chez

เพื่อนๆที่อยากลองใช้ดู....ก็โหลดได้ที่หน้าแรกของกระทู้นะครับ...ผมใส่ link ไว้ให้แล้ว...มีข้อสงสัยตรงไหนในการเซทค่าก็ถามได้นะครับ

เพื่อนๆ....ที่อพยพหนีน้ำออกมาจากบ้าน...เก็บทรัพย์สินมีค่าให้ดีนะครับ(โดยเฉพาะทอง)... ทางที่ดี...นำติดตัวออกมาด้วยดีกว่า มีมิจฉาชีพ...คอยซ้ำเติมพ่อแม่พี่น้องที่ประสบภัยอยู่จำนวนมากทีเดียว ป้าขิงด้วยนะครับ...เก็บแท่งใส่โอ่ง...แล้วนำขึ้นท้าย MU7 ปิดให้มิดชิด

เมื่อวันก่อนได้ข่าวว่า.....ที่วัดป่ามณีกาญจน์(วัดที่ลูกชายไปบวชเณร).....แถวนนทบุรี......น้ำท่วม...พระออกมาบิณฑบาตรไม่ได้ !031 ผมก็เลยจัดหานำ้ดื่ม.....รองเท้าบู๊ต...กะอาหารแห้งจำนวนหนึ่ง....บึ่ง 4WD (กระบะขับเคลื่อน4ล้อ)...เข้าไปถวายที่วัด จากถนนใหญ่เข้าซอยไปหลายกิโล....น้ำท่วมสูงตลอดสาย...รถเก๋งเข้าไม่ได้...ต้องเป็นรถกระบะยกสูง..จึงจะเข้าได้ เข้าซอยไปแรกๆ... ยังมีรถวิ่งเป็นเพื่อนร่วมทาง....ผู้คนออกมาหน้าบ้าน.....บ้างยืนมองระดับน้ำ...บ้างนั่งบนกระสอบทราย...และอีกหลายคนกำลังขนข้าวของสวนทางออกมา ตามโรงเรียน โรงงาน ร้านค้าขายต้นไม้ใหญ่ๆ....จะมีการกั้นกระสอบทรายไว้สูง.....และมีเครื่องสูบน้ำเครื่องใหญ่...เพื่อสูบน้ำออกมาที่ถนน พอเข้าซอยไปเรื่อยๆ....จะเห็นป้ายปักไว้เป็นระยะว่า...."ขับเบาๆหน่อย...บ้านจะพังแล้ว"....."รู้ว่ารีบ รู้ว่าเครียด แต่ช่วยขับช้าๆ" .....ป้ายประมาณให้ขับเบาๆจะมีตลอดทาง.....เพราะคลื่นน้ำแรงๆ..ที่เกิดจากรถที่วิ่งเร็วๆ..ทำให้เขาเดือดร้อนกันมาก ผมต้องค่อยๆขับช้าๆไปเรื่อยๆ.... และคอยถามคนที่อยู่ข้างทางบ้าง...รถที่ขับสวนออกมาบ้าง...ว่า ทางเข้าไปถึงวัดเนี่ย...รถเข้าได้ไหม...น้ำท่วมสูงแค่ไหน เพราะเคยดูข่าวทีวีว่าบางที่ระดับน้ำสูงเป็นเมตร...ถ้าเป็นอย่างนั้นคงเข้าไม่ได้แน่นอน ชวนคนที่เดินอยู่..ที่ไปทางเดียวกันให้ิติดรถเราไปบ้าง.... บางคนติดรถไปพักนึง...บางคนไม่ไป...ต่างก็ขอบอกขอบใจ...หน้าตายิ้มแย้ม เอ๊ะ...ทำไมยิ้มแย้ม..น้ำท่วมบ้าน...เขาเดือดร้อน...ไม่เครียดกันเหรอ...แปลกใ่จนิหน่อย ตอนแรกๆที่มีเพื่อนร่วมทาง....มีรถวิ่งข้างหน้าบ้าง...ข้างหลังบ้าง...สวนทางออกมาบ้าง... ก็ยังเบาใจว่า...รถคันอื่นยังวิ่งได้.....รถเราก็ต้องวิ่งเข้าไปได้เหมือนกัน แต่พอเข้าซอยไปลึกเรื่อยๆ...เพื่อนร่วมทางชักไม่ค่อยมี.....เริ่มสงสัยว่ารถเราจะเข้าไปถึงวัดไหมน๊อ มองไปที่พื้นถนน...ระดับน้ำ..มันสูงถึงประมาณบันไดข้างรถ...มองไม่เห็นพื้นถนน มองไปข้างซ้าย....ไม่รู้แต่ก่อนเป็นอะไร...แต่ตอนนี้มีแต่น้ำหมดเลย มองไปข้างขวา....เห็นแต่หลังคากระต๊อบที่พ้นน้ำอยู่...และก็มีลุงแก่ๆพายเรืออยู่ ก็เลยต้องขับรถให้อยู่บริเวณกลางๆถนนไว้....เพราะมองไม่เห็นขอบถนน...ถ้าตกขอบไป..งานเข้าแน่ๆ พอวิ่งไปเจอทางขรุขระ...หรือหลุมใหญ่ๆแต่ละที...ใจหายแว๊บบ...กลัวจะเป็นบริเวณน้ำลึก..แล้วรถไปติดเข้า สักพักนึง....มีมอเตอร์ไซด์ขี่ตามหลังมา..บิดเสียงดังเชียว.... ผมก็ถามว่า..ทางเข้าวัดเนี่ยระดับน้ำสูงมั้ย.....รถเข้าได้ไหม...(ถามทั้งๆที่รถทั้งสองคันวิ่งอยู่นี่แหละ...เพราะมันวิ่งช้า..ถามตอบได้สบาย) ลุงคนที่นั่งซ้อนท้ายเขาก็ตอบมา...แต่ผมจำไม่ได้แล้ว..ว่าตอบว่าไร.... ตอบเสร็จ...มอไซด์ก็บึ่งแซง....หายไปเลย...(ปกติแล้ว...ทางโล่งๆอย่างนี้ไม่ค่อยมีมอไซด์มาบิดแซงรถผมไปแบบนี้หรอกนะเนี่ย) ก็ใจแข็งขับต่อไปเรื่อยๆ บางทีเห็นคนที่เดินลุยน้ำอยู่ที่ถนน...ก็อาศัยดูว่าระดับน้ำอยู่ประมาณเข่า...และเหนือเข่านิดหน่อย พอมาเกือบถึงวัด.....ทางคงมีหลุมใหญ่ๆอยู่หลายหลุม....รถค่อยๆวิ่งไปก็โยกซ้ายที...ขวาที... ขับรถแบบมองเห็นแต่พื้นน้ำ..ไม่เห็นพื้นถนน.....แล้วเจอหลุมจนรถโยกไปๆมาๆเนี่ย...มันเสียวๆ ไปเรื่อยๆจนถึงหน้าประตูวัด....ถึงซะที เห็นพี่ทหารคนนึง...ยืนอยู่หน้าประตูวัด....ยกอาวุธในมือขึ้นเลย...เล็งมาที่รถเรา.... ต้องเป็นรถเราแน่ๆ...เพราะบริเวณนั้นมีรถเราคันเดียวแหละ...ไม่มีใครเขาสันจรกันแล้ว แฟนผมเห็นงั้น...ก็เลยบอกผม....หวังว่าคงไม่เอาไปออกข่าว... เพราะถ้าคนที่บ้านแฟน...เห็นว่ามาเสี่ยงลุยน้ำสูงขนาดนี้คงโดนด่า ในทีวีเขาประกาศให้ออกจากพื้นที่....แต่เรากลับเดินทางเข้าไปข้างใน สรุปว่าอาวุธในมือทหารนายนั้น....ก็คือกล้องถ่ายรูปน่ะครับ พอเข้าไปในวัด....แห้งเชียว....น้ำยังไม่เข้าวัด นำของไปไว้ที่ศาลาใหญ่ และที่โรงครัว..... คุยกะหลวงพี่แป๊บนึง...หลวงพี่บอกว่าทางวัดก็เตรียมการรับมือ..ป้องกันน้ำเต็มที่ทั้งวันทั้งคืน ผมมองไปเห็นกระสอบทรายสูงหลายชั้น..เรียงรายเป็นทางยาว.... แต่ผมคงไม่ได้สังเกตสังกาอะไรมาก....ต้องรีบกลับออกไป กลัวว่าขากลับ...กทม.จะปล่อยน้ำมากขึ้น...ระดับน้ำสูงกว่าเดิม แล้วเดี๋ยวออกไม่ได้.....จะกลายเป็นพาลูก พาเมียมาติดน้ำกันอยู่ในวัดซะอีก แต่ที่โล่งใจอย่างนึงคือ....เห็นมีพี่ๆทหาร...กะรถทหารจอดอยู่ในบริเวณวัด รถทหาร...ล้อสูงมาก..เข้าออกในซอยได้สบาย..ทางวัดคงไม่ขัดสน...... (ถ้าระดับน้ำไม่สูงแบบหลายๆเมตรน่ะ...) ขากลับออกมา.. เห็นรถทหารกะลัง..อพยพผู้คน..ออกมาที่ปากซอย...แวะรับคนตลอดทาง...ถ้าทหารไม่เอารถเข้ามาช่วยผู้คนคงลำบากกว่านี้อีกมาก ออกจากวัดมาได้สักพักนึง....แฟนบอกว่า..มองจากคันดินข้างทางแล้ว...ดูเหมือนระดับน้ำสูงกว่าตอนขามา... ผมกลัวว่า....ไม่รู้จะลุยออกไปทางเดิมไหวไหม...เพราะถ้าระดับน้ำสูงกว่าเดิม..กลัวน้ำเข้าเครื่อง ก็เลยเปลี่ยนเส้นทาง...ไม่ยอมไปทางเดิม....ถามทางคนโน้นคนนี้ข้างทางไปเรื่อย..บวกกับให้เครื่อง GPS บอกทาง ไปๆมาๆ...ไปโผล่โน่นเลย...บางใหญ่.....เห็นในทีวีบอกให้หลีกเลี่ยง....ที่บริเวณนี้มีน้ำท่วมสูง..ก็เลยเสียวๆ ตอนนี้ท้องฟ้ามืดแล้ว....บางช่วงไม่มีบ้านคนทางก็มืดๆ...น้ำท่วมก็ไม่ค่อยมีรถอื่นวิ่งเท่าไหร่ วิ่งตามเส้นทางจากเครื่อง GPS ไปเรื่อยๆ (แต่เครื่องน่ะมันไม่รู้หรอกว่าตรงไหนมีน้ำท่วมหรือเปล่า) วิ่งผ่านทางมืดๆมาไกลโข.....(เพราะวิ่งช้า...กินเวลานานเลยรู้สึกไกลน่ะ) มาถึงทางแยก...กะลังลังเลว่าจะไปซ้ายหรือขวา... พี่คนขับรถสองแถวใจดี..ก็เข้ามาจอดเทียบ.... บอกถ้าไปขวาเนี่ยจะอ้อมไกลหน่อย.... ถ้าซ้ายน่ะลัดกว่า...แต่น้ำท่วม..พี่เขาบอกว่ารถเราสูงน่าจะไปได้อยู่..และมีรถวิ่งจากขวา...ตรงไปทางซ้ายอยู่หลายคัน คิดไปคิดมาไม่เสี่ยงดีกว่า....(เห็นต้นๆทางมีรถวิ่งหลายคัน...วิ่งไปเรื่อยๆ..เหลือรถเราคันเดียว..เป็นงี้มาสองรอบแระ) ก็เลยตัดสินใจไปทางขวา...เจอน้ำท่วมเล็กน้อย...จนไปถึงถนนใหญ่...รถติดอีกพักใหญ่....กว่าจะถึงบ้าน ถึงบ้านก็เพลียมาก.....ทั้งตัวผม..ทั้งเมีย..ทั้งลูกสาว... เพราะบางช่วงน้ำท่วมสูง..ต้องขับรถแบบปิดแอร์..เปิดกระจกรถ...ก็เลยทำให้เพลีย(หรือเปล่า)...แถมมียุงกัดกันอีกคนละหลายๆตุ่ม จบแระ.... !v@ ไม่มีจุดไคลแมกซ์อะไรในเนื้อหาหรอก...แค่อยากเล่าให้ฟัง ใครอ่านจบ...ยกมือขึ้น...เดี๋ยวจะให้คะแนน..คนขยันอ่าน...จุ๊บๆ !gd !bye

ด้านบนกราฟรายวัน ส่วนอันนี้กราฟราย 4 ชม....ครับ ุ

สวัสดีครับ....เพื่อนๆ...... ขอเสนอมุมมองส่วนบุคคล.....โปรดใช้วิจารณญาณครับ

ขอเป็นกำลังใจให้ผู้ประสบภัย.....ทั้งมาก..และน้อย....ทุกๆท่าน คนไทยจะไม่มีวันทิ้งกันครับ...

คนกินสัตว์ สัตว์กินพืช ยืดชีวิต พืชมีสิทธิ์กินดิน สิ้นสงสัย วัฏจักรเวียนมาน่าสนใจ ผลสุดท้ายพื้นดินก็กินคน

!01 !01 !01 . ขอบคุณป้าขิงจ้ะ

ถ้าเพื่อนๆชอบเรื่องนี้......ก็อย่าลืมเตือนตัวเองว่า....ต้องมีสติอยู่กับตัวเสมอ....จะได้เลือกได้..ว่าจะเก็บขี้หรือเก็บไข่ดีนะ...

มีคนเลี้ยงไก่ 2 คน คนที่ 1 ทุกเช้าจะเอาตะกร้า เข้าไปใน โรงเรือนเลี้ยงไก่ แล้วก็ เก็บ "ขี้ไก่" ใส่ตะกร้ากลับบ้าน!! แล้วทิ้งไข่ไก่ ให้เน่าไว้ในโรงเรือน เมื่อเขาเอาขี้ไก่กลับถึงบ้าน ทั้งบ้านก็เหม็นหึ่ง ไปด้วยกลิ่นขึ้ไก่ !!! คนทั้งบ้านต้องทนกับกลิ่นเหม็น!!! คนเลี้ยงไก่คนที่ 2 เอาตะกร้าเข้าไป ในโรงเรือนเลี้ยงไก่ เก็บไข่ไก่ใส่ตะกร้าเอากลับบ้าน เขาเอาไข่ไก่ลงเจียว กลิ่นหอมอบอวลไปทั่วบ้าน คนทั้งบ้านได้กินไข่เจียวแสนอร่อย ไข่ไก่ที่เหลือ เขาก็เอาไปขาย แล้วได้เงินมาใช้จ่ายในบ้าน ทุกคนในบ้านมีความสุขมาก..... ในชีวิตของเรา เรา เป็นคนเก็บ "ไข่ไก่ " หรือ เก็บ"ขี้ไก่" เราเป็นคนเก็บ "ขี้ไก่" โดยเฝ้าแต่เก็บ เรื่องร้ายๆ แย่ๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิตเราไว้ในหัวของเรา และมีความทุกข์ตลอดเวลาที่คิดถึงมัน!!! หรือเราเป็นคนที่เก็บ"ไข่ไก่" เราจดจำสิ่งที่ดีๆที่เกิดในชีวิตของเรา และมีความสุขทุกครั้งที่คิดถึงมัน!! คน เราส่วนใหญ่ชอบเป็นคนเก็บ "ขี้ไก่" เราถึงต้องเป็นทุกข์ตลอดเวลา เรื่องความเสียใจ ความผิดพลาด ความเจ็บใจฯลฯ มักจะติดอยู่ในใจของเรานานเท่านาน ถ้าเราอยากมีความสุขในชีวิต เลือกเก็บ"ไข่ไก่" กับชีวิต ทิ้ง "ขี้ไก่" ไปเถอะ ชีวิตของเราจะได้มีความสุขซักที... ....ธรรมมะจาก หลวงพ่อชา

เป้าหมายอย่างน้อย fibo 200 (1673) หรือทำ ทอปที่สามบริเวณ 1678

ต่อ... จากนั้นเป็นต้นไป ไม่ว่าขงจื้อจะเดินทางไปยังแห่งหนตำบลใด เอี๋ยนหุยติดตามไม่เคยห่างกาย จากตำนานเรื่องเล่านี้ ทำให้ข้าพเจ้านึกถึงเพลงๆหนึ่งของอิวเค่อหลี่หลิน(นักร้องดูโอของไต้หวัน) ที่ร้องว่า “หากสูญเสียเธอไป ต่อให้เอาชนะทั้งโลกได้แล้วจะยังไง? เช่นกัน บางครั้งคุณอาจเอาชนะคนอื่นด้วยเหตุผลของคุณ แต่อาจจะสูญเสียสิ่งที่สำคัญที่สุดไป ” เรื่องราวต่างๆ แบ่งเป็นหนักเบารีบช้า อย่าเป็นเพราะต้องการเอาชนะให้ได้ แล้วทำให้เสียใจไปตลอดชีวิต เรื่องราวมากมายที่ไม่ควรทะเลาะกัน ถอยหนึ่งก้าวทะเลกว้างฟ้างาม ทะเลาะกับลูกค้า ต่อให้ชนะ ก็แพ้อยู่ดี (วันที่ส่งตัวอย่างผลิตภัณฑ์ใหม่ คุณก็จะรู้สึก) ทะเลาะกับเถ้าแก่ ต่อให้ชนะ ก็แพ้อยู่ดี (วันที่ตรวจผลงานปลายปีมาถึง คุณก็จะรู้สึก) ทะเลาะกับภรรยา ต่อให้ชนะ ก็แพ้อยู่ดี (เธอไม่สนใจคุณ คุณก็หากับข้าวกินเองละกัน) ทะเลาะกับเพื่อน ต่อให้ชนะ ก็แพ้อยู่ดี (เคลียร์ไม่ได้ คุณอาจจะเสียเพื่อนไปเลย) ใบชา เกิดสีสวยและกลิ่นหอมน่าลิ้มลองได้ ก็เพราะโดนน้ำร้อนลวก ชีวิตของคนเราก็เช่นเดียวกัน เพราะเผชิญกับอุปสรรคครั้งแล้วครั้งเล่า จึงเหลือไว้ซึ่งเรื่องราวเป็นตำนานให้ได้เล่าขานน่าตามติด ผู้ที่รู้สำนึกคุณอยู่เสมอ จึงเป็นผู้มีวาสนามากที่สุด

ต่อ... เอี๋ยนหุยจึงรีบเดินทางกลับ กว่าจะถึงบ้านก็ดึกแล้ว แต่ไม่กล้าปลุกคนในบ้าน เลยใช้ดาบที่นำติดตัวมาค่อยๆเดาะดาลประตูห้องของภรรยา เมื่อเอี๋ยนหุยคลำไปที่เตียงนอน ก็ต้องตกใจ ทำไมมีคนนอนอยู่บนเตียงสองคน! เอี๋ยนหุยโมโหเป็นอย่างยิ่ง จึงหยิบดาบขึ้นมาหมายปลิดชีพผู้ที่นอนอยู่บนเตียง เสียงกำชับของอาจารย์ก็ดังขึ้นมา “อย่าฆ่าผู้ใดหากไม่ชัดแจ้ง” เมื่อเขาจุดตะเกียง จึงได้เห็นว่า คนหนึ่งคือภรรยา อีกคนหนึ่งคือน้องสาวของเขาเอง พอฟ้าส่าง เอี๋ยนหุยก็รีบกลับสำนัก เมื่อพบหน้าขงจื้อจึงรีบคุกเข่ากราบอาจารย์และกล่าวว่า “ท่านอาจารย์ คำกำชับของท่านได้ช่วยชีวิตของศิษย์ ภรรยาและน้องสาวไว้ ทำไมท่านจึงรู้เหมือนตาเห็นว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับศิษย์บ้าง?” ขงจื้อพยุงเอี๋ยนหุยให้ลุกขึ้น และกล่าวว่า “เมื่อวานอากาศไม่ค่อยสู้ดีนัก น่าจะมีฟ้าร้องฟ้าแลบเป็นแน่ จึงเตือนเธอว่า อย่าแฝงเร้นกายใต้ต้นไม้ใหญ่ และเมื่อวาน เธอจากไปด้วยโทสะ แถมยังพกดาบติดตัวไปด้วย อาจารย์จึ้งเตือนเธอว่า อย่าฆ่าผู้ใดหากไม่ชัดแจ้ง ” เอี๋ยนหุยโค้งคำนับ “ท่านอาจารย์คาดการดังเทวดา ศิษย์รู้สึกเคารพเลื่อมใสท่านเหลือเกิน” ขงจื้อจึงตักเดือนเอี๋ยนหุยว่า “อาจารย์ว่าที่เธอขอลากลับบ้านนั้นเป็นการโกหก ที่จริงแล้วเธอคิดว่าอาจารย์แก่แล้ว ความคิดเลอะเลือน ไม่อยากศึกษากับอาจารย์อีกแล้ว เธอลองคิดดูสิ อาจารย์บอกว่า 3x8ได้ 23 เธอแพ้ ก็เพียงแค่ถอดหมวก หากอาจารย์บอกว่า 3x8ได้ 24 เขาแพ้ นั่นหมายถึงชีวิตของคนๆหนึ่ง เธอคิดว่าหมวกหรือชีวิตสำคัญล่ะ? ” เอี๋ยนหุยกระจ่างในฉับพลัน คุกเข่าต่อหน้าขงจื้อ แล้วกล่าวว่า “ท่านอาจารย์เห็นคุณธรรมเป็นสำคัญ โดยไม่เห็นแก่เรื่องถูกผิดเล็กๆน้อยๆ ศิษย์คิดว่าอาจารย์แก่ชราจึงเลอะเลือน ศิษย์เสียใจเป็นที่สุด”