plaifa

thank so much

มาลุ้นน้ำท่วมกันดีกว่า ประมาทไม่ได้นะ ปีนี้หนักกว่าปี สามแปด มาก ๆ เตรียมอยู่แบบไม่มีไฟฟ้าให้ได้

เตรียมตัวรับมือน้ำท่วมกันด้วยเด้อ อย่าประมาท น่าจะหนักกว่าปี38 มาก ๆ ๆ ๆ แก็ส อาหารแห้ง น้ำดื่ม ไฟฉาย เทียน ยา เอกสารสำคัญ ใส่ถุงพลาสติกหลาย ๆชั้นเก็บที่สูง เตรียมอยู่แบบไม่มีไฟ ขับรถไม่เปิดแอร์หากลุยน้ำ

เงิน กำลังขึ้นอย่างเป็นเรื่องเป็นราว ในทศวรรษหน้า

เหมือนว่า เค้าอาจเอาระบบทองค้ำเงินกระดาษกลับมา แต่ยังไม่อยากให้รายย่อยเข้าแย่งซื้อทอง เลยทำราคาให้มันผันผวน ทุบอยู่เรื่อยๆ ทำให้รายย่อย ทั้งหลาย ที่ซื้อแล้วไม่เก็บ โดนความกลัว และความโลภ ยั่วยวนสลับกันไปมา จนในที่สุด ก็ต้องเสียทองจริงไปให้พวกเค้าจนหมด เหลือแต่กระดาษที่เค้าพิมพ์มาซื้อทองเราเฉย ๆ เต็มกระเป๋า และไม่มีค่าอะไรเลย กว่าจะรู้ตัว ก็โดนหลอกกินไปเรียบร้อยแล้ว

thank you

ดีใจด้วย ซื้อแล้วเก็บยาวเลยนะ

เที่ยวให้สนุกนะ

เป็นเรื่องของกำลังซื้อ ที่หดหายไป โดยเจ้าของเงินกระดาษไม่รู้ตัว เพราะเงินกระดาษอยู่ครบ แถมมีดอกเบี้ยเล็ก ๆ น้อย ๆ เอาไว้หลอกว่า มันเพิ่มขึ้นในทางกระดาษ แต่ในทางกำลังซื้อ กลับซื้อของได้น้อยลงเรื่อย ๆ เช่นคนมีเงินหนึ่งล้านเมื่อปี 50 ซื้อได้ 100บาท แต่ตอนนี้เงินหนึ่งล้าน สี่ปีต่อมา กลับซื้อได้เพียง 40 บาท ค่าของกระดาษเมื่อเทียบกับทอง หายไป 60 เปอร์เซนต์ หรือ หรือมีเงินกระดาษ 40 ดอลล่าห์ อาจซื้อเม็ดเงินได้ 5กิโล เมื่อปีก่อน แต่ตอนนี้ได้เพียงกิโลกว่า ๆ หรือแม้กระทั่งราคาอาหาร ราคารถยนต์ ราคาค่าเทอมลูก ราคาน้ำมัน ราคาบ้าน ราคาที่ดิน ล้วนแต่วิ่งไปเร็วกว่า มูลค่าของเงินกระดาษในกระเป๋าของเราทั้งสิ้น แทนที่คนส่วนใหญ่จะเข้าใจและยอมรับความจริงว่า กำลังซื้อของเราหายไปไหน กลับมองว่าทองแพง รอเวลาให้มันลดราคามาเท่ากับแต่ก่อน ระหว่างที่รอ เงินกระดาษที่มีอยู่ครบ หรือเพิ่มขึ้นเล็กน้อยตามอัตราดอกเบี้ยที่แสนจะต่ำและโดนเอาเปรียบอย่างหนัก ก็ ด้อยค่าลงเรื่อย ๆ ความเข้าใจเรื่องเงินเฟ้อ เป็นเรื่องของการยอมรับความจริงว่า คนตัวเล็ก ในระบบเศรษฐกิจทั้งหมด ล้วนโดนฉกความมั่งคั่งของตนเองไปทุกวัน ทุกวัน โดยไม่ต้องมีใครเอาปืน หรือมีด มาขู่แต่อย่างใด

เยี่ยมมาก

ร้านไหนเอ่ย

อ้าว ห้าสิบแล้วหรือเนี่ย คิดว่าสี่สิบปลาย ๆ

ไม่ใช่อย่างนั้นอย่างนี้นะ แต่อยากบอกทุกคนว่า อย่าเล่นทองเลย เก็บไว้เถอะ ของจริง อย่าเสี่ยงกับกระดาษ รอวันพลาดเลย ชีวิตที่สงบ ๆ มันน่าจะทำให้ชีวิตมีความสุขกว่านะ เห็นหลาย ๆคน หมดไปมาก ๆ แล้ว เสียดายแทน ยิ่งเห็นคนต้องไปแย่งกันเข้าคิวหน้าร้านทอง ก็ยิ่งรู้สึกว่านับวันของจริง ยิ่งหายาก การเทรด รายวันรายอาทิตย์ หรือแม้แต่รายเดือน ก็นับวันยิ่งเสี่ยง ไม่มีอะไรมากหรอก หวังดีจริง ๆ

สุดท้ายแล้ว แม้แต่ชนชั้นกลาง ก็ต้องกลายเป็นคนชั้นล่าง เพราะฐานที่กว้างขึ้น แปลว่่า ถ้าหากเราจัดการทรัพย์สินที่เราต้องแลกด้วยความเหนื่อยยากมาทั้งชีวิต ไม่ถูกต้อง มันอาจหมดไป เหมือนโดนปล้นไปเฉย ๆ แม้นว่าเงินกระดาษนั้นยังอยู่ในเต็มกระเป๋า เราก็ตาม แต่มันกลายเป็นกระดาษที่มีค่าน้อยลง น้อยลงทุกวัน คนล่าง ๆ แทบไม่ต้องคิดเลยว่า จะหากินได้พอวัน ๆ หรือเปล่า คนเวลาท้องหิวมาก ๆ หลาย ๆ คน พร้อม ๆ กัน จะเกิดอะไรขึ้นในสังคม

ย้ำ ทองมีไว้เก็บ ทองไม่ได้มีไว้ซื้อมาขายไป

thank so much

เรื่องบางเรื่อง หากคิดมาก มักไม่ได้ทำ คือถ้าสัณชาตญานบอก บางทีต้องทำทันที ไม่มีเวลาพอให้คิดมาก พอโอกาสบางอย่างมันผ่านไปอย่างรวดเร็ว เราก็มักมาเสียใจภายหลังว่าทำไมวันนั้น ไม่ทำไปซะ เรื่องหลายเรือ่งในชีวิต มันไม่ย้อนกลับมาให้เราได้มีโอกาสเลือก หรือตัดสินใจอีกแล้ว มันผ่านเลยไปแล่้ว ย้อนเวลากลับมาไม่ได้

ไม่มีใครได้ราคาถูกสุดหรอกในโลกแห่งความเป็นจริง ต้องเฉลี่ยตามกำลัง และโอกาส และอดทนรอคอย มองยาว ๆ เข้าไว้ ทำใจนิ่ง ตัวเลขไหน ๆ ก็สมมติขึ้นมาทั้งนั้น หากมั่นใจว่าเรามาถูกทางก็มุ่งมั่นและไม่ต้องไปกังวลกับอุปสรรคระหว่างทาง

ปกติที่บ้าน มักจะทำแล้ว ค่อยคิดหรือค่อยเล่า

ต้องอยู่ปนไปกับชาวบ้านในหมู่บ้านที่เขาอยู่กันมานานหลายสิบปี และเป็นประมาณที่ราบบนเนินเขาที่อยู่สูงกว่าลำธารมาก ๆ หน่อย ไม่ใช่ไปหาที่บุกเบิกใหม่ ๆ หรือที่จัดสรรแพง ๆ ที่เน้นเป็นที่พักผ่อน ต้องหาที่ที่เราทำกินได้จริง ๆ และมีสังคมชาวบ้านที่จะช่วยดูแลให้เราได้เวลาเราต้องกลับมาในเมือง

ส่วนตัวคิดว่ามันจะล่มตั้งแต่ sub prime แล้ว แต่นึกไม่ถึงเลยว่า เขาเล่นสั่งพิมพ์แบ็งค์เพิ่มแบบ ไม่อั้นเต็มกำลัง ผ่านไปยังไม่ครบสามปี ก็เอาไม่อยู่อีกแล้ว ลูกไม้เก่า ๆ ก็มีคนในโลกรู้ทันเพิ่มขึ้น แก็งค์ศรีธนชัยผมทอง กลุ่มเดิม คงต้องคิดและใช้สารพัดวิธี เผื่อว่าจะแก้ปัญหาเอาหน้ารอด แบบด้าน ๆ ไปอีกครั้งกับปัญหาที่เป็นลูกโป่งที่ใหญ่กว่าเดิมหลายเท่า แถมยังมียุโรป ร่วมด้วยช่วยล่มกันอีกเป็นแถว งานนี้ คิดเหมือนกันว่า คงใกล้จบเต็มทีแล้ว หนังเรื่องนี้ยาวเกินและสร้างมาหลายภาค จนคนดูเบื่อเต็มทนแล้ว

คลองจินดา โมเดล เพิ่งได้ยินไม่กี่วันก่อน น่าสนใจมาก อาจเป็นแนวทางหนีน้ำท่วมแบบไม่ต้องไปหาที่ไกลบนเขาได้นะ หากยังอยากอยู่ใกล้เมือง แต่ก็ต้องเสียที่จำนวนหนึ่งทำคันกั้นน้ำ แต่สามารถปลูกมะพร้าวหรือกล้วยไว้บนคั้นกั้นน้ำได้ มะพร้าวกับกล้วย เวลานี้ไม่ใช่ของไร้ราคาอีกแล้ว อยู่บนเขายังมีคนไปแย่งกันซื้อ หวีละแปดบาท สองปีก่อน หวีละสองบาท ยังไม่มีคนมาตัดเลย มะพร้าวคั้นกระทิ ขึ้นไปถึงโลละ50-60บาท จากโลละ10กว่าบาท ยังหาของไม่ได้เมื่อต้นปีนี่เอง เห็นฤทธิ์เงินเฟ้อหรือยังว่า มันรุนแรงแถมมีตัวเร่งจาก ภัยธรรมชาติ ทำให้วัตถุดิบเกษตรหาได้ยากขึ้น มันจะเฟ้อกันไปทั้งระบบ แล้วหากเราได้รายได้เท่าเดิม หรือขึ้นบ้างเล็ก ๆ น้อย มันจะทันไหมกับเงินเฟ้อ กระดาษเก็บไว้เอาไปอยู่กับแบ็งค์ ก็ให้สองสามเปอร์เซนต์ ทีกู้ละคิดแปดเก้าเปอร์เซนต์ มากกว่าฝากสามเท่า รัฐบาลก็จะเลิกค้ำอยู่แล้ว แล้วเราจะมัดกอดกระดาษทำไมให้จนลงจนลงทุกวัน กำลังซื้อที่น้อยลงไปเรื่อย ๆ ย่อมทำให้ชนชนกลางกลายเป็นคนจน โดยไม่รู้ตัว

ห่วงอย่างเดียว คือน้ำท่วม เห็น ตอนนี้ท่วมหนักหนาสาหัส ยังไง ๆ ขอไปอยู่บนเขาดีกว่า ไกลหน่อย แต่ไม่ต้องกังวลเพราะน้ำล้นโลกแล้วจริง ๆ ไม่งั้นก็เอาเรือเป็นบ้านเหมือนเนเธอแลนด์เลยก็ดี ไม่ต้องวิ่งหาที่ กินของปลูกเอง ได้ความปลอดภัย ไม่ต้องเอาเงินกระดาษไปส่งให้โรงพยาบาลบ่อย ๆ ตอนแต่ง ทองบาทละสี่พัน ไม่นานมากแค่สิบแปดปีที่แล้ว เท่ากับว่าขึ้นมาประมาณ 6-700 เปอร์เซนต์ ไว้รอลูกแต่งแล้วค่อยดูว่ามันจะเป็นสักเท่าไหร่ ลูกเพิ่งแปดขวบเอง

หรือ จะเอาแบบ เอาทองไปวาง แล้วเอากระดาษไปแลกเม็ดเงิน แล้วค่อยเอากระดาษในอนาคตไปแลกทองกลับอีกที