ปุณณ์

ย้อนกลับไปหาหลวงพ่อสายวัดป่าองค์อื่นๆต่อ ระยะนี้ได้คอมใหม่ก็ต้องไปหาโหลดเทศนากันใหม่อีก พี่ปุณณ์ก็ติดตามข้อธรรมะของท่าน ว. วชิรเมธี เช่นกัน เพราะเป็นธรรมะที่คนสมัยใหม่เข้าใจได้ง่ายนะคะ

ถ้าเคยบวชที่วัดอัมพวัน เราอาจจะเคยเห็นกันแล้วก็ได้ เพราะเมื่อก่อนไปวัดบ่อย จะมาห่างไปสัก 2-3 ปีมานี่ค่ะ จะไปทำบุญและกราบหลวงพ่อปีละ 2 ครั้ง

ปัจจุบัน...ผมสนใจแนวทางปฏิบัติ...สายวัดป่า...หลวงปู่มั่น..ครับ

จะหนักไปทางฟังเทศน์จากmp3 และอ่านหนังสือ ไม่ค่อยได้ปฏิบัติ

ยินดีต้อนรับค่ะ คุณ chez พี่ปุณณ์ก็เดินตามแนวเดียวกันเลยค่ะ หลังจากได้พื้นฐานแล้ว ก็จะหาอ่านตามเวบเอา เมื่อก่อนก็เข้าห้องศาสนาพันทิพ ต่อไปลานธรรม ระยะหลังก็รับเมล์จากคุณดังตฤณ จึงมีโอกาสได้อ่านข้อธรรมะจากหลวงพ่อพุธ หลวงพ่อปราโมทย์ และย้อนกลับไปหาหลวงพ่อสายวั...

น้องแด้ แม่ใหญ่ท่านเดียวกันค่ะ อิอิ อาจารย์กรรมฐานองค์แรกของพี่ปุณณ์ คือหลวงพ่อจรัญ ค่ะ แต่ไม่เคยได้สอบอารมณ์กับท่านนะคะ พี่ปุณณ์ได้แต่อธิษฐานจิตขอให้ได้พบครูบาอาจารย์ที่จะสอนให้ได้เดินในเส้นทางพระพุทธศาสนาตลอดทุกภพทุกชาติเวลาหลังจากแผ่เมตตาอุทิศส่วนกุศลค่ะ

เรียกพี่ปุณณ์ ก็ได้ค่ะ ไม่รู้จักอาจารย์ค่ะ เลยไม่รู้ว่าที่เคยอ่านมาจะมีส่วนไหนมาจากอาจารย์บ้าง ส่วนใหญ่จะอ่านหนักทางปฏิบัติของพระสายวัดป่าตามในเวบมากกว่าค่ะ ยิ่งถ้าเป็นตำราพระอภิธรรมยิ่งไม่เคยอ่านเลยค่ะ เพราะพี่ปุณณ์เป็นประเภทยิ่งอ่านตำรายิ่งมั่วเดี๋ยวหลงทางจับโน่นชนนี่กู่ไม่กลับ

เพิ่งแวะไปบ้านคุณ itums มา สวนทางกันซะแล้ว

สำหรับพี่ปุณณ์ส่งจิตออกนอก รับทุกข์ ส่งจิตเข้าภายในจะติดสุข กำลังฝึกวางจิตกลางๆยังทำไม่ได้เลยค่ะ

พระเครื่อง นี่สนใจในแง่ พุทธศิลป์หรือพุทธคุณคะ พี่ปุณณ์ไม่ได้สะสมแต่ได้รับจากพระที่มารักษาส่วนใหญ่เป็นเหรียญหรือพระรุ่นใหม่ ไม่ค่อยรู้จัก

มาเยี่ยมคุณ itums และอ่านความเห็นของคุณหมอเล็กด้วยค่ะ

เดี๋ยวไปโหลดเทศน์มาฟังเพิ่มค่ะ ไม่ทราบว่าที่วัดมีซีดีครบชุดไหมคะ พี่ปุณณ์จะได้เอาไปฟังในรถ โหลดเทศน์ของหลวงปู่เทสก์มายังไม่ได้ทดลองเขียนลงแผ่นจะไปฟังในรถค่ะ

ข้อดีของการมีครูบาอาจารย์คอยสอบอารมณ์ พี่ปุณณ์เรียนมาอ่านมา แล้วก็มาปฏิบัติเองไม่ได้สอบอารมณ์เลย อ่านพบก็มาเทียบเคียงกับของตัวเองเหมือนบ้างไม่เหมือนบ้าง แรกๆเคยรายงานผลให้ครูที่สอน 2ครั้งและเรียนปรึกษาแม่ใหญ่ 2 ครั้ง ได้คำตอบมาว่าเกิด พยาบาทนิวรณ์,ทดลองภาวะตายแต่่ไม่สำเร็จเพราะนาฬิกาปลุกหมดเวลาดังขึ้นเสียก่อนถ้าผ่านไปได้จะได้ของดี,แยกรูปแยกนามได้แล้ว,อย่าตามนิมิตรู้แล้วให้ปล่อยวางไ่ป จบ.

เห็นทั้งความเบื่อ ความโกรธ ความทุกข์ ความยินดี อัตตา หลายอารมณ์ที่เกิดขึ้นในจิต เพราะเป็นคนเจ้าโทสะอัตตาสูงมาก แรกๆรู้ว่าเกิด แต่ทำงานแข่งกับเวลาเลยไม่ได้ตามดู ไม่เห็นการดับ ย้อนกลับมาคิดเมื่อไรก็พบว่าบางสิ่งดับไปแล้ว บางสิ่งดับแล้วเกิดใหม่ ต่อเนื่องยาวนาน แต่บ่อยเข้าบางอารมณ์เกิดขึ้น สติก็เกิดแทบจะตามมาติดๆ คราวนี้ไม่นานก็เห็นอารมณ์นั้นดับลงพร้อมกับจิตที่เกิดเมตตามาแทนที่ นี่คือการเริ่มต้น..

เพราะพี่ปุณณ์เป็นคนขี้เกียจไม่มีความเพียรที่จะนั่งสมาธิ แต่พี่ปุณณ์เริ่มหัดเจริญพรหมวิหาร ข้อเมตตา กรุณา ในหน้าที่การงานเป็นหลักทุกวัน ทำให้จิตและสติเกิดต่อเนื่อง วันๆมีคนไข้เป็นร้อย ทั้งผู้ป่วยและญาติมาด้วยความทุกข์ ด้วยความโกรธ ความเศร้าเสียใจ ความผิดหวังจากการให้บริการ ปัญหาทางจิตที่แสดงออกทางกาย ทุกสิ่งเป็นครูให้อย่างดี เห็นทั้ง...

คุณหมอเล็ก พี่ปุณณ์เข้าโหลด เทศน์แผ่นที่ 17 มา 2 ไฟล์ ท่านสอบอารมณ์ ทำให้รู้เพิ่มขึ้นว่ามันเกิดจากอะไร และทำไมพี่ปุณณ์ก็เริ่มฝึกมาทางสมถะ แม้จะได้ทางวิธีวิปัสสนามานิดๆก็เถอะ แต่ไม่ได้ขยันนั่งสมาธิเพ่งลมหายใจหรือนิมิต ทำไมจิตถึงนิ่งลงกว่าแต่ก่อนมากไม่ได้หยุดนะคะ แต่สติมันเกิดเกือบทันจิตและตามดูโดยไม่ได้กดดันจิตอีกแล้ว ข้อธรรมะของหลวงปู่ดุลย์ที่ท่านกล่าวถึง ถูกกับจริตของพี่ปุณณ์มากค่ะ เพราะ..

แวะมาคุยธรรมะห้องนี้ก็ได้ค่ะ เพราะพี่ปุณณ์แวะไปตามห้องน้องๆแล้วจะถามเรื่องธรรมะ มันก็ไม่เข้าบรรยากาศที่กำลังคุยกันอยู่ ก็ได้แต่อ่านแล้วก็พิจารณาอารมณ์ตัวเองตามไปด้วย

ยึดติดความดี เพื่อเป็นพลังแห่งกุศลกรรม ใช้เป็นเรือเพื่อนำไปให้ถึงฝั่ง แต่ควรระวัง ละให้ได้เมื่อต้องละ มิฉะนั้นจะกลายเป็นถือดี เรือล่มเมื่อจอด ...รู้ทัน คือ รู้ธรรม...

โอ ขอบคุณมากค่ะ คุณหมอเล็ก สงสัยจะที่นี่เอง เมื่อก่อนเคยเปิดฟังค่ะ แต่คอมเครื่องเดิมเจ๊งไป ส่วนที่ bookmark ไว้หายหมด จำไม่ได้เลย ได้ชื่อเวบจากคุณหมอเล็กมาก็เพิ่งเริ่มอ่านไปได้หน่อยเดียว มัวไปอ่านประวัติ-การปฏิบัติของครูบาสายพระอาจารย์มั่นอยู่ค่ะ ยังไม่ได้เริ่มโหลดมาฟังเลยค่ะ

เริ่มปรุงแต่งก็รู้ตัวแล้ว อาจจะเป็นเพราะนิสัยดั้งเดิมเป็นคนที่ยึดติดประเภท ดีเป็นดี เลวเป็นเลว อย่างนั้นหรือเปล่า พอเริ่มทำทางวิปัสสนา เป็นแบบคุณหมอเล็กว่าเลยค่ะ พวกทิฏฐิจริต สงสัยอยู่นั่นแล้ว แต่พอรู้ตัวมันก็หยุดปรุงแต่งและดับไป กำลังหาคำสอนที่เคยอ่าน ตอนนั้นยังไม่เกิดอารมณ์แบบนี้ พอเกิดอารมณ์นี้บ่อยครั้งก็นึกออกคร่าวๆว่าถูกใจเข้าใจแต่จำรายละเอียดไม่ได้

ยินดีต้อนรับค่ะ คุณ itums (อ่านอย่างไรค่ะนี่)

น้องแด้ คุณหมอเล็ก

คือพี่ปุณณ์ฝึกมาแบบสมถะค่ะ ก็พอรู้ตัวว่าเมื่อก่อนโทสะจริตออกนำ

แต่ระยะหลังๆมานี่ โมหะจริตนำเสียแล้วค่ะ เพราะพอโทสะมานี่สติตามทัน แต่โมหะมานี่ไม่ทันค่ะ ไม่ได้หลงออกเฉพาะจิตค่ะ มันปรุงแต่งทั้งจิตทั้งกายทั้งวาจา-การเขึยนเลยค่ะ กว่าจะจับอารมณ์ได้ว่าหลงไปยึดดีเข้าแล้วนี่มันกำลังจะดับแล้วค่ะ ถ้าไม่ดีมักจะรู้ได้เร็วเริ่ม...

ขอบคุณค่ะ คุณหมอเล็ก

พี่ปุณณ์เคยอ่านคำสอนของหลวงพ่อองค์หนึ่งท่านกล่าวถึงเรื่องโมหะ การหลง พี่ปุณณ์อ่านแล้ว ถูกกับจริตของตัวเอง แต่ยังหาไม่เจอว่าไปอ่านที่เวบไหน พี่ปุณณ์มักจะตามดูจิตที่เกิดไม่ทันจริงๆค่ะ เกิดปรุงแต่งไปนานโขกว่าได้สติพิจารณาว่าจิตเราหลงยึดติดไปแล้ว โดยเฉพาะเรื่องหลงดี นี่เป็นตัวเอกเลยค่ะ ไม่แน่ใจเดี๋ยวจะลองไปหาที่หลวงพ่อปราโมชท่านสอนดูอีกที

ว่างจากนี่ พี่ปุณณ์มีละครโรงใหญ่รอบๆตัวให้ดู สังคม คน สัตว์ ต้นไม้ ธรรมชาติเป็นครูสอนอย่างดี ที่ลำคัญละครโรงเล็กเท่ากายเรานี่เองดูได้ไม่รู้จบ จะดูทันหรือเปล่าเท่านั้นเอง

แค่นี้ น้องแด้คิดว่าพี่ปุณณ์ยังมีเวลาเบื่ออีกหรือคะ

แต่เวลาที่ได้ปฏิบัติ หรือทำบุญบริจาคทาน สิ่งที่ได้เพิ่มคือ ปิติ ทั้งจากการปฏิบัติและการอุทิศส่วนกุศล บางคนเขาถามว่าพี่ปุณณ์ไม่เบื่อไม่เหงาหรือ เพราะไม่ได้ทำงาน ไม่ออกไปไหน บ้านก็ไม่มีเด็ก ละครทีวีก็ไม่ดู พี่ปุณณ์ไม่รู้จะอธิบายให้เขาเข้าใจอย่างไร ว่า งานของพี่ปุณณ์คือ ทุกอย่างที่ลงมือทำ งานหารายได้(นิดๆหน่อยๆ)งานสวน งานบ้าน อ่านเวบหาความรู้ เลี้ยงหมาเลี้ยงแมวก็เป็นงาน

พี่ปุณณ์ไม่เคยมีอารมณ์เบื่อตัวเองเลยค่ะ เคยมีแต่เบื่อสภาพแวดล้อม คนอื่น แต่เดี๋ยวนี้อารมณ์เบื่อไม่มี อาจจะมี "ไม่อยาก" แต่ก็ประเดี๋ยวเดียว ทุกสิ่งเป็นการเรียนรู้ พิจารณา ยอมรับทั้งด้านมืด ด้านสว่างของแต่ละสิ่งที่ผ่านเข้ามา หาวิธีปรับแก้เท่าที่สติปัญญาจะทำได้ ทำสำเร็จก็ดี ทำไม่สำเร็จก็หาวิธีใหม่ ถ้าหลายครั้งยังไม่สำเร็จก็วางลง นานไปก็อาจจะกลับมาเห็นวิธีแก้ปัญหานั้นได้อีก

ที่เบื่อ หรือรำคาญ นี่เกิดจากอะไร การกระทำ หรือตัวบุคคล ตัวเราเอง หรือคนอื่น พี่ปุณณ์ว่าแต่ละคนก็ใช้วิธีรับมือกับความรู้สึกนี้ไม่เหมือนกันนะคะ

ราคะ โลภะ โทสะ ยังพอเห็นและตั้งสติพิจารณาได้ แม้ว่าจะช้าหน่อย พี่ปุณณ์ต้องระวังมากก็คือ โมหะ ความหลง สิ่งนี้พี่ปุณณ์ต้องหาครูชี้แนะค่ะ สิ่งที่ไม่ดีเกิดแล้วยังรู้สึกตัวดูจนดับลงได้ แต่หลงดีนี่สิมันเกิดแล้วไม่รู้ตัวเสียด้วยตั้งอยู่ไม่ดับไป พี่ปุณณ์ยังหาคำสอนของครูบาอาจารย์มาพิจารณาอยู่เลยค่ะ คงต้องไปเริ่มอ่านในเวบอีกแล้ว

การจะกำหนดว่าจะพูดเท่าที่จำเป็นมันยากนะคะ น้องแด้ บางทีสิ่งเรามองเห็นได้ยินและคิดเอาว่าจำเป็นต้องพูด แต่ผู้ที่ได้รับฟังอาจจะคิดว่าไม่จำเป็น พูดพร่ำอยู่ได้

ทางชีวิตเราต้องเลือกอยู่แล้วไม่มีทางใดสำเร็จรูปสวยหรูสะดวกสบายให้เดิน แต่การเลือกเส้นทางสายธรรมก็ไม่จำเป็นที่เราจะต้องทิ้งภาระหน้าที่ทางโลกไปจนกว่าภาระหน้าที่นั้นจะสิ้นสุดลง สามารถปฏิบัติคู่กันไปได้ถ้ามองเห็นโลกธรรมในทุกสิ่งและทุกวาระ