เพื่อนเขียนมาให้อ่าน เลยอยากแบ่งปันให้ทุกคนได้รู้
ทําไมกินไอโอดีนแล้วกันมะเร็งต่อมไทรอยด์ที่ญี่ปุ่นได้ สงสัยมาตั้งแต่เห็นข่าวแล้ว
สงสัย มาตั้งแต่เห็นข่าวแล้ว เห็นเพื่อนหมอ share link ในพันธ์ทิพย์อันนึงมาพอดี ตัด copy มาเฉพาะ ส่วนที่เค้าอธิบายเกี่ยวกับการป้องกันนะครับ ส่วน link เต็มๆ ตามไปอ่านกันได้ที่ http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10339546/E10339546.html
ข้อมูล ยังไม่ได้ตรวจสอบและคงตรวจสอบไม่ได้เพราะผมไม่ใช่หมอ แต่อ่านแล้วก็ค่อนข้างน่าเชื่อถือดี ให้ credit และขอขอบคุณผู้เขียนมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
แล้วสารกัมมันตรังสีที่รั่วออกมาคือ สารอะไรล่ะ??
สำหรับสารกัมมันตรังสีที่ออกมาคราวนี้คือ I-131 ซึ่งเป็นตัวต้นปฏิกิริยา ก่อนที่จะกลายเป็น Xe (ซีนอน)
(สารที่รั่วออกมาที่เชอร์โนบิลนั่นแหละ)
ถ้าใครเรียนแพทย์ หรือว่าเคยเป็นโรคไทรอยด์เป็นพิษ จะร้อง “อ๋อ” ทันที สาร I-131 เป็นสารกัมมันตรังสีที่เราคุ้นเคยในวงการแพทย์มากๆ
เราใช้ในการรักษาคนไข้ไทรอยด์เป็นพิษ โดยการให้กลืนแร่นี้เพื่อไปหยุดการทำงานของต่อมไทรอยด์
สิ่งที่น่าแปลกก็คือ I-131 ที่เราให้กิน ถือว่าเป็นปริมาณ dose ที่สูง เพราะเราหวังผลให้ไป “หยุด” การทำงานของต่อมไทรอยด์
ทางการแพทย์เราให้ “ตูมเดียวหยุด” ขณะที่ การให้ ปริมาณ “น้อยๆแต่นานๆ” อาจทำให้เกิดการกลายพันธุ์ของเซลล์ ทำให้เกิดมะเร็งได้
ใครที่เคยกิน “แร่ไอโอดีน” จะทราบดีว่าแพทย์จะแนะนำให้ท่าน อยู่ในรพ.ซักสองสามวัน ในห้องที่มีฉากตะกั่วกั้นสองด้าน เพื่อป้องการกัน “แพร่กระจาย”
ของสารกัมมันตรังสี สารไอโอดีน จะถูกขับออกมาทางเหงื่อและปัสสาวะ โดยทั่วไปจะแนะนำให้คนไข้ทำความสะอาดห้องน้ำบ่อยๆ
สารที่ออกมาจากร่างกายนั้นเป็นปริมาณน้อยมากๆ แทบจะไม่มีผลต่อคนที่อยู่ด้วย แต่เพื่อเป็นการป้องกัน รวมถึงเด็กๆที่มีความเสี่ยงสูงกว่า
จึงแนะนำให้อยู่รพ.ซัก 2-3 วันและทำความสะอาดห้องน้ำทุกครั้งที่เข้า รวมไปถึง (ถ้าเป็นไปได้) งดการมีเพศสัมพันธ์ 1 เดือน
และ ห้ามท้องอีก 6 เดือน
พิษของ I-131
โดยทั่วไปแล้ว ไอโอดีน (ที่ไม่ใช่ 131) เป็นแร่ธาตุตามปกติที่เรากินกันอยู่ คงจะเคยได้ยิน ประมาณว่า มาม่าเพิ่มไอโอดีน
เนื้อปลามีไอโอดีน แจกไอโอดีนเด็กภูเขา กินกันเอ๋อ
ไอโอดีนตัวนี้ เป็นแร่ธาตุที่ร่างกายจะนำไปใช้ในการผลิตไทรอยด์ฮอร์โมนออกมา ซึ่งมีผลในการช่วยการเผาพลาญพลังงานในร่างกาย
เสริมสมอง เพิ่มการทำงานของร่างกาย
ในทางกลับกัน I-131 ที่เป็นสารกัมมันตรังสี มีผลในการ “หยุด” การทำงานของต่อมไทยรอยด์ (และส่วนมากคือ หยุดถาวร)
เมื่อมีการระเบิดหรือปนเปื้อน สาร I-131 มักจะอยู่ในผักหรืออาหาร และจะเข้าไปสะสมในร่างกายไปที่ต่อมไทยรอยด์เมื่อกินเข้าไป
หากได้ต่อเนื่องกันเป็นปริมาณมาก ก็จะก่อให้เกิดภาวะ “มะเร็งต่อมไทรอยด์” หรือ อาจจะอย่างอ่อนๆคือ “ไทรอยด์อักเสบ” (ซึ่งรักษาได้)
จากงานวิจัยพบว่า ผู้ที่มีอายุมากเมื่อเทียบกับเด็ก หากได้รับสาร I-131 ในปริมาณเท่ากับ จะมีความเสี่ยงต่อการเกิดมะเร็งน้อยกว่าเด็ก
จะป้องกัน I-131 อย่างไรดีละในกรณีที่จำเป็นต้องไป?
ถ้าฟังข่าวจะเห็นว่า ที่ญี่ปุ่นเขาแจก ไอโอดีน กินกัน อย่างที่อธิบายไปแล้วว่า ไอโอดีนเป็นแร่ธาตุที่ร่างกายต้องนำไปใช้
โดยเก็บไว้ที่ต่อมไทรอยด์ ดังนั้น การกินไอโอดีน(ธรรมดา)ก็เพื่อไปแย่งจับกับ receptor ที่ไทรอยด์ ก่อนที่จะโดน I-131 แย่งจับ
อธิบายง่ายๆ ก็เหมือนกับ ร่างกายเรามีโกดังเก็บไอโอดีนอยู่ 100 แห่ง โดยเจ้าหน้าที่ที่ทำหน้าที่เอาไอโอดีนมาเก็บจากท่าเรือ
ไม่ทราบว่า กล่องไหนที่จะเอาไปเก็บ เป็นไอโอดีนธรรมดา หรือ I-131 (ไอโอดีนที่เป็นสารกัมมันตรังสี)
ดังนั้นเพื่อเป็นการดักทางไว้ เราก็เลย รีบๆ “เติม” ไอโอดีนธรรมดา ให้เจ้าหน้าที่เอาไปเก็บๆให้เต็มโกดังซะ
เมื่อเวลาที่ดันกิน I-131 เข้าไปโดยไม่ตั้งใจ เจ้าหน้าที่จะได้ไม่เอาไปเก็บเพิ่ม เพราะว่ามัน “เต็มแล้ว”
เหตุเกิดที่เชอร์โนบิล มีคนเป็นมะเร็งเยอะ ก็เพราะส่วนหนึ่งไม่ได้รับแจก “ไอโอดีน” กัน
จะไปญี่ปุ่นอีกเดือนสองเดือน แร่ I-131 มันอยู่นานไหมเนี่ยะ?
ค่าครึ่งชีวิต (half life) ของ I-131 อยู่ที่ 8 วัน ส่วนมากหากปนเปื้อน ก็จะปนเปื้อนกับอาหารที่กินมากกว่า
พิษของ Caesium (Cs) ซีเซี่ยม
สารกัมมันตรังสีอีกตัวที่ตรวจจับได้ที่ fukushima คือ Cs (ซีเซี่ยม ต่อไปนี้ขอย่อว่า Cs)
ตัว Cs เองมีถึง 39 isotope มีตั้งแต่ Cs 135 ที่มีค่าครึ่งชีวิตถึง 2.3ล้านปี!!
แต่ Cs ที่รั่วออกมาคือ Isotope 137 ซึ่งมีค่าครึ่งชีวิต 30 ปี (ยาวอยู่ดีแหละ)
ส่วนมากแล้ว Cs จะมีพิษและผลรุนแรงน้อยกว่า I-131 ดังที่กล่าวข้างต้น ในกรณีที่ได้รับสาร Cs ตรงๆเป็นปริมาณมาก
จะทำให้เกิดอาการแพ้ คัน อย่างรุนแรง หรือชักเกร็งกระตุก
การปนเปื้อนของ Cs-137 มักจะตกข้างในพืชผัก แต่ไม่ต้องห่วงปกติแล้ว Cs ไม่ใช่สารกัมมันตรังสีที่จะสามารถสะสมได้
ในร่างกายเหมือนกับ I-131
เมื่อกิน Cs-137 เข้าไป ร่างกายจะขับออกมาอย่างรวดเร็วในรูปเหงื่อและ ปัสสาวะ
โอกาสที่จะเป็นมะเร็งจาก Cs คือต้องกินสารปนเปื้อนนั้น เป็นระยะเวลานานๆต่อเนื่องกันมากกว่า
สงสัยเอง ตอบ เองก็ได้ (ฮิๆๆ)
เผอิญที่ทำงานสามารถเปิด internet access เข้า full paper ได้ free ค่ะ
อันดับแรก
*** การเอาปลาไปปิ้ง หรือ นึ่ง หรือ ทอด ไม่ช่วยลด Cs-137 ที่ปนเปื้อนนะคะ***
จากงานวิจัยชื้นนี้ Effects of Cooking on Radiocesium in Fish from the Savannah River: Exposure
Differences for the Public ตีพิมพ์ในปี 2003
มีการนำปลาที่อยู่ในบริเวณ การปนเปื้อนของสาร Cs -137 สูง คือแถวแม่น้ำ สะวันนา มาผ่านกระบวนการความร้อน
และวัดปริมาณ Cs ที่เหลือ
ผลปรากฏดังนี้
ปลาดิบ : ปริมาณ Cs 0.61 pCi/g
ปลาคลุกขนมปังชุบแป้งทอด : ปริมาณ Cs 0.81 pCi/g
ปลาทอด : ปริมาณ Cs 0.99 pCi/g
อย่าเพิ่งตกใจว่าทำไมยิ่งทอด Cs ยิ่งเพิ่ม เหตุผลอธิบายได้ว่า ความร้อน ทำให้ปริมาณน้ำและเนื้อปลาลดลง
จึงทำให้ปริมาณ Cs ต่อ น้ำหนักเป็นกรัม ของปลามากขึ้น
เคยมีการทดลองหนึ่งใช้การ Decontaminate Cs ด้วย KCl หรือเกลือโปตัสเซียม ได้ผลค่อนข้างดีคะ
ถ้าใครยังจำตารางธาตุได้ จะจำได้ว่า Cs เป็นธาตุที่อยุ่แถวแรก (จำเคมีอ.อุ๊ได้หรือเปล่าเอ่ย?) กฎการแทนที่และการทำปฏิกิริยา
จึงมีการทดลองโดยการใช้ Na และ K (คุ้นมากขึ้นไหม) มาใช้ในการ decontaminate
Na หรือ โซเดียม ใช้ในรูป NaCl หรือ เกลือแกง
ส่วน K หรือ โปแตสเซียม ใช้ในรูป KCL ซึ่งคือ เกลือโปตัสเซียม
(หาซื้อ KCL ได้ตามบางรพ.นะคะ เพราะเราใช้เกลือตัวนี้ให้ผู้ป่วยที่ต้องการจำกัดปริมาณเกลือโซเดียม ใช้แทนเกลือแกงตามบ้าน)
วิธีการทดลอง แทนที่จะเป็นปลา เขาใช้หัวมันฝรั่งที่ปลูกในดิน
ที่อาบรังสี Cs-137 และ วัดแล้วมีปริมาณสูง
1. ถ้าแค่ปลอกเปลือก จะลดปริมาณการปนเปื้อนได้ 25-27% เท่านั้น
2.เอา ไปต้มในน้ำที่มีสารละลายของ NaCl และ KCl นาน 16 hr ด้วยไฟ 35องศาเซลเซียส จะลดปริมาณ Cs ได้ถึง 95% และเกือบ 100% หากต้มทั้งวัน
แต่ปัญหาก็คือ .....ใครมันจะทำอาหารแบบนั้นกันเล่า!!
มานั่งคิดดู ก็ต้องเป็น ปลาต้มเกลือ เท่านั้นซินะ??!!
สนใจ อ่าน Full Text ได้ที่นี่คะ
http://www.sciencemag.org/content/144/3614/59.full.pdf
ขออีกนิด
อย่างที่กล่าวไปข้างต้นแล้วว่า Cs 137 ไม่สะสมในร่างกายเหมือน I-131
ในกรณีที่มีการปนเปื้อน อาหารที่จะพบ Cs มาก คือ ผัก นม และเนื้อวัว
ในปกติแล้วพืชก็ไม่เอา Cs มาใช้ในการเจริญเติบโต แต่จะดูดมาเก็บหรือสะสมในต้น ในกรณีที่ดินนั้นขาดสารอาหารจำเป็นมากค่ะ
ค่า ครึ่งชีวิต 30 ปี ดังนั้น คำนวนง่ายๆ แบบที่คุณ nohqaq บอก ก็คือ คูณ 10 เท่ากับ 300 ปี!! (ดังนั้น ตัวเราเองเลิกกลัวแล้ว เกิดตั้ง 3 ชาติ ยังไม่หมดเลย)
ส่วน I-131 อย่างที่กล่าวไปแล้ว ค่าครึ่งชีวิต 8 วัน คูณ 10 ก็ประมาณ 80 วัน
หญ้าที่ปนเปื้อนโดนวัวกินเข้าไป ตัว I-131 จะขับออกมาทางน้ำนม (จำไว้ ขับออกทาง เหงื่อ ฉี่ และ นม)
เมื่อเทียบแล้ว ปริมาณนมที่ปนเปื้อน I-131 จะมีสูงมากกว่าผักผลไม้เยอะ
ขอบคุณกระทู้ 79 มากค่ะ
รีบไปหน่อย ขอบคุณมากค่ะ ขอแก้ไข เป็น "ฉากตะกั่ว" แทน "ฉากสังกะสี" ด้วยค่ะ
พอข่าวเรื่องรังสีเริ่มแพร่ ตอนนี้ทุกคนก็แห่ไปซื้อไอโอดีนทาแผลไว้บ้าน
เอ่อ.... (กลุ้มใจพอๆกับเหตุการณ์เจลลดไข้อวกาศเลย)
หลังจากมีคนสงสัยเยอะจริงๆว่า กินไอโอดีนก่อนไปเลยดีไหม
เราพยายามไปหามาแล้วนะคะ ขออนุญาตเขียนเพิ่มเลยแล้วกัน
เรามาดูข้อมูล และ guideline ของเมืองนอกกันดีกว่า ว่าจริงๆเขาทำไงกัน
การป้องกันการได้รับสารปนเปื้อนในกรณีอาศัยอยู่ในที่ๆสารกัมมันตรังสีแพร่หรือกระจายถึง
อย่างที่กล่าวไปแล้วข้างต้น การปนเปื้อนของ I-131 ในอากาศ เข้าสู่ร่างกายโดยการสูดหายใจ หรือ กินเข้าไป (ไม่ใช่ซึมผ่านเนื้อ!!)
ดังนั้น หากอยู่ในสถานที่ใกล้แหล่งรังสี ให้ปิดประตูบ้านและหน้าต่าง เพื่อป้องกันการปนเปื้อนของสารกัมมันตรังสี
การใช้ผ้าขนหนูหรือผ้าเช็ดตัวเปียกยัดตามซอกรูหรือช่องที่ต่อนอกตัวบ้านจะพอป้องกันการกระจายมากับลมได้
Ki (โปตัสเซียมไอโอไดด์) คืออะไร กินแล้วแก้ได้เหรอ?
อย่างที่ได้อธิบายหลักการการแทนที่และแย่งจับของไอโอดีนแล้ว
สารที่ใช้ในการกินเพิ่มไอโอดีนจะมาในฟอร์ม KI
KI หรือที่อ่านเต็มว่า โปตัสเซียมไอโอไดด์เป็นสารที่คนไทยต่างจังหวัด
โดยเฉพาะภาคเหนือคุ้นเคยดี เพราะเราใช้สารตัวนี้ในการเติมลงไปใน
เกลือสินเธาว์ในกรณีที่ต้องการจะป้องกันโรคคอพอกในคนที่ขาดสารไอโอดีน
แต่อย่าเพิ่งตื่นตูมซื้อเกลือไอโอดีนมากินกัน
เพราะว่าจริงๆแล้ว เกลือไอโอดีนที่ขายกันอยู่นั้น เขากำหนดให้มีปริมาณไอโอดีนที่ 30 mg / เกลือ 1 kg
แต่ปริมาณที่กินเพื่อป้องกัน I-131 นั้นอยู่ที่ 130 mg
ดั้งนั้นใครอยากอุตริกินเกลือไอโอดีนป้องกันสารกัมมันตรังสีนี่ละก็
ต้องกินเกลือประมาณ 4 kg (สงสัยไตวายพอดี)
KI ใช่เมื่อไหร่ อย่างไร และได้ผลจริงหรือ?
หากโดนสารกัมมันตรังสีภายใน 2-4 ชม. การกิน KI จะสามารถช่วยป้องกันการเก็บ I-131 ที่ไทรอยด์ได้ถึง 90%
แต่หากนานเกิน 3 ชม. ผลจะลดเหลือแค่ 50%
และหากเกิน 4 ชม. ก็จะแทบไม่ได้ผลแล้ว
กินมากแค่ไหน กินนานเท่าไหร่
ในเด็กเล็กถึงวัยรุ่น ปริมาณจะแตกต่างกันไปตามอายุ
แต่ในเด็กวัยรุ่น(12ปี) ถึง ผู้ใหญ่ (40 ปี) ปริมาณ คือ 130 mg (1 เม็ด)
กินนาน 7-14 วัน หรือจนกว่าบริเวณที่อาศัยจะไม่ปนเปื้อนI-131 ในระดับที่เป็นอันตราย
***ช้าก่อนอย่าซี้ซั้วกิน ผลร้ายอาจจะมากกว่าดี****
อย่างที่กล่าวไปบนๆ ในผู้ที่อายุมากแล้ว โดยเฉพาะมากกว่า 40 ปี
ผลที่สารกัมมันตรังสีจะก่อให้เกิดมะเร็งไทรอยด์นั้นมีน้อยมาก
น้อยจนเมื่อเทียบกับผลข้างเคียงจาก KI มันอันตรายซะมากกว่าอีก
เพราะอาจก่อให้เกิดโรคไทรอยด์อื่นๆ เช่น ไทรอยด์เป็นพิษ หรือ ไทรอยด์อักเสบได้
*ห้ามเอาเบตาดีนมากินเป็นอันขาด เพราะเป็นสารมีพิษ!!*
ที่มาข้อมูล : agency for toxic substances and disease registry
http://www.atsdr.cdc.gov/csem/iodine/treatment_management2.html
http://www.querycat.com/question/e351eb53f907084b22b039af3cafb0d3
เท่าๆที่หาอ่านดู รู้สึกว่า Bethadine หรือ Povidone Iodine ไม่ช่วยนะคะ
อ้อ อีกอย่างหนึ่งที่อยากเสริมเวลาหา paper หรืองานวิจัยที่เกี่ยวข้อง
1. ดู Method การทดลอง
2. ดูว่ามีบริษัทยาอะไรจ่ายเงินให้ เพราะได้ผลประโยชน์จากงานหรือไม่
3. ค่าความน่าเชื่อถือ ของวารสาร (journal) ที่ได้รับการตีพิมพ์
Website ที่คิดว่าน่าเชื่อถือ (นะ)
FDA : US Food and Drug Administration
(องค์กรอาหารและยา ประเทศอเมริกา)
Radiation Emergency : ถามตอบเกี่ยวกับการใช้ KI, การทำ KI ใช้เอง ฯลฯ
http://www.fda.gov/Drugs/EmergencyPreparedness/BioterrorismandDrugPreparedness/ucm063807.htm
