ปุณณ์

หยุดไปไม่ได้ฟังเลยค่ะ เพราะมีแต่เสียงคนเมาคุยกัน ไม่ได้เอาคอมไปด้วย ไม่ต้องคอยระวังกลัวหาย พอกลับมาเนตก็แย่ต้องคอยติดต่อกับทีโอทีตลอด วันนี้เวบไทยโกลด์เหมือนล่มค่ะ เข้ามาได้แต่ไปไหนไม่ได้

พี่ปุณณ์ไม่ได้เข้าวัดในวันเทศกาลมานานแล้วค่ะ คุณ chez เพราะวันนี้คนเข้าวัดกันมาก พี่ปุณณ์ชอบไปในวันธรรมดาที่ไม่ค่อยมีใครไปทำบุญน่ะค่ะ แต่วันเทศกาลนี่ก็สวดมนต์ไหว้พระอนุโมทนาบุญกับผุ้อื่นอยู่ที่บ้านค่ะ

จริงค่ะ คุณ chez ไม่ใช่เฉพาะการสอน ท่านเองเป็นผู้ที่พี่ปุณณ์เห็นว่าท่านปฏิบัติเรื่องการกตัญญูเป็นเยี่ยมไม่เฉพาะโยมแม่ของท่านนะคะ บุคคลผู้เคยอุปฐากท่านแม้เพียงเล็กน้อย ท่านดูแลตอบแทนจนลูกหลานอายเลยค่ะ ซาบซึ้งในพระคุณของท่านมากสุดพรรณนา

เมื่อก่อนหลวงพ่อท่านใจดีแต่ท่าทางดุค่ะ อย่างพี่ปุณณ์น่ะทำท่าไม่กลัว แต่จริงๆกลัวหงอเลย พี่ปุณณ์เคยสังเกตว่าถ้าเวลาที่ทำสิ่งไม่ดีมากกว่าสิ่งดีจะกลัวหลวงพ่อมากเป็นพิเศษ อิอิ

กลับมาถึงบ้านแล้วค่ะ คาดว่าจะกลับพรุ่งนี้แต่คนไปเที่ยวเยอะ เดี๋ยวรถติดขากลับ แล้วบรรดาคอเบียร์ก็หาดื่มไม่ได้ เลยกลับบ้านกันดีกว่า

แล้วคุณปุยเมฆ ตัดอะไรคะ ที่จะ ตัดให้ขาดเลย ..ฉับ..ฉับ..ฉับ..

ช่วงนี้เชิญเข้ามาคุยธรรมะกันตามสบายนะคะ พี่ปุณณ์จะไปเยี่ยมเพื่อนที่เมืองกาญจน์สัก 2-3 วัน

รายงานคุณหมอเล็ก พี่ปุณณ์ฟังซีดีแผ่นที่ 17 มาครึ่งหนึ่งแล้วค่ะ สรุปแล้ว นอกจากพี่ปุณณ์จะเจริญพรหมวิหาร4 แล้วยังชอบทำจิตมนุษย์ให้เป็นพรหมเสียอีก จะลองดูใหม่ค่ะ ท่านเทศน์ถึงอริยสัจจ์4 ด้วยนิดหน่อย แต่โหลดมาครบทั้งแผ่น 17-18 ค่ะ

มีเวลาพักไปทดสอบตัวเองสัก 2-3 วัน เพราะไม่ต้องขับรถเอง

ขอบคุณค่ะ คุณหมอเล็ก กำลังฟังท่านสอนและสอบอารมณ์ได้อะไรเพิ่มมามาก

ตุณหมอเล็ก อย่างนั้นที่พี่ปุณณ์ทำก็เป็นการฝึกสติแบบสมถะอย่างเดียว เพียงแต่ทำให้เกิดสติเร็วขึ้น ยังติดเพ่งเหมือนกันค่ะโดยเฉพาะถ้าเห็นอารมณ์นั้นดับ ดับเพราะสติไปไล่จับมันมากกว่า ดูแค่เกิดดับไม่ได้ดูเป็นคู่ๆ แบบโกรธไม่โกรธ รู้แต่ว่าโกรธและโกรธมันดับไปเกิดโกรธใหม่และดับติดต่อกันค่ะ หรือไม่ก็รู้ว่าจิตเกิดโกรธยังไม่ทันดับก็รู้ว่าเกิดอารมณ์ขำและก็เกิดสงสาร แต่ไม่เห็นการดับสักอย่าง แบบนี้น่ะค่ะ

ถ้าเห็นทุกข์ก็มีแววแล้วค่ะ เพราะเราจะได้หาสาเหตุและแนวทางในการดับทุกข์ จะวิธีทางสายไหนก็แล้วแต่จริตของแต่ละคนนะคะ

ถ้าชีวิตรู้จักแต่สุขไม่ตระหนักถึงความไม่จีรังยั่งยืนก็จะหลงติดสุขอยู่อย่างนั้น

เชิญมาแวะได้ทุกเวลาเลยค่ะ คุณเอี้ยง ถ้าคุยเรื่องการปฏิบัติธรรมละก็มาคุยห้องพี่ปุณณ์ดีกว่าค่ะ ถ้าไปคุยเรื่องนี้ห้องอื่นจะขัดจังหวะสนุกสนาน และการลงทุนของเขาสิคะ เวลาปฏิบัติมีปัญหาอะไรถ้าใครได้ฟังครูบาอาจารย์มาหรือกลับไปกราบท่านมีโอกาสเรียนถามท่านมาแนะทางกัน

นานๆจะเห็นเงาของคุณเอี้ยงที่ห้องโหราของคุณงูดิน กล่าวสวัสดีและขอบคุณไม่ทันสักทีค่ะ

สัมผัสทั้งร้อนจากแดด เย็นจากลม คันจากเหงื่อและแมลง สารพัด เห็นเลยว่าจิตนี่เหมือนลิง ไวจนตามไม่ทัน

ขอถามคุณหมอเล็ก นี่คือการก้าวจากสมถะมาสู่วิปัสนาหรือเปล่าคะ แต่พี่ปุณณ์จะไวต่อการเกิด ตามการเกิดไปเรื่อย ไม่ได้ตามดูอารมณ์ใดต่อเนื่อง มักจะไม่เห็นการดับ จนมาใช้ในการทำงานจึงเริ่มเห็นการดับแต่รู้สึกว่าเป็นการดับแบบไปเพ่งจับค่ะ

ตอบคุณ chez ทำใหม่ๆที่หอประชุมและศาลาพี่ปุณณ์ก็เพ่งจิตจับที่เข่าที่ปวดเหมือนกันค่ะ ทรมานนานมากกว่าจะหาย(มันชาไปแล้ว) พอย้ายไปที่ระเบียงอาคารภาวนาชั้นบน ป้าสุ่มท่านเคยบอกให้ว่าทันก็กำหนดไม่ทันก็ให้ตามรู้อะไรจะเกิดก็ตามรู้ไปทีนี้จิตพี่ปุณณ์ก็เปลี่ยนไม่จับที่เดียวกลายเป็นเปลี่ยนที่จับไปเรื่อยๆ ทำให้ไวขึ้นเพราะมีทั้งเสียง นกร้อง ลมพัด ใบไม้ไหว รถ คน มีทั้งกลิ่นดอกไม้ กลิ่นควัน กลิ่นอาหาร สัมผัส..

ตอบคุณหมอเล็ก พี่ปุณณ์กำลังหัดดำรงชีวิตแบบ "อย่า อยู่ อย่าง อยาก" "ยิ่งอยากยิ่งไม่ได้" หลวงพ่อเคยสอนไว้ตั้งแต่เด็กจนโตก็ยังทำไม่ได้ อิอิ

เวลานี้ตั้งเป้าหมายไว้ ทำเต็มที่แล้ว ได้ก็ได้ ไม่ได้ก็ไม่ได้ ค่อยเริ่มทำใหม่ เมื่อก่อนการลงทุนนี่ทำให้เจอสภาวะใจฟูใจแฟบบ่อยมากจนเดี๋ยวนี้แค่ ขึ้นก็กระเพื่อม ลงก็กระเพื่อม จนขาดทุนเกือบ 50%ก็ยังแค่กระเพื่อมแรงนิด เพียงแต่พิจารณาว่าหน...

แต่พออ่านเรื่องการดูจิตในเวบคุณดังตฤณ ทดลองทำแล้วสบาย เพิ่งมาสังเกตตัวเองจากการฟังเทศน์-สอบอารมณ์ของหลวงพ่อปราโมทย์นี่เอง

แต่แนวทางของหลวงพ่อจรัญก้ดึงให้พี่ปุณณ์เปลี่ยนพฤติกรรมลดโลภะ โทสะ โมหะ ไปได้มากเพียงแต่ไม่ก้าวหน้าต่อ ต้องโทษตัวเองที่ไม่มีความเพียร

นิวรณ์เจอในการปฏิบัติสมาธิแบบเข้ม 7 วัน มาครบเลยค่ะ แต่ไม่หายค่ะ ที่หายไปหลังจากนั้นคือ กามฉันทะและพยาบาท ส่วน อุทธัจจกุกกุจจะ ฟุ้งซ่านกับวิจิกิจฉาความลังเลสงสัย แค่น้อยลง ถีนมิทธะง่วงเหงาหาวนอนนี่ยังคงมีอยู่เรื่อยๆค่ะ ตัวนี้เองค่ะ ที่พี่ปุณณ์ต้องคอยดึงจิตกลับ และไปเพ่งพองยุบ ทำให้บางทีอึดอัดปวดหัวไม่สบาย พี่ปุณณ์ก็ไม่รู้ทำให้ไม่ค่อยปฏิบัติ

ขออนุโทนาบุญกับน้องแด้ด้วยนะคะ จะเริ่มช้าหรือเร็ว ขอให้ได้เริ่มและมีความก้าวหน้าในทางธรรมก็พอใจแล้ว อาจจะต้องใช้เวลานานกว่าคนอื่นแต่ก็ดีกว่าเดินหลงทางไปจนหาทางกลับมาไม่เจอ

พี่ปุณณ์ก็รู้สึกแบบนี้เหมือนกันค่ะ ถ้าเป็นของเราถึงไม่ต้องการอย่างไรก็ต้องมาอยู่กับเรา ถ้าไม่ใช่ถึงอยู่ในความครอบครองของเราแล้วก็ยังหลุดลอยไป

พี่ปุณณ์รู้จักแม่ใหญ่เรียกท่านป้าสุ่มมาตั้งแต่ท่านยังไม่เข้ามาอยู่วัดเลยค่ะ เพราะต้องหิ้วตระกร้าตามผู้ใหญ่ติดรถสองแถวมาวัดตั้งแต่เด็ก แอบนั่ง-นอนหลับฟังหลวงพ่อสอบอารมณ์นักปฏิบัติกลุ่มย่อมๆทุกวันพระ มีทั้งชาวบ้าน ข้าราชการ+แม่บ้าน จนย้ายไปอยู่กรุงเทพ แต่ตัวเราเองไม่เอาไหน กว่าจะลงมือจริงก็อายุมากแล้วแถมยังขึ้เกียจซะอีก

พี่ปุณณ์ไปกราบท่านเมื่อเดือนที่แล้วค่ะ น้องแด้ขึ้นไปบนกุฏิท่านหรือเปล่าคะ ไม่ทราบว่าท่านยังลงมาข้างล่างไหวไหม เพราะเท้าบวมมาก

คุณหมอเล็กมีโอกาสได้อุปััฏฐากพระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบเป็นกุศลยิ่งนะคะ พี่ปุณณ์เคยตามคุณแม่ไปเยี่ยมพระอาจารย์ที่อาพาธอยู่โรงพยาบาลได้ช่วยบีบนวดน่องและเท้าของท่านเพราะท่านอาพาธหนัก ทำเองไม่ได้ พี่ปุณณ์กลัวเพราะเป็นผู้หญิงไปแตะพระจะบาป แม่บอกให้ทำเลยเพราะท่านอาพาธไม่บาปหรอก เป็นโอกาสเดียวในชีวิตนี้คงไม่มีโอกาสแบบนี้อีกแล้ว

พี่ปุณณ์แวะมาเยี่ยมค่ะ ว่างๆอยากคุยธรรมะ แวะไปได้นะคะ

เป็นลูกศิษย์พระอาจารย์เดียวกัน ชวนหลานๆแวะไปคุยกับป้าปุณณ์ก็ได้