางบวกแค่ไหน แต่จะไม่มีความหมายและคุณค่า ต่อผู้ฟังเลย ถ้าคนพูดขาดซึ่งความจริงใจในคำพูด สุภาษิตบทที่ว่า "อันอ้อยตาลหวานลิ้นก็สิ้นซาก แต่ลมปากหวานหูไม่รู้หาย" ยังใช้ได้ดีเสมอ การ สื่อสารด้วยคำพูดที่ดีในครอบครัว ทำให้ภายในบ้านมีชีวิตชีวา และสามารถป้องกันปัญหานานัปการได้อีกด้วย By: นิตยา เชื้อโชติ พยาบาลวิชาชีพ โรงพยาบาลพระศรีมหาโพธิ์ ...ข้อคิดสะกิดใจ.. . "เพื่อรักษาไว้ซึ่งชีวิตครอบครัว มีบางครั้งที่เราต้องทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ มีบ้างบางครั้งที่เราต้องเลิกทำในสิ่งที่ชอบ เพื่อความก้าวหน้าของชีวิตครอบครัว มีบ่อยครั้งที่เราต้องรู้จักใช้สติ ต้องรู้จัก อดทน และให้อภัย ดูอย่างต้นไม้ซิ มันไม่เคยที่จะผืนลิขิตของฤดูกาล มันไม่คิดจะขัดธรรมชาติ เมื่อถึงคราวต้องทิ้งใบก็ยินยอมแต่โดยดี อดทนและอดทน เพื่อผลิใบ และดอกผลเมื่อฝนมา"

มารอเฮียค่ะ เฮียยังไม่มา ต้องไว้แวะมาอีกทีตอนบ่ายๆแล้วค่ะ ที่ถามเฮีย ยังหาลิงค์ไม่เจอค่ะ มันดูคนละเครื่องค่ะ

ภรรยา 4 คน ( เรื่องดีดี ) ..... ชายคนหนึ่งมีภรรยาอยู่ 4 คน ภรรยาคนที่ 1 เขารักที่สุด ไปไหนมาไหนด้วยกัน ตามใจ ตลอด อยากได้อะไร เขาหาให้ ทุกอย่าง ภรรยาคน ที่ 2 เขารักมาก เขาจะทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อภรรยาคน นี้ และจะไปหา ภรรยาคนนี้เสมอ ภรรยาคนที่ 3 เขารักรองลงมา ดูแลเอาใจใส่พอควร แวะไปหาบางเป็นครั้ง คราว ภรรยาคน ที่ 4 เขาไม่เคยสนใจ ไม่เคยดูแลเอาใจใส่ ไม่เคยไปหา ไม่คิดถึงเลย ด้วยซ้ำ ต่ิอมาชาย คนนี้ไปกระทำความผิดร้ายแรงและถูกจับ ต้องถูก ประหารชีวิต ก่อน ที่จะถูกประหาร เขาขอร้อง ว่า เขาขอกลับ บ้านเพื่อไปร่ำลาภรรยาสุดที่รักซักครั้ง ผู้คุมเห็นใจจึง อนุญาต เมื่อกลับ มาถึงบ้าน เขารีบตรงไปหาภรรยาคนที่ 1.... เล่า เหตุการณ์ต่างๆ ให้ ฟัง และถามภรรยา คนที่ 1 ว่า ถ้าเขาต้องตาย ภรรยาคนที่ 1 จะ ทำอย่างไร? ภรรยาคนที่ 1 ตอบน้ำเสียงที่เย็นชาว่า ถ้าเธอตาย เราก็จบ กัน คำตอบที่ได้รับ เหมือนสายฟ้าที่ผ่า เปรี้ยง!! ลงมาที่เขาอย่าง จัง เขารู้สึก เจ็บปวดและเสียใจเป็นอย่าง ยิ่ง นึกเสียดาย ว่าเขาไม่ควรทุ่มเทให้ภรรยาคนนี้ เลย จากนั้นเขาก็ ไปหาภรรยาคนที่ 2 ด้วยอาการเศร้าโศก เล่า เรื่องราวต่างๆ ให้ ฟัง...... และถามคำถาม เดิมกับภรรยาคนที่ 2 ว่า ถ้าเขาต้องตาย ภรรยาคน ที่ 2 จะทำอย่างไร? ภรรยาคนที่ 2 ก็ ตอบอย่างหน้าตาเฉยว่า ถ้าเธอตาย ฉันจะมี ใหม่ เหมือนสาย ฟ้า!! ผ่าลงมาซ้ำที่เขาอย่างจัง เขารู้สึกเสียใจ มาก และนึก เสียดายว่าที่ผ่านมาเขาไม่ควรทุ่มเทให้ภรรยาคนนี้เช่น กัน เขาเดินคอตก มาหาภรรยาคนที่ 3 เล่าเรื่องราวต่างๆ ให้ ฟัง และถามภรรยา คนที่ 3 ว่า ถ้าเขาต้องตาย ภรรยาคนที่ 3 จะทำ อย่างไร? ภรรยา คนที่ 3 ตอบว่า ถ้าเธอตาย ฉันจะไป ส่ง ทำให้เขา คลายความเศร้าโศกขึ้นมาได้ บ้าง อย่างน้อยก็ ยังมีภรรยาที่จริงใจกับ เขา ก่อนกลับไป รับโทษ..... เขานึกขึ้นมาได้ว่ามีภรรยาอีกคนซึ่งไม่ เคยไปหาเลย จึงไป หาภรรยาคนที่ 4 และถามว่า ถ้าเขาต้องตาย ภรรยาคนที่ 4จะทำอย่าง ไร? ภรรยาคน ที่ 4 ตอบว่า ถ้าเธอตาย ฉันจะตามไป ด้วย แทนที่เขา จะดีใจกลับนึกเสียใจหนักขึ้นไปอีก เพราะ...มัน สายเกินไปเสีย แล้ว ช่วงที่เขา มีชีวิตอยู่ เขาไม่เคยเห็นค่าของภรรยาคน นี้ แต่ภรรยาคน นี้ไม่คิดที่จะทิ้งเขา จะติดตามเขาไปอยู่ ด้วย แล้วชายคน นี้ก็กลับไปรับโทษประหาร และเมื่อเขาตาย ภรรยาคน ที่ 4 ก็ตายตามไปด้วย..... เราทุกคนก็มีภรรยา 4 คน นี้ มีคำถามว่า ภรรยาทั้ง 4 คนเป็นใคร ? ลองคิดกันก่อน นะ แล้วค่อยดู เฉลย ............................................ ทีนี้เรามาดูกัน ว่า ภรรยาคนที่ 1, 2, 3 และ 4 เป็นใครกัน บ้าง ภรรยาคน ที่ 1 = ร่างกายของ เรา เพราะเวลาเรา มีชีวิตอยู่ เราจะบำรุงบำเรอด้วยของสิ่ง ทุกอย่าง อยากได้ อะไรก็หาให้ แต่ พอเราตายมันกลับไม่ไปกับ เรา !53 เมื่อเราตาย ร่างกายมันก็มีค่าเท่ากับท่อนไม้ท่อนหนึ่งเท่า นั้น ภรรยาคนที่ 2 = ทรัพย์ สมบัติ เพราะเวลา เรามีชีวิตอยู่ เราจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มัน มา แต่พอเราตาย มันกลับไม่ไปกับเรา แต่ไปเป็นของคน อื่น ภรรยาคนที่ 3 = พ่อแม่ ลูกเมีย ญาติ พี่ น้อง เพราะพอเรา ตาย เขาจะทำศพให้เรา ทำบุญไป ให้ แปลว่า เขา แค่ไปส่งเราเท่า นั้น !53 ภรรยาคนที่ 4 = บุญกับ บาป เมื่อเราตาย ไป เราไม่สามารถเอาอะไรไปด้วย ได้ มีเพียงแค่ บุญกับบาปเท่านั้นที่จะตามเรา ไป ..... หลังจากอ่านจบแล้วได้แง่คิดอะไรกันบ้าง ? ..... จะให้ความ สำคัญกับภรรยาคนไหนมากกว่ากัน? อ่านจบแล้ว สิ้นเดือนนี้ ก็หัดไปเข้าวัดบ้างนะ !17

นิ้วล็อค..... http://www.youtube.com/watch?v=J2a5dZc2zZQ&feature=related ท่าบริหารข้อนิ้ว สามารถรักษาอาการนิ้วล็อคได้ดี โดยบริหารเป็นประจำควบคู่กับการระมัดระวังพฤติกรรมสุขภาพ ไม่ถือของโดยใช้นิ้วเกี่ยว นอกจากนี้ การบริหารเป็นประจำช่วยให้ข้อนิ้วมีความยืดหยุ่นที่ดี สามารถป้องกันอาการบาดเจ็บที่จะเกิดขึ้นในอนาคตได้ด้วย

มาดูแลตนเอง----- ด้วยการบริหารกันนะคะ ท่ายืดกล้ามเนื้อบ่าและต้นคอ...... ท่าบริหารกล้ามเนื้อเอ็นนิ้วมือยึดติดกัน....

ท่าบริหารกล้ามเนื้อ และเอ็นชั้นในของข้อไหล่ ท่าดัดแก้ไขไหล่ติดแบบที่1

คงไม่โดนเซนเซอร์นะคะ !17 !Wt

พาเสือว่ายน้ำ น่ารักยังกับแมว :huh: