ทิศทางทอง--ตอน thaigold2

[ปุยเมฆ 2,791]

เมื่อวานมองกราฟห่าง ๆ ผันผวนน่าดู สูงสุด 1678 อีกรอบ ต่ำสุด ก่อนตี 1 1653 ปิดตลาดที่ 1663

 

ระยะสั้น วันจันทร์ทองขึ้นต่อค่ะ หล่นแรงเกินคาดไปหน่อยตามกำลังวันเก็บ เรื่องปกติที่เจอบ่อย ๆ

อาการกราฟเช้าวันจันทร์ จะป้วนเปี้ยน แถวนี้แค่ช่วงเปิด กลัวราคาสมาคมยังไม่เปิด ราคาจะขึ้นก่อน ใครเก็บเมื่อคืนหรือมีของเก่ารอทำกำไร สู้กับเงินบาทกันหน่อย หล่นมา 1653 ให้ตกใจเล่น ยังไม่หลุดเทรนลง

 

ระยะกลาง ถามว่าขึ้นต่อได้ไหม ได้ แต่ดูเส้นต่าง ๆ ไม่ค่อยมีแรงเลย ให้แค่ 168* 169* ไม่เกิน 1700 ดูแล้วไม่น่าถึง ( ยังไม่มีกราฟเปิดดู เพิ่มเติม จะพิจารณาอีกที แนะนำเช่นเดิมเล่นสั้นไปก่อน

 

เพราะ ระยะยาว การลงยังไม่จบ

[ariya 1,481]

 

 

สงสัยกราฟลงยังหนาวไม่พอ ยังจะกล้าขอดูอีก หุหุ

 

ต่ำสุด ตอนนี้ 1654 แล้ว เห็น 23823 ก่อนไปอาบน้ำ ตอนเที่ยงคืน ตัดใจเข้านอน ร่างกายalertนอนไม่หลับ

ก่อนเจ้าจะปิด ก่อนตี 1 ทนราคายั่วยวนใจไม่ไหวอีกล่ะ กดไป 1657 23832 เด็วก็รู้ปุยเมฆจะมีดอยอีกลูกไหม บาทแข็ง ทองลง

ท่าทางคุณปุยก่ายเดวกะเจ้แน่ ราคาสู้งสูง เห็น gt ต่ำแค่ 237** นู๋นุ่นบอกมา

[ปุยเมฆ 2,791]

 

ท่าทางคุณปุยก่ายเดวกะเจ้แน่ ราคาสู้งสูง เห็น gt ต่ำแค่ 237** นู๋นุ่นบอกมา

อะไรนะคะ ไม่เข้าใจ ตอนก่อน spot 1553 กะไม่เก็บ เพิ่งกลับถึงบ้าน อาบน้ำ นอนไปแล้ว แต่นอนไม่หลับ เลยลุกมาเปิดเนทใหม่ พอเห็นราคาก็เลยกดน่ะค่ เห็นพี่คนนีงบอกเห็น 237** เจ้าอื่นเหมือนกัน แต่คราวก่อน 2358* ตอน1625

ถ้าเมื่อวานไม่ติดธุระ รับรองเก็บเร็วไปนานแล้วค่ะ

[deb99 290]

ขอบคุณครับ

[ปุยเมฆ 2,791]

เรื่องเล่าของลูกผู้ชายชาวจีนคนหนึ่ง

ซึ่งเมื่อเติบโตขึ้นต้องมีภารกิจเดินทาง และตั้งถิ่นฐานอยู่ไกลจากพ่อแม่

แต่ก็มักติดต่อพูดคุยทางโทรศัพท์กับแม่อยู่เสมอ...

 

แม่มักจะบอกเขาว่า “ไม่ต้องห่วงแม่” ไม่ต้องกลับมาเยี่ยมบ่อยๆ

เพราะจะสิ้นเปลืองเงินทอง...

ยิ่งพูดก็ยิ่งซ้ำๆซากๆ เขารู้ดีว่า แม่เริ่มคิดถึงเขามาก

 

จนกระทั่งปีนึง ที่แม่มีอายุครบ 75 เขาจึงตั้งใจจะกลับไปเยี่ยมแม่

โดยตั้งใจว่าจะอยู่ด้วยสัก 1 เดือน ขอเป็นเพื่อนแม่เพียงอย่างเดียว

 

พอบอกข่าวนี้ให้แม่ทราบ แม้จะมีเวลาอีกตั้ง 2 เดือนเศษ

แม่ก็เริ่มเตรียมตัวในการกลับมาเยี่ยมบ้านของลูก

แม่ดึงเอาสมุดบันทึกมาจดสิ่งที่ต้องตระเตรียม

แม่เตรียมรายการอาหารที่ลูกชอบ

รื้อเอาผ้าห่มที่ลูกเคยชอบห่มมาปะชุนใหม่...

สำหรับคนอายุ 75 เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย...

 

พอลูกกลับถึงบ้าน ตอนอยู่บนเครื่องบิน

เคยตั้งใจว่าจะขอกอดแม่ให้ชื่นใจสักครั้ง

แต่พอมาเห็นแม่ แม่ที่ยืนอยู่ตรงหน้า ผอมแห้ง หน้าตาเหี่ยวย่น

ช่างไม่เหมือนแม่ คนก่อนหน้านี้เลย...

 

แม่ใช้เวลาเป็นชั่วโมงเตรียมอาหารที่ลูกเคยชอบ

โดยที่หาทราบไม่ว่า ลูกไม่ได้ชอบอาหารแบบนั้นแล้ว

และเพราะแม่ตาไม่ค่อยดี รสชาติอาหารจึงแย่มากๆ บางจานก็เค็มจัด

บางจานก็จืดสนิท ผ้าห่มที่แม่อุตส่าห์เตรียมให้ ทั้งหนาทั้งหยาบ

ไม่สบายกายเลย...แม่หารู้ไม่ว่า เดี๋ยวนี้ลูกนอนห้องแอร์

และใช้ผ้าห่มขนแกะแล้ว

แต่เขาก็ไม่บ่นอะไร เพราะเขาตั้งใจจะกลับมาเป็นเพื่อแม่จริงๆ

 

สองสามวันแรก แม่ยุ่งอยู่กับเรื่องจิปาถะ จนไม่มีเวลาพักผ่อน พอเริ่มได้พัก

แม่ก็เริ่มพูดมาก สอนโน่นสอนนี่ พูดแต่ปรัชญาเก่าๆ ซึ่งปรัชญาเหล่านั้น 10

กว่าปีก่อนก็เคยพูดแล้ว พอลูกบอกให้ฟังว่า

ปรัชญาเหล่านั้นไม่ทันสมัยแล้วแม่ก็เริ่มนิ่งเงียบและเศร้าซึม

 

 

“เหตุการณ์เริ่มแย่ลงเรื่อยๆ ผมพบว่าสุขภาพแม่แย่ลง โดยเฉพาะสายตา

อาหารบางจานมีแมลงวันด้วย บางทีอาหารหกบนเตา แม่ก็เก็บใส่จานตามเดิม

ครั้นผมพยายามชวนแม่ไปกินนอกบ้าน แม่ก็บอกอาหารข้างนอกไม่สะอาด

ของแปลกปลอมเยอะ เมื่อผมบอกแม่ว่าจะหาคนรับใช้มาช่วยแม่สักคน

แม่ก็โวยวายว่าแม่เองยังสามารถทำงานเลี้ยงดูเด็กให้ผู้อื่นได้เลย

ผมเลยพูดไม่ออกพอผมจะออกไปช้อปปิ้ง แม่ก็จะตามไปด้วย ทำเอาวันนั้นทั้งวัน

พวกเราไม่ได้ไปช้อปปิ้งเลย...”

 

“พอพวกเราเริ่มคุยกันในเรื่องทันสมัย แม่ก็จะหาว่าพวกเราเพี้ยน

ผมก็เริ่มบอกแม่อย่างไม่ค่อยเกรงใจว่า แม่ นี่มันสมัยใหม่แล้ว

แม่ต้องหัดมองโลกในแง่ใหม่ๆบ้าง... ช่วงครึ่งเดือนหลังที่อยู่กับแม่

ผมเริ่มขัดแม่มากขึ้นเรื่อยๆ

และรู้สึกรำคาญเพิ่มมากขึ้นแต่เราไม่เคยทะเลาะกันนะ พอผมขัดแม่

แม่ก็หยุดกึกลง ไม่พูดไม่จา ในตามีแววเหม่อลอย –

โลกซึมเศร้าแบบคนแก่ของแม่ชักหนักขึ้นเรื่อยๆ”

 

“ได้เวลาที่ผมจะต้องเดินทางกลับ

แม่ดึงกล่องกระดาษกล่องหนึ่งออกมาในนั้นเป็นข่าวหนังสือพิมพ์ที่แม่ตัดเก็บไว้ในช่วงที่ผมไปอยู่เมืองนอก

แม่เริ่มสนใจข่าวต่างประเทศเมื่อผมเดินทางไปนอก

ทุกครั้งที่มีข่าวตึงเครียดในประเทศนั้นๆ แม่จะตัดข่าวเก็บไว้

ตั้งใจจะมอบให้ผมตอนที่ผมกลับมา แม่พูดอยู่เสมอว่า

อยู่นอกบ้านนอกเมืองต้องระวังตัวให้มากๆ

ครั้งหนึ่งมีเรื่องคนญี่ปุ่นต่อต้านและข่มเหงคนจีน มีการปะทะกันด้วย

แม่เป็นห่วงมาก

ถามเพื่อนบ้านว่าจะส่งข่าวไปเตือนผมที่ญี่ปุ่นได้อย่างไรตอนนั้นผมสอนอยู่ที่ญี่ปุ่น”

 

แม่ดึงเอาปึกกระดาษข่าวนั้นออกมาอย่างยากลำบากวางใส่ในมือผมเหมือนของวิเศษชิ้นหนึ่ง

มันหนักมาก ผมเริ่มรู้สึกลำบากใจเพราะผมไม่อยากนำกลับไป

มันไม่มีประโยชน์อะไรแล้วผมรู้ว่าแม่เก็บมันด้วยความยากลำบาก

แม่สายตาไม่ค่อยดี ต้องใช้แว่นขยาย

อ่านได้วันละ 2 หน้าก็เก่งแล้ว นี่ยังตัดเก็บได้ขนาดนี้

ทันใดนั้นมีข่าวแผ่นหนึ่งปลิวหลุดลงมา

แม่รีบเอื้อมไปหยิบแต่แทนที่แม่จะเก็บเข้ากองเดิม

แม่กลับพับเก็บไว้ในกระเป๋าของตัวเอง

 

ผมรู้สึกเอะใจ เลยถามว่า “แม่ นั่นกระดาษอะไร

ขอผมดูหน่อยนะ”แม่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

จึงล้วงออกมาวางบนข่าวปึกนั้นแล้วหุนหันเข้าครัวไปทำกับข้าวทันที

 

 

ผมหยิบแผ่นข่าวนั้นขึ้นมาดู มันเป็นบทความบทหนึ่ง ชื่อว่า “เมื่อฉันแก่ตัวลง”

ตัดจากหนังสือพิมพ์เมื่อวันที่ 6 ธันวาคม 2004

เป็นช่วงที่ผมเริ่มเถียงกับแม่ถี่มากขึ้นทุกทีบทความนั้นคัดมาจากนิตยสารฉบับหนึ่งของเม็กซิโก

ฉบับเดือนพฤศจิกายน ผมอ่านบทความนั้นทันที ....

 

 

เมื่อฉันแก่ตัวลง.....ไม่ใช่ฉันที่เคยเป็น ขอโปรดเข้าใจฉัน

มีความอดทนต่อฉันเพิ่มขึ้นอีกสักนิด

 

ถ้าฉันทำน้ำแกงหกใส่เสื้อตัวเอง....ถ้าฉันลืมวิธีผูกเชือกรองเท้า

ขอให้คิดถึงตอนเธอเด็กๆ...ที่ฉันสอนเธอหัดทำทุกอย่าง

 

ถ้าฉันเริ่มพร่ำบ่นแต่เรื่องเดิมๆที่เธอรู้สึกเบื่อ….ขอให้อดทนสักนิด

อย่าเพิ่งขัดฉัน ตอนเธอยังเล็กๆ ฉันยังเคยเล่านิทานซ้ำๆซากๆ จนเธอหลับเลย

 

ถ้าฉันต้องการให้เธอช่วยอาบน้ำให้ อย่าตำหนิฉันเลยนะ

ยังจำตอนที่เธอยังเล็กๆได้ไหม

ฉันต้องทั้งกอดทั้งปลอบเพื่อให้....เธอยอมอาบน้ำ

 

ถ้าฉันงงกับวิทยาการใหม่ๆโปรดอย่าหัวเราะเยาะฉัน….

จำตอนที่ฉันเฝ้าอดทนตอบคำถาม

“ทำไม ทำไม”ทุกครั้งที่เธอถามได้ไหม

 

ถ้าฉันเหนื่อยล้าจนเดินต่อไม่ไหว

ขอ....จงยื่นมือที่แข็งแรงของเธอออกมาช่วยพยุงฉัน

เหมือนตอนที่ฉันพยุงเธอให้หัดเดินในตอนที่เธอยังเล็กๆ

 

หากฉันเผอิญลืมหัวข้อที่กำลังสนทนากันอยู่โปรดให้เวลาฉันคิดสักนิด

ที่จริงสำหรับฉันแล้ว.....กำลังพูดเรื่องอะไรไม่สำคัญหรอก

ขอเพียงมีเธออยู่ฟังฉัน......ฉันก็พอใจแล้ว

 

ตอนนี้ถ้าเธอเห็นฉันแก่ตัวลง...ไม่ต้องเสียใจ...ขอให้เข้าใจฉัน....สนับสนุนฉัน

ให้เหมือนตอนที่ฉันสนับสนุนเธอตอนเธอเพิ่งเรียนรู้อะไรใหม่ๆ

 

ในตอนนั้น....ฉันนำพาเธอเข้าสู่เส้นทางชีวิต

ตอนนี้....ขอให้เธอเป็นเพื่อนฉันเดินไปให้สุดเส้นทางของชีวิต……

โปรด....ให้ความรักและความอดทนต่อ....ฉัน

 

ฉันจะยิ้มด้วยความขอบใจ....

ในแววตาอันฝ้าฟางของฉัน....มีแต่ความรักอันหาที่สิ้นสุดมิได้

ของฉันที่มีให้กับ..........เธอ

 

ผมอ่านบทความนั้นรวดเดียวจบทันที.... เกือบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

ตอนนั้นแม่เดินออกมา ผมแกล้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

ตอนแรกแม่คงอยากให้ผมได้อ่านบทความนี้หลังจากผมกลับไปแล้วจึงคะยั้นคะยอให้ผมนำข่าวปึกนั้นกลับไป

ตอนผมจัดกระเป๋าเดินทาง

ผมต้องสละไม่เอาสูทกลับไป 1 ตัว

จึงยัดเก็บปึกข่าวเหล่านั้นเข้าไปได้รู้สึกแม่จะดีใจมากเหมือนกับว่า

 

หนังสือพิมพ์เหล่านั้นเป็นยันต์โชคลาภสำหรับผมและเหมือนกับว่าการที่ผมยอมรับหนังสือพิมพ์เหล่านั้น

 

ผมได้กลับมาเป็นเด็กดีของแม่อีกครั้งหนึ่งแม่ตามมาส่งผมจนถึงรถแท็กซี่เลยที่เดียว

 

หนังสือพิมพ์ที่ผมนำกลับมาเหล่านั้น ไม่ได้ใช้ทำประโยชน์อะไรเลย แต่บทความ

“เมื่อฉันแก่ตัวลง” บทนั้น ผมได้ตัดเก็บไว้ในกรอบ เอาไว้ข้างตัวฉันตลอดไป

 

ตอนนี้ ผมขออุทิศบทความนี้

ให้กับลูกๆทั้งที่พเนจรและไม่ได้พเนจรทั้งหลาย...ถ้ามีเวลาว่างก็แวะไปหาท่าน

 

หรือไม่ก็โทรไปหาท่านบ้าง บอกท่านว่าคุณอยากกินอาหารที่ท่านทำเสมอ....

ท่านไม่ได้ต้องการอะไรจากเรามากไปกว่า..

 

.แค่ได้รับรู้ว่า

เราสุขสบายดี..ถ้าหากเราไม่สามารถไปเยี่ยมท่านได้....ตอนคุยโทรศัพท์กับท่าน...

 

โปรดยิ้มให้กว้างๆและยิ้มบ่อยๆ...แม้ท่านจะมองไม่เห็น..แต่ท่านจะรู้สึกได้......

[juy 97]

ชอบจังเลย คุณปุยเมฆ ขอไปฝากเพื่อน ๆหน่อยนะคะ จะได้เตือนใจตนเองและลูก ๆคนอื่น ๆ ขอบคุณค่ะ

[modtanoiy 126]

ขอบคุณค่ะ อ่านแล้วอยากร้องไห้

[Alan 1,136]

ขอบคุณค่ะคุณปุยเมฆ ซ้ึงจังค่ะ ชอบมากเลย

[deb99 290]

ขอบคุณมากๆๆๆๆครับ

[noonoon_ja 157]

[Pasaya 499]

สวัสดีค่ะทุกคน

[strawberry jelly 42]

มารอกราฟอาจารย์ทองใหม่ค่ะ

[ปุยเมฆ 2,791]

วันนี้คงไม่ค่อยมีอะไรตื่นเต้น กำลังวัน อยู่ อังคาร 15 และพธ 16

 

ประกอบกับดูกราฟระยะสั้นเมื่อคืนยังลงได้อยู่ อาจ sideway รอเวลาขึ้น

 

อาการกราฟจะมีเหวี่ยงขึ้นลงแรง ๆ มีบางตัว ยืนยันการขึ้นไปแล้ว รออีกตัวก่อน

 

ตาแปะยาวลงใกล้สุดทาง น่าจะมีดีดขึ้นไปก่อน และรอ การลงให้จบ

[bigbag 67]

ขอบมากค่ะ ขอบคุณคุณปุยมาก ๆ ค่ะ

[Pohhoh 2]

ขอบคุณอาจารย์ทองใหม่ และคุณปุยเมฆ มากค่ะ