Dakdae

หมื่นตากับปัจจุบันขณะ อันมีค่าดั่งทองคำ เรื่องและภาพโดย : ก๋า กรุ๊งกริ๊ง

ดิฉันคิดอยู่นานว่าจะโพสต์ดีหรือไม่ เพราะจริง ๆ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับดิฉันเลย แต่พออ่านแล้วเกิดความไม่สบายใจ จึงอยากแชร์ความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ ดิฉันคงไม่บังอาจไปวิจารณ์หรือต่อว่าคุณเม่าน้อยอีก เพราะตอนนี้จิตใจของคุณบอบช้ำมากอยู่แล้ว แต่อยากให้ข้อคิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ในฐานะคนที่เข้ามาลงทุนในโลหะมีค่าเหมือนกัน ก่อนอื่นดิฉันอยากจะบอกคุณเม่าน้อยว่า 1. จิตใจที่ดี มีความสุขสำคัญที่สุด มีเงินเป็นร้อยล้านพันล้าน หาซื้อจิตใจที่ดี มีความแข็งแรง มีความสุขไม่ได้ คุณทุกข์เพราะ ณ เวลานี้คุณคิดว่าคุณคิดผิด พอมีคนรอบข้างมาย้ำ ๆ หลายครั้งเข้า ยิ่งเป็นการตอกย้ำว่า เราผิดแน่ ๆ ซึ่งในส่วนนี้ ดิฉันคิดว่าไม่ถูกต้อง ไม่มีใครบอกเราได้หรอกค่ะว่า สิ่งที่เราทำนี้ผิดหรือไม่ผิด กาลเวลาคนละกาลเวลา แทนที่คุณจะทุกข์เพราะคิดว่าเราผิด ทำไมไม่เอาผิดเป็นครูหล่ะคะ ดิฉันขอถามคำถามหนึ่ง ถ้าเวลาที่คุณเม่าน้อยบอกมาถึงว่า ถ้าขึ้นมาถึงที่ซื้อมาจะขาย และถ้าขายไปแล้ว ราคามันขึ้นไปถึงเป้าที่เขาว่ากันไว้ ถึงวันนั้น มิต้องทุกข์ซ้ำสองอีกหรือคะ ทุกข์ไม่ทุกข์มันอยู่ที่เราค่ะ สิ่งที่คุณควรเป็นกังวลมากกว่าคือ สุขภาพจิตของคุณและคนใกล้ตัวที่โดนผลกระทบจากอารมณ์ของคุณเม่าน้อยนะคะ 2. ทุกวันนี้ ดิฉันลงทุนในทองคำ มีผิดมากกว่าถูก ทุกข์ใจสุขใจมีมาให้เห็นทุกวัน ประเภทเดี๋ยวฟู เดี๋ยวแฟบ เป็นปุถุชนนี่แหล่ะค่ะ แต่ดิฉันไม่โทษใครนะคะ และก็ไม่โทษตัวเองด้วย เพราะดิฉันรับผิดชอบในการตัดสินใจของตัวเอง เงินทองไม่ตายหาใหม่ได้ค่ะ ทุกวันนี้ก็ยังต้องแก้ไข ปรับปรุงทั้งพอร์ต ทั้งจิตใจตัวเองอยู่บ่อย ๆ แต่จะทุกข์ไม่นานค่ะ เพราะมันไม่มีประโยชน์เลย 3. ดิฉันเคยคิดสนใจในโลหะเงินค่ะ แต่พอศึกษาดู เห็นช่องโหว่ในสภาพคล่องที่น้อยมาก ซึ่งช่องโหว่ตรงนี้ ดิฉันคิดว่าดิฉันรับไม่ได้ ดิฉันก็จึงตัดสินใจไม่ลงทุน เพราะคิดว่าทำไปก็คงไม่มีความสุข อีกอย่างคือ เม็ดเงินเอามามองมาลูบคลำมากก็ไม่ได้เพราะมันคงดำและหมองลง แต่ดิฉันก็ยังมีความสนใจในโลหะเงินอยู่ พอดีมีโอกาสที่เพื่อนมอบให้ ส่งข่าวเรื่องเหรียญกษาปณ์เงินแท้ มีใบรับประกัน ดิฉันตัดสินใจทันทีที่จะซื้อ เพราะดูแล้วคงมีความสุขมากกว่า และคิดจะเก็บยาวถึงยาวมากค่ะ ทุกวันนี้ดิฉันไม่สนราคาโลหะเงินเลยว่าจะไปถึงไหน คือ มีความสุขกับคุณค่าของเหรียญแล้วค่ะ หยิบมาดูครั้งใดก็มีความสุข ต่อให้โลหะเงินราคาหล่นมาจนเหลือ 1 บาทต่อกิโล ดิฉันก็คิดว่า ยังมีความสุขอยู่ค่ะ 4. สิ่งที่เราตัดสินใจไปแล้ว อาจไม่ใช่สิ่งที่ถูกหรือดีที่สุด ร้ายสุดอาจเป็นสิ่งที่ผิด แต่เราก็ต้องอยู่กับมันค่ะ เพราะการตัดสินใจนั้นเป็นของเราเอง ไม่อย่างนั้น คุณเม่าน้อยจะสุญเสียความมั่นใจ ความเป็นตัวตนของตัวเองไป คุณเม่าน้อยมีความสามารถหาเงินมาได้ถึงขนาดนั้น แสดงว่าไม่ธรรมดา อย่าให้สิ่งนี้บั่นทอนเราเลยค่ะ เสริมสร้างจิตใจ อยู่กับเขาให้ได้ ถึงอย่างไร เราก็ตัดสินใจแล้ว ทุกข์ใจไปไม่มีประโยชน์ แล้วอย่าได้ไปมองว่า คนอื่นเป็นอย่างไร มองตัวเราเองดีกว่าว่า เราจะทำอย่างไรกับปัญหานี้ อาจจะขายออกเป็นบางส่วน เอาไปลงทุนในสิ่งที่เราตัดสินใจและศึกษาอย่างรอบคอบดีแล้วว่า จะได้กำไรพอเพียงอย่างที่เราคิด ตัดสินใจด้วยความไม่โลภ ไม่คาดหวังนะคะ ดิฉันมีสิ่งที่จะบอกกับคุณเม่าน้อยแค่นี้แหล่ะคะ สบายใจแล้ว หวังว่าคุณเม่าน้อยจะมีความทุกข์น้อยลงนะคะ

คิดถึงจ้า...วันเวลาผ่านไปเร็วเนอะ มัวต่ะก้มหน้าก้มตาเทรด ลูกหลานโตไปถึงไหน ๆ แล้ว ดูท่าทางเด็ก ๆ สดใสนะคะ

เฮียเอามาให้ดูตอนทองลงพอดีเลยนะคะ ดีค่ะจะได้มีเวลาดูต่อเนื่อง..ขอบคุณค่ะ

พวกเราคงเคยได้ทำบุญร่วมกันมาก่อน. เพราะในตอนแรก แด้ไม่ได้คิดเลยว่าเหตุการณ์จะมาจบในลักษณะแบบนี้. ที่สำเร็จได้ถึงขนาดนี้ ต้องขอบคุณเฮียกัมพลค่ะ ไม่ได้เฮีย ไม่สำเร็จจนเป็นห้องสมุดได้เร็วขนาดนี้หรอกค่ะ เมืีอคืนแด้ทบทวนเหตุการณ์ ความรู้สึกทั้งหมด เพราะแด้เป็นคนเดียวที่เข้าไปสัมผัสและมีส่วนร่วมอย่างจริงจังกับสิ่งนั้นตั้งแต่เริ่มจนจบ สิ่งนั้นคือ ความสูญเสียและการฟื้นคืน. ยิ่งทำให้มีความอิ่มเอมใจในความสุขอย่างบอกไม่ถูก อธิบายไม่ได้ครบถ้วน. พูดแล้วก็เหมือนลิเก ต้องขอบคุณพรหมลิขิตที่ทำให้พวกเราได้มาพบและได้ทำสิ่งนี้ร่วมกันค่ะ. การให้ของทุก ๆ น้ำใจที่ได้ร่วมกันในครั้งนี้ แด้ว่าแด้ได้รับย้อนกลับมาเต็ม ๆ ก่อนใครเลยค่ะ. แด้อยากบอกกล่าวความรู้สึกเหล่านี้ให้ทุกคนได้ทราบ ทั้งผู้ร่วมเอาหนังสือมาบริจาค. ทั้งที่นำไปให้เอง และส่งทางไปรษณีย์ รวมถึงผู้ร่วมจัดงานสัมมนาและมาร่วมงานทุกท่านว่า ความสำเร็จครั้งนี้มากกว่าการที่เด็กได้ห้องสมุดใหม่. สำหรับแด้ สิ่งที่พวกเราได้ร่วมกันทำ มันซ่อมแซมจิตวิญญานของผู้ได้รับการสูญเสียจากเหตุการณ์น้ำท่วมอย่างแด้ให้เต็มตื้นขึ้นมา. ได้รู้ว่าความมีน้ำใจแบบไทย ๆ ของเราไม่ได้สูญหายไปจากสังคมที่มีแต่ความนิยมวัตถุเงินทองเช่นในปัจจุบัน. สุดท้ายคือ. ต้องขอบคุณคุณครูและเด็กที่โรงเรียนบึงเขาย้อน ที่ทำให้พวกเราได้มีโอกาสได้ทำสิ่งดี ๆ สิ่งนี้ร่วมกันค่ะ

บรรยากาศรวม ๆ ของห้องสมุดใหม่ค่ะ เด็ก ๆ อยากใช้ห้องสมุดใหม่นี้กันมาก ถึงขนาดยอมจัดเวรกันถูพื้นห้องสมุดหมุนเวียนกันทั้งวันค่ะ (จารย์ป้าบอกว่า ถูกันวันละหลายรอบ..อิอิ) แจ้งจารย์ป้าแล้วว่า ถ้าเปิดเป็นทางการวันไหน ช่วยแจ้งให้ทราบด้วย จะไปร่วมใช้บริการค่ะ เพราะมีหนังสือหลายเล่มที่ผ่านมือ ผ่านตา แบบคร่าว ๆ แล้ว เป็นหนังสือในดวงใจค่ะ ในที่สุด ห้องสมุดที่ในครั้งแรก ยังมองไม่เห็นภาพเลยว่าจะเสร็จออกมาให้ได้ใช้บริการกันอีกครั้งได้เมื่อไหร่ ก็สำเร็จจากความร่วมมือร่วมใจของสมาชิกผู้เกี่ยวข้องทุกท่าน ยินดีและปลื้มใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของเหตุการณ์นี้ค่ะ